Całun, jak powiedział św. Jan Paweł II, jest „zwierciadłem Ewangelii”. To dla nas okazja, by pomóc wiernym spotkać się z Chrystusem, kontemplując Jego cierpienie i miłość – mówił o. Mariusz Kiełbasa.
Na Świętym Krzyżu odbył się IV Dzień Całunu, który zgromadził naukowców zainteresowanych tajemnicami Całunu Turyńskiego. W spotkaniu wzięli udział naukowcy, duchowni oraz wierni zainteresowani zarówno naukowymi, jak i duchowymi aspektami tej niezwykłej relikwii. Program Dnia Całunu obejmował serię konferencji, w tym wykład mgr. Krzysztofa Sadły zatytułowany „Całun Turyński, czyli co?”, w którym prelegent omówił znaczenie tej relikwii zarówno w kontekście historycznym, jak i religijnym. Druga konferencja, prowadzona przez prof. dr. hab. Wojciecha Kucewicza, dotyczyła nowych metod oceny wieku całunu, które opierają się na zaawansowanych technikach fizyko-chemicznych. Badania te wskazują, że wiek materiału może być bliższy czasom Chrystusa, co stoi w opozycji do wcześniejszych wyników, które sugerowały średniowieczne pochodzenie. Kolejną konferencję wygłosił prof. dr hab. Jan Jaworski, który skupił się na najnowszych badaniach nad śladami krwi znajdującymi się na całunie. Potwierdził, że analiza dowodzi, iż jest to krew człowieka, który przeszedł przez tortury, co zgodne jest z relacjami Ewangelii o męce Jezusa. Ksiądz prof. dr hab. Krzysztof Kaucha w swoim wykładzie postawił pytania dotyczące autentyczności całunu, rozważając jego potencjalne znaczenie teologiczne oraz możliwość, że stanowi dowód na istnienie Chrystusa. Po części naukowej uczestnicy wzięli udział w Koronce do Miłosierdzia Bożego oraz Eucharystii. Zwieńczeniem dnia było wspólne oglądanie filmu Oblicze Jezusa. Ojciec Mariusz Kiełbasa z Zakonu Legionów Chrystusa, jeden z organizatorów wydarzenia, podkreślił, że Całun Turyński jest nie tylko przedmiotem badań naukowych, ale również niezwykle silnym narzędziem ewangelizacji. – Całun, jak powiedział Jan Paweł II, jest „zwierciadłem Ewangelii”. To dla nas okazja, by pomóc wiernym spotkać się z Chrystusem, kontemplując Jego cierpienie i miłość – zaznaczył o. Kiełbasa. Duchowny podkreślił również, że głównym celem Dnia Całunu było nie tylko przybliżenie jego tajemnic, ale przede wszystkim pogłębienie wiary uczestników i umocnienie ich relacji z Bogiem.
W kwestę włączyli się samorządowcy, nauczyciele, ludzie kultury oraz wielu wolontariuszy
Przez kilka dni na sandomierskich cmentarzach trwała kwesta na rzecz ratowania zabytkowych nagrobków.
W tym roku udało się zebrać rekordową kwotę ponad 31 tys. zł. – Suma zgromadzonych pieniędzy będzie jeszcze dokładnie przeliczona przez bank. Jeśli potwierdzą się nasze podliczenia, oznacza to wzrost o 13,5% w porównaniu do kwesty sprzed roku. Mamy się czym chwalić – mówił Janusz Sobolewski, prezes Społecznego Komitetu Odnowy Cmentarza Katedralnego w Sandomierzu. Prezes stowarzyszenia podziękował darczyńcom oraz wolontariuszom, których w tym roku było ponad 250. Oprócz członków i sympatyków Społecznego Komitetu Odnowy Cmentarza Katedralnego w kweście uczestniczyli również samorządowcy, przedstawiciele różnych instytucji, ludzie kultury oraz uczniowie szkół ponadpodstawowych wraz z nauczycielami. Kwestę zorganizowano po raz 32. W tym roku za pieniądze z poprzedniej zbiórki oraz dzięki dotacjom i sponsorom na cmentarzu katedralnym odrestaurowano trzy zabytkowe nagrobki z XIX i XX wieku. Kwestujący wolontariusze zgodnie podkreślają, że ludzie chętnie składają datki. – Zainteresowanie kwestą jest duże, co bardzo cieszy, bo to oznacza większe możliwości dotyczące renowacji zabytków cmentarnych. Jeżeli zbierzemy więcej pieniędzy to wiadomo, że więcej grobów zostanie wyremontowanych i będą służyły do pielęgnowania naszego dziedzictwa – powiedziała Agnieszka Frańczak-Szczepanek ze Społecznego Komitetu Odnowy Cmentarza Katedralnego. Osoby wspierające kwestę mówią, że jest to cenna inicjatywa. – Przeprowadziłam się do Sandomierza niedawno, ale przekazuję datki na rzecz renowacji nagrobków, ponieważ cenię ich wartość dziejową. Trzeba dbać o takie grobowce, aby nie popadły w ruinę i nie wykruszyły się – powiedziała Anna Stec. Prace nad renowacją kolejnych zabytkowych nagrobków ruszą wiosną przyszłego roku kiedy będzie znany cały budżet Społecznego Komitetu Odnowy Cmentarza Katedralnego.
2 lutego obchodzone jest w Kościele święto Ofiarowania Pańskiego, potocznie zwane świętem Matki Bożej Gromnicznej. Bardzo pięknie o tym święcie pisze Anselm Grün - mnich benedyktyński: "Święto Ofiarowania
Pańskiego zaprasza nas, by przyjąć Chrystusa do wewnętrznej świątyni naszego serca. Wesele między Bogiem i człowiekiem odbywa się wtedy, gdy pozwalamy wejść Chrystusowi do wewnętrznej świątyni zamku naszej
duszy. Znajduje to swój wyraz podczas święta w procesji ze świecami. Na rozpoczęcie Eucharystii wspólnota zbiera się w ciemnym przedsionku kościoła. Kapłan święci świece i zapala je. Następnie wszyscy
wchodzą z płonącymi świecami do kościoła. Jest to obraz tego, że do świątyni naszej duszy wchodzi światło Jezusa Chrystusa i rozświetla wszystko, co jest tam jeszcze ciemne i jeszcze nie wyzwolone".
Nazwy tego święta są dość zróżnicowane. Lekcjonarz armeński podaje, że obchodzono je w "czterdziestym dniu od narodzenia naszego Pana Jezusa Chrystusa". W V w. pojawiły się w brzmieniu greckim określenia
hypapante, tzn. święto spotkania i heorte ton kataroion - święto oczyszczenia. Te dwa określenia rozpowszechniły się w Kościele zarówno na Wschodzie jak i na Zachodzie. W liturgii bizantyjskiej do dziś
nosi ono nazwę hypapante. Nazwę tę spotykamy także w Sakramentarzu gregoriańskim w tradycji rzymskiej. Określeniem "oczyszczenia" posłużył się Mszał z 1570 r. Mszał Pawła VI opowiedział się za In presentatione
Domini - Ofiarowanie Pańskie.
Różna była data obchodzenia tego święta. Wschód liczył 40 dni od Objawienia Pańskiego, natomiast Zachód od 25 grudnia, które było i jest świętem Narodzenia Pańskiego. Stąd Kościoły wschodnie świętowały
Ofiarowanie Pańskie 14 lutego, zaś liturgia rzymska - 2 lutego. Mszał papieża Pawła VI przewiduje na ten dzień oddzielną prefację, która sławi Boga za to, że Maryja przyniosła do świątyni Jezusa, przedwiecznego
Syna Bożego, że Duch Święty ogłosił Go chwałą ludu Bożego i światłem dla narodów. Motyw ten leży u podstaw tego święta, pojawia się w modlitwach i w Ewangelii: "Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia
według Prawa Mojżeszowego, Maryja i Józef przynieśli Dzieciątko do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć
w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego" (Łk 2, 22-23).
Motyw światła jest charakterystyczny do tego stopnia, że w niektórych krajach Msza św. 2 lutego nosi nazwę Mszy światła. W tym dniu w jakiejś mierze dominuje procesja ze świecami podczas śpiewania
antyfony: "Światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego Izraela".
Obchody Dnia Życia Konsekrowanego w archidiecezji przemyskiej
2025-02-03 09:59
Łukasz Sztolf
Marian Boczar
Modlitwa odbyła się w kościele św. Józefa
W Archidiecezji Przemyskiej tegoroczne obchody Światowego Dnia Życia Konsekrowanego odbyły się w sobotę, 1 lutego 2025 r. Z racji trwającego w Kościele Roku Świętego miały one miały charakter pielgrzymki do kościołów jubileuszowych w Przemyślu i Miejscu Piastowym.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.