Uczniowie zasiedli już w szkolnych ławkach, ale wakacje Skautów Króla pokazują, że młodzież i dzieci nie muszą się nudzić, a forma ich wypoczynku jest bardzo ciekawa.
Podczas wakacyjnego czasu Skauci Króla, pokazywali dzieciom i młodzieży, jak można żyć w dzisiejszym świecie m.in. bez telefonu, równocześnie troszcząc się o harmonijny rozwój w sferze intelektualnej, fizycznej, społecznej i duchowej. Uczestnicy obozu mogli się przekonać, że to świetny czas zabawy i odpoczynku w zaciszu lasu, mając namiot za dom. Akcje miały wymiar okręgowy, ogólnopolski również w łączności z harcerzami i skautami innych organizacji.
Okręgi dolnośląski i opolski zorganizowały dwa turnusy obozów letnich w Załęczu Wielkim. Odbyły się one pod hasłem: „Nieustannie się módlcie” i były to słowa zaczerpnięte z I Listu św. Pawła do Tesaloniczan. Skauci przez zdobywane sprawności i umiejętności poznawali znaczenie modlitwy Ojcze nasz. Na jej wzorze uczyli się układania modlitwy własnej. W odkrywaniu ich form i rodzajów towarzyszył im biblijny król Dawid. Motto obozu stało się dla uczestników zachętą do podejmowania modlitwy w codziennym życiu. Skautów drugiego turnusu odwiedził i poprowadził zajęcia historyczne p. Marek Gadowicz z IPN we Wrocławiu. Młodszych zaciekawił losami misia Wojtka, a starszych niezwykłą historią ORP „Orzeł”.
Dla Wędrowników i Obieżyświatów odbył się ogólnopolski obóz wędrowny. Ich szlaki wiodły po górach Beskidu Żywieckiego, a temat wskazywał na góry w Biblii. Podziwiając piękno stworzonego świata, przeżywając różne przygody, zdobywali i utrwalali przydatne umiejętności.
Wraz z harcerzami i skautami innych organizacji starsi Skauci Króla z całej Polski, pod opieką instruktorów, wzięli udział w Zlocie Harcerskim w 80. Rocznicę Wybuchu Powstania Warszawskiego. Był to czas uczczenia wydarzeń historycznych, a także czas dawania świadectwa o naszym Królu – Jezusie Chrystusie.
Doroczne Zgrupowanie w Załęczu Wielkim zamknęło akcje letnie. Miały tutaj miejsce szkolenia zwłaszcza dla instruktorów: Trening Instruktorski wprowadzający w tajniki bycia Skautem Króla; Warsztaty: – Dla ducha i dla brzucha; – W.I.S.A (o grach terenowych); -Skóra; – Krawiectwo, które umożliwiły nabycie nowych umiejętności i pomysłów na zbiórki z dziećmi oraz budowanie wzajemnych relacji.
Odbyły się również warsztaty dla Wędrowników KTOŚ (Kurs Tradycji Obozowych i Śpiewu), w czasie których młodzi poznawali tradycje oraz pieśni religijne i piosenki harcerskie.
Po tak bogatych wydarzeniach wakacyjnych Skauci Króla mogą z radością i nadzieją wejść w nowy rok formacyjny, który będzie czasem przygotowania do Jubileuszu – 10-lecia istnienia Skautów Króla.
Więcej informacji o nas na stronie: www.skaucikrola.pl
Czy dzieci potrafią samodzielnie spakować plecak, przeżyć kilka dni bez smartfona i jeszcze się z tego cieszyć, a do tego śpiewać kolędy najgłośniej jak się da? U Skautów Króla wszystko jest możliwe!
Zimowy obóz Skautów Króla w Zbicznie trwał przez kilka ostatnich dni grudnia ub.r. Tematem przewodnim była postać św. Józefa. Liczba uczestników sięgała 50 osób, nie licząc kadry.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
Ośno Lubuskie, VIII Diecezjalna Piesza Pielgrzymka Pokutna
Z Ośna Lubuskiego wyruszyła VIII Diecezjalna Piesza Pielgrzymka Pokutna do Górzycy. W tym roku pątnicy pielgrzymowali pod hasłem „Pielgrzymi nadziei", a wydarzenie było finalnym akcentem świętowania jubileuszu 900-lecia ustanowienia diecezji lubuskiej.
VIII Diecezjalna Piesza Pielgrzymka Pokutna z Ośna Lubuskiego do Górzycy rozpoczęła się nabożeństwem pokutnym w kościele parafialnym pw. św. Jakuba Apostoła połączonym z adoracją Najświętszego Sakramentu i możliwością spowiedzi. Modlitwie przewodniczył ks. Jacek Błażkiewicz, a muzyczną oprawę nabożeństwa poprowadzili Teresa i Robert Malina.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
