Wizyta u księdza dziekana Aleksandra Trojana, proboszcza miejscowej parafii, stała się okazją do omówienia zarówno trudnej sytuacji mieszkańców, jak i wyzwań, przed którymi stoi wspólnota parafialna.

Żołnierze, modlitwa i solidarność

Jeszcze zanim spotkaliśmy księdza proboszcza, rozejrzeliśmy się po terenie wokół kościoła. Widok był niezwykły: żołnierze cały czas rozładowywali transporty darów, które nieustannie napływają z całej Polski, a w kaplicy adoracji Najświętszego Sakramentu klęczało kilku z nich, w skupieniu modląc się o siły i wytrwałość. Jedni ludzie przychodzili po pomoc, a inni spieszyli z pomocą, wśród nich wyróżniał się ksiądz Maciej z Chicago, poruszony w mediach świadectwem wikariusza ks. Wiktora Bednarczyka, który cudem uniknął śmierci, porwany przez falę powodziową.

– Solidarność jest ogromna. Od pierwszych chwil po powodzi do dziś widzimy zaangażowanie ludzi dobrej woli – podkreślił ks. Trojan. – Żołnierze, wolontariusze, kapłani, a także mieszkańcy Lądka pomagają sobie nawzajem, mimo własnych strat – zaznaczył na wstępie.

Mieszkańcy w zawieszeniu

– Mimo upływu dwóch miesięcy sytuacja jest nadal bardzo trudna – rozpoczął ks. Trojan. – 145 domów w naszej miejscowości jest w takim stanie, że nie można do nich wrócić. Są albo przeznaczone do rozbiórki, albo tak uszkodzone, że zagrażają bezpieczeństwu. Ci ludzie mieszkają w sanatoriach, pensjonatach czy wynajętych pokojach. To dla nich niezwykle trudne – żyją w zawieszeniu, bo nie mogą wrócić do swoich domów ani zacząć ich remontować – relacjonował duchowny.

Proboszcz wyraził też rozgoryczenie z powodu opieszałości państwowych instytucji. – Obiecywano wsparcie, osiem tysięcy złotych na start dla poszkodowanych, ale wiele osób tych pieniędzy jeszcze nie otrzymało. Tym bardziej boli brak działań w zakresie oceny strat i wniosków na odbudowę. Zima zbliża się wielkimi krokami, a ludzie nadal są bezradni – powiedział z obawą.

Zniszczony kościół

Trudności dotknęły także parafię i świątynię. – Kościół parafialny został poważnie uszkodzony, szacujemy straty na około dwa miliony złotych – powiedział ks. Trojan. – Woda wdarła się przez okna do krypt, co spowodowało poważne zniszczenia i uszkodzenia. Posadzka w prezbiterium jest w fatalnym stanie, a zapadliska zagrażają bezpieczeństwu. Dziś możemy korzystać tylko z części świątyni, dzięki zgodzie konserwatorów zabytków. W kościele są takie miejsca, że wierni nie mogą wejść na pewne obszary, bo nie są one bezpieczne, a w prezbiterium może stać tylko sam kapłan, nawet służba liturgiczna nie może posługiwać przy ołtarzu – wyjaśnił.

Na plebanii trwają intensywne prace remontowe. – Dwie ekipy fachowców, w tym ludzie z mojej dawnej parafii w Długopolu-Zdroju, robią wszystko, aby przywrócić funkcjonalność kancelarii i kuchni – skomentował ks. Trojan. – Otrzymaliśmy odszkodowanie od ubezpieczyciela, ale środków wystarczy tylko na plebanię. Kościół wymaga zdobycia dodatkowych funduszy, a to nie będzie łatwe. Liczymy na dodatkowe wsparcie od państwa dla uszkodzonych zabytków, będziemy się starać składać wnioski – zapewnił.

Pomoc i nadzieja

Parafia nieustannie otrzymuje pomoc od ludzi dobrej woli. – Prawie każdej niedzieli pod nasz kościół podjeżdża tir z darami od Caritas Kalisz – relacjonował proboszcz. – Żywność, środki czystości, sprzęt AGD, wszystko to znika w mgnieniu oka, bo zapotrzebowanie jest ogromne. Osoby, które mają tzw. czerwoną kartę powodzianina, mogą korzystać z naszych punktów pomocowych – wyjaśnił.

Ogromne wsparcie płynie też ze strony żołnierzy. – Pomagają nam od samego początku – usuwali muł, meble, obijali tynki. Teraz organizują transporty z darami i pracują w punktach dystrybucji. Nie brakuje również pomocy ze strony zaprzyjaźnionych parafii i ludzi dobrej woli. Wiele ośrodków duszpasterskich wpłaciło środki bezpośrednio na nasze konto, co pozwoliło nam zakupić niezbędne rzeczy dla poszkodowanych oraz zacząć remonty – dodał.

Miasto w odbudowie

Straty w Lądku-Zdroju są ogromne. Rynek z jego zabytkowymi kamieniczkami został zalany, a średniowieczny most św. Jana Nepomucena z figurą świętego po prostu zniknął, został porwany przez wodę – wspominał ks. Trojan. – To wszystko wymaga czasu i ogromnych nakładów finansowych, aby przywrócić miasto do dawnej świetności – powiedział z nadzieją. Dodał, że sanktuarium maryjne Uzdrowienia Chorych, położone w uzdrowiskowej części miasta, na szczęście nie ucierpiało. – To jedno z nielicznych miejsc, które pozostało nietknięte. Dzięki temu możemy odprawiać tam nabożeństwa dla kuracjuszy.

Apel o wsparcie

Miasto powoli podnosi się z ruin, ale potrzeby wciąż są ogromne. Ksiądz Trojan zakończył naszą rozmowę apelem: – Nasza parafia pragnie przywrócić świątynię do pełnego użytku, ale bez pomocy ludzi dobrej woli to się nie uda. Kościół jest nie tylko miejscem modlitwy, ale i symbolem naszej tożsamości. Zachęcam wszystkich do wsparcia, abyśmy mogli znów w pełni cieszyć się naszym domem Bożym – podkreślił.

Każdy gest solidarności, każdy wdowi grosz to krok w stronę odbudowy – nie tylko ścian, ale przede wszystkim nadziei.