Wrzos zwyczajny kwitnie od sierpnia do września. Ale najlepiej zbierać go na początku kwitnienia. Do celów leczniczych ścina się górne części pędów z kwitnącymi kwiatami i suszy w przewiewnych miejscach. Po ususzeniu odrywamy kwiaty od gałązek i przechowujemy je w zamkniętym naczyniu. Wrzos zwyczajny ma wiele właściwości leczniczych. Przede wszystkim wspomaga funkcjonowanie układu moczowego, pozytywnie wpływa na pracę układu pokarmowego, wykazuje łagodne działanie uspokajające oraz pomaga oczyścić organizm.

Kwiat wrzosu jest pomocny przy wszelkich dolegliwościach układu moczowego i nerek. Wypłukuje osad z nerek i dróg moczowych, wspomaga pracę nerek i likwiduje obrzęki. Wspiera siły obronne w przypadku infekcji i stanów zapalnych miedniczek nerkowych, nerek, moczowodu i pęcherza. Jest pomocny w leczeniu kamieni nerkowych. Korzystnie wpływa na prostatę.

Wrzos wspiera także funkcjonowanie układu pokarmowego. Hamuje rozwój flory bakteryjnej, pobudza wydzielanie kwasów żołądkowych. Reguluje pracę żołądka i jelit. Łagodzi niestrawność, biegunkę czy stany zapalne jelit. Działa rozkurczowo i usprawnia proces trawienia. Pomaga również w przypadku chorób wątroby. Zwiększa produkcję i wydzielanie żółci.

W medycynie ludowej krajów Europy północnej wrzos był stosowany w leczeniu bezsenności. Szczególnie zimą pito napar, aby się zrelaksować i ukoić nerwy. Robiono także poduszki wypełnione zielem, były one pomocne osobom znerwicowanym, niespokojnym czy cierpiącym na koszmary senne. Zażywano także kąpieli z wykorzystaniem odwaru, która działała wyciszająco.

Kwiat wrzosu pomaga także w reumatyzmie. Kąpiele z ziela wrzosu przynoszą ulgę zwłaszcza przy bólach stawów. A odwar lub napar był lekiem pomocniczym na gościec lub dnę moczanową.

Napar z wrzosu pomaga w chorobach skóry, zwłaszcza przy egzemie. A także, przez działanie napotne i wykrztuśne, przynosi ulgę w walce z przeziębieniem, gorączką i kaszlem.

Napar lub odwar, pity po jedzeniu, stosuje się przy chorobach dróg moczowych, w przypadku stanów zapalnych pęcherza i przewodu pokarmowego, przy bezsenności, w stanach napięcia nerwowego, a także przy schorzeniach wątroby i dróg żółciowych oraz przy reumatyzmie. Natomiast przy chorobach żołądka, biegunkach, niestrawności należy pić go 30 min przed jedzeniem.

1 łyżkę kwiatu zalej szklanką wrzącej wody, przykryj, zaparzaj 20-30 min. Pij 2-3 razy dziennie po szklance naparu.

W 1 l wody gotuj 20 g kwiatu wrzosu na małym ogniu przez 10 min. Odstaw na 15 min do naciągnięcia, a następnie przefiltruj. Pij 3 razy dziennie filiżankę po jedzeniu.

200 g kwiatu wrzosu zalej 3 litrami zimnej wody i odstaw na kilka godzin. Następnie gotuj na bardzo małym ogniu przez 15 min, przecedź i dodaj do wody w wannie. Aby taka kąpiel przyniosła ulgę, cierpiący na reumatyzm powinni zanurzyć się w wodzie i leżeć przez co najmniej 20 min.