Był wyjątkową postacią Kościoła częstochowskiego. Arcybiskup Stanisław Nowak18 lat temu na pogrzebie ks. prał. Mariana Pabiasza przypomniał, że jego praca „przypadła na bardzo trudny czas, na lata walki z Kościołem i prześladowania kapłanów ze strony władz komunistycznych. Mimo to zmarły angażował się w pracę na najtrudniejszych odcinkach, bez lęku podejmował najbardziej newralgiczne sprawy. Miał też głęboką pobożność maryjną”. Podobnie pisał w 2006 r. na łamach Niedzieli ks. inf. Ireneusz Skubiś: „Ważny etap życia księdza prałata stanowił okres stanu wojennego. Wielu ludzi było wtedy skrzywdzonych, osadzonych w więzieniach, internowanych. Wtedy to ks. Pabiasz, który współpracował bezpośrednio z Komitetem Pomocy Internowanym wraz z bp. Musielem odwiedzali częstochowskich więźniów „Solidarności”, przekazywali im dary, przyjmowali grypsy i opiekowali się ich rodzinami”.
Etapy życia
Reklama
Ksiądz Marian Pabiasz urodził się 16 lipca 1940 r. w Pabianicach, w parafii Złoty Potok, jako syn Pawła i Marianny z Dziurkowskich. Po ukończeniu szkoły podstawowej wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego w Częstochowie, a następnie do Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Częstochowskiej w Krakowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 17 maja 1964 r. w częstochowskiej katedrze z rąk bp. Stefana Bareły. Był wikariuszem kolejno w parafiach: w Wieruszowie, Kodrąbiu, Świętej Trójcy w Będzinie, Najświętszej Maryi Panny Zwycięskiej w Częstochowie, Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu, św. Jacka w Sosnowcu, św. Lamberta w Radomsku, św. Józefa w Częstochowie i Świętej Rodziny w Częstochowie. Przez dwa lata był prefektem młodzieży wieluńskiej i kapelanem Sióstr Antoninek w Wieluniu.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Praca duszpasterska i społeczna
Od 24 sierpnia 1981 r. był odpowiedzialny za realizację programów duszpasterskich w diecezji częstochowskiej, najpierw jako kierownik, a następnie dyrektor Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego Kurii Metropolitalnej. Jako dyrektor tego Wydziału z urzędu należał do Rady Kapłańskiej i Rady Duszpasterskiej Archidiecezji Częstochowskiej. Był delegatem metropolity częstochowskiego abp. Stanisława Nowaka ds. administracyjno-gospodarczych przed wizytacją kanoniczną parafii. Pełnił również obowiązki asystenta kościelnego częstochowskiego oddziału Stowarzyszenia „Civitas Christiana”. Był też duszpasterzem ludzi chorych na cukrzycę. Prowadził duszpasterstwo osób żyjących w związkach niesakramentalnych. Organizował i prowadził wiele pielgrzymek do Włoch, Francji i Ziemi Świętej. Bardzo gorliwie zaangażował się w organizację VI Światowych Dni Młodzieży w Częstochowie w 1991 r. Pełnił funkcję głównego kwatermistrza. W uznaniu jego pracy został odznaczony godnością kapelana Jego Świątobliwości.
Ksiądz Pabiasz przez kilka lat dojeżdżał do Warszawy, gdzie na ówczesnej Akademii Teologii Katolickiej studiował teologię moralną. Studia ukończył ze stopniem licencjata teologii na podstawie pracy Myśl teologiczno-moralna Biskupa Zdzisława Golińskiego, napisanej pod kierunkiem ks. prof. Stanisława Olejnika.
Zmarł 19 lipca 2006 r. W rozmowach z księżmi ks. Pabiasz – jak wspominał przed laty ks. prał. Czesław Mendak – często przypominał słowa Psalmu 90: „Miarą naszego życia jest lat siedemdziesiąt, osiemdziesiąt, gdy jesteśmy mocni”.
Więcej informacji w publikacji 50 lat Kapituły Częstochowskiej 1951 – 2001, Częstochowa 2002.