Pomoc dla powodzian jest naszym obowiązkiem, ale także postawą chrześcijańskiej miłości, jakiej uczy nas św. Franciszek z Asyżu – podkreśla o. Arkadiusz Czaja, franciszkanin.
Wychodząc naprzeciw osobom potrzebującym, franciszkanie z parafii św. Bonawentury w Pakości razem z o. Walentym Łagą, proboszczem, gwardianem klasztoru i kustoszem archidiecezjalnego sanktuarium Męki Pańskiej, oraz parafianami, zorganizowali zbiórkę nowego sprzętu AGD dla mieszkańców Głuchołaz.
Szlachetność i dobro
Warto w tym miejscu wspomnieć, że ludzie z tego małego miasteczka znani są już z innych akcji dobroczynnych. Zbiórka sprzętu gospodarstwa domowego to już trzecia akcja mająca na celu pomóc powodzianom, organizowana przez parafię na przestrzeni ostatnich dwóch miesięcy. Do pomocy zgłosiło się bardzo wiele osób o wrażliwych i szlachetnych sercach. Parafianie z Pakości już wcześniej włączali się w akcje pomocowe osobom chorym w ich domach, w hospicjach, szpitalach, domach pomocy społecznej, domach seniora na terenie całej Polski. Pomagają również dzieciom i młodzieży w domach dziecka oraz w ośrodkach szkolno-wychowawczych. Do akcji charytatywnej organizowanej przez parafię dołączyli członkowie Franciszkańskiego Zakonu Świeckich z przełożoną s. Danutą Kaźmierczak i asystentem o. Ewarystem Grędą, młodzież franciszkańska z jej duszpasterzem o. Antonim Majewskim, parafialna Caritas, wspólnota Miłosierdzia Bożego z opiekunem o. Arkadiuszem Czają oraz róże różańcowe z o. Konstantynem Sokołowskim.
Kolejny już raz można było się przekonać, że mieszkańcy Pakości to piękni ludzie o pięknych sercach. O takie serca tak często apeluje papież Franciszek. Ojciec Arkadiusz, dzieląc się swoimi spostrzeżeniami, stwierdził: – Pakość to małe miasteczko, ale jej mieszkańcy mają wielkie serca. Pomoc dla powodzian jest naszym obowiązkiem, ale też postawą chrześcijańskiej miłości, jakiej uczy nas św. Franciszek z Asyżu. Pakość jest przykładem tej pięknej postawy.
Rozdysponowali dary
Klasztor w Pakości k. Inowrocławia jest również inicjatorem ogólnopolskiej akcji dobroczynnej pt. „Uśmiech jest najpiękniejszym podziękowaniem”, której celem jest niesienie pomocy osobom chorym – przez występy artystyczne, modlitwę i wsparcie materialne. W Pakości znajduje się także archidiecezjalne sanktuarium Męki Pańskiej. Jest ono drugą najstarszą Kalwarią w Polsce, założoną w 1628 r. W sanktuarium jest przechowywany relikwiarz z największą w Polsce cząstką Krzyża Świętego.
Pragnienie pomocy powodzianom towarzyszyło mieszkańcom od samego początku akcji dobroczynnej. Przełożony – o. Walenty po każdej niedzielnej Mszy św. wyrażał wdzięczność wszystkim wiernym, za ich szczodre dary na ogłoszoną akcję pomocy dla powodzian. – Byłem na południu Polski po powodzi – powiedział – i widziałem, jak wielką tragedię przeżywają mieszkańcy tych terenów. Dziękuję za ofiarność i pomoc i proszę o nieustanną modlitwę w intencji poszkodowanych.
Zebrany sprzęt gospodarstwa domowego został przetransportowany samochodem dostawczym do parafii św. Wawrzyńca w Głuchołazach i przekazany proboszczowi ks. Tomaszowi Struzikowi oraz parafianom, aby ofiarowali je rozdysponowania najbardziej potrzebującym powodzianom. Zostały przekazane: lodówki, pralki, mikrofalówki, zamrażarki, czajniki, odkurzacze i kuchenki. Wartość zebranego sprzętu to ponad 90 tys. zł. Ksiądz Struzik złożył na ręce o. Walentego podziękowanie dla franciszkanów i parafian w Pakości za ich wielki dar i zapewnił o modlitwie za ofiarodawców i ich rodziny.
Zanieść radość
Wszystkie ogłaszane zbiórki na rzecz powodzian spotkały się z szybką pozytywną odpowiedzią parafian. Organizatorzy akcji charytatywnych w Pakości przekonani, że gdy pomagamy innym, stajemy się dla nich znakiem Bożej miłości, nie ustają w niesieniu pomocy – są już zaplanowane kolejne dzieła dobroczynne. Pamiętając o postawie św. Franciszka wobec biednych i potrzebujących, pragną z wolontariuszami i artystami odwiedzać osoby chore w placówkach opieki na terenie całej Polski. Marzą o tym, by zanieść im radość przez sztukę, ofiarować upominki oraz zapewnić o modlitewnej pamięci za nich i osoby opiekujące się nimi.
„Narodzenie Jezusa jest wydarzeniem, od którego historia nie może uciec. Może próbować nadać mu odmienny sens. Może je wtłoczyć w ramy komercji i konsumpcjonizmu. Może usiłować przeżywać je bez Jezusa. Nie może jednak przed nim uciec” - mówił w uroczystość Bożego Narodzenia Prymas Polski abp Wojciech Polak.
Metropolita gnieźnieński przewodniczył 25 grudnia rano Mszy św. w katedrze gnieźnieńskiej. W homilii nawiązał do niedawnych rozważań papieża Franciszka o przeżywaniu Świąt Bożego Narodzenia. Czy prawdziwe Boże Narodzenie oznacza, że nie możemy świętować? - pytał papież. „Ależ nie, świętuj, jedz wszystko, ale rób to z Jezusem, to znaczy z pokojem w sercu. Urządźcie przyjęcie, dajcie prezenty, ale nie zapominajcie o Jezusie” - prosił Franciszek.
15 sierpnia obchodzimy w Kościele uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej
Maryi Panny. Uroczystość ta należy do centralnych świąt maryjnych
w roku kościelnym. O ile święto Bożego Narodzenia jest najwspanialszym
i największym świętem Boga Ojca, Wielkanoc - Syna Bożego, Zielone
Świątki - świętem Ducha Świętego, o tyle Wniebowzięcie jest największym
świętem Matki Bożej.
Pierwotnie było to święto dla uczczenia Maryi jako Matki
Boga. Na początku VI wieku w Palestynie i Syrii święto to staje się
wspomnieniem zaśnięcia Maryi i pod tym tytułem przyjęło się w Rzymie
w połowie VII wieku, a w VIII wieku zaczęto je obchodzić jako Wniebowzięcie
Najświętszej Maryi Panny.
Uroczystość ta koncentruje naszą uwagę na zakończeniu ziemskiego
życia Maryi, obejmuje wspomnienie Jej narodzin dla nieba (dies natalis)
. 1 listopada 1950 r. papież Pius XII ogłosił dogmat o Wniebowzięciu
Konstytucją Apostolską "Munificentissimus Deus" (Najszczodrobliwszy
Bóg): "Na chwalę Boga Wszechmogącego, który szczególną swą łaskawość
Maryi Pannie okazał (...), ogłaszamy, określamy i definiujemy jako
objawiony przez Boga dogmat wiary, że Niepokalana Boża Rodzicielka,
zawsze Dziewica, Maryja, po wypełnieniu żywota ziemskiego, została
wzięta z ciałem i duszą do chwały niebieskiej". Powyższe słowa potwierdziły
prawdę, w którą od wieków wierzyli chrześcijanie. My dziś wypowiadamy
Bogu i Kościołowi wdzięczność za uroczyste ogłoszenie tej prawdy.
Fakt, że Maryja została wzięta z ciałem i duszą do nieba
nadaje dzisiejszemu świętu charakter niespotykanej radości. Dlatego
śpiewem dominującym w uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi
Panny jest "Magnificat" (Łk 1, 39 - 56). Nie zaznała skażenia grobu,
a ten nowy przywilej wypływa z pierwszego. Maryja zachowana została
od zmazy grzechu pierworodnego, dlatego też teraz nie ponosi jego
skutków. Porodziła Syna Bożego, Dawcę wszelkiego życia, dlatego śmierć
nie może Jej dotknąć. Uczestniczyła najpełniej w zbawczej tajemnicy
Chrystusa i stąd w Niej już teraz objawia się pełnia zbawienia przyniesionego
przez Chrystusa. Maryja pierwsza osiągnęła zbawienie, stała się obrazem
Kościoła w chwale, a dla ludu pielgrzymującego - znakiem nadziei. "
Na koniec Niepokalana Dziewica - jak mówi Konstytucja dogmatyczna
o Kościele - zachowana wolną od wszelkiej skazy winy pierworodnej,
dopełniwszy biegu życia ziemskiego z ciałem i duszą wzięta została
do chwały niebieskiej i wywyższona przez Pana jako Królowa wszystkiego,
aby bardziej upodobniła się do Syna swego, Pana panujących oraz Zwycięzcy
grzechu i śmierci" (nr 59).
"W odniesieniu do osoby Maryi Wniebowzięcie (tajemnica eschatologiczna)
oznacza osiągnięcie kresu, pełnionego przez Nią w Bożym planie zbawienia,
posłannictwa i uwieńczenie wszystkich Jej przywilejów. Z punktu widzenia
chrystologicznego, chwała Wniebowzięcia i królewskości Maryi oznacza
wypełnienie owego jedynego przeznaczenia, które wiąże życie, przywileje,
współpracę Maryi nie tylko z historycznym życiem i dziełem Chrystusa,
ale również- z Jego królewskością i chwałą Pana. Wniebowzięcie jest
eschatologiczną konkluzją owego stopniowego upodobnienia się do Chrystusa,
które na etapach historycznej drogi Maryi wyraziło się w bolesnych
próbach, przez jakie przeszła Jej wiara. Jej nadzieja i miłość, w
Jej zgodzie i gotowości wobec zbawczej woli Boga, w Jej wspaniałomyślności
i odpowiedzialnej służbie odkupieńczemu dziełu Syna" (Jan Paweł II)
.
Z uroczystością Wniebowzięcia łączy się zwyczaj święcenia
w tym dniu ziół i pierwocin płodów rolnych, zwłaszcza zbóż i owoców.
Zwyczaj ten powstał w X wieku i nawiązuje genetycznie do ogólnoludzkiej
wiary w dobroczynne, terapeutyczne działanie ziół. Dokonuje się to
w sierpniu, gdy żniwa wieńczą trud pracy rolnika, a zioła i owoce
osiągają szczytowa fazę letniej wegetacji. Błogosławienie ich staje
się w najpełniejszym tego słowa znaczeniu błogosławieniem Boga za
coroczne zbiory, za wszystko, "co z Bożej mamy ręki". Wybór dnia
Wniebowzięcia dla ich benedykcji wykazuje związek z porą żniwną i
odnoszoną do Maryi pochwałą Kościoła, który nazywa Matkę Bożą Kwiatem
pól i Lilią dolin (Pnp 2, 1), spośród zaś wszystkich kwiatów łączy
z Jej postacią wdzięk róży i lilii.
Nastąpiło przedziwne zespolenie w duszy ludu polskiego Wniebowzięcia
Najświętszej Maryi Panny z dożynkami. Piękny wyraz daje temu poetka:
Zamroczyło nam Panną Nietkniętą
rozmarynem, maruhą t miętą
od kadzideł i kwiatów, i zielska
zachorzała nam Panna Anielska!
Zachorzała chwalebnie przy święcie
na tęsknotę i sen i wniebowzięcie,
w kwietnym durze, w obciążeniu powiek,
śmierć ze snem Ją naszły po połowie.....
Nim Ją błękit kadzidłem podpłynął,
z rąk nam parną zwisła zieleniną,
z rąk Ją potem żywą a umarłą -
srebrny poszum skrzydłami podgarnął...
Oczadziułą tak w kwiatach i pieśni
Śpiacą w niebo Anieli ponieśl (B. Obertyńska)
Ossów. Kaplica matki Boskiej zwycięskiej i cmentarz Poległych w Bitwie Warszawskiej
W uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i w 105. rocznicę Bitwy Warszawskiej bp Romuald Kamiński, ordynariusz warszawsko-praski, przewodniczył uroczystej Mszy św. w Sanktuarium Matki Bożej Zwycięskiej w Ossowie, na polu „wielkich dziejowych zmagań”. „Moc nasza nie jest z nas, ale jest darem od Boga” - podkreślił w kazaniu, dodając, że zwycięstwo 1920 r. było poprzedzone „wielką modlitwą” i szczególną opieką Maryi, której przypisał rolę Strażniczki Polski w wielu momentach dziejowych - od Grunwaldu po odsiecz wiedeńską.
W homilii bp Kamiński przypomniał, że Maryja jest nie tylko Matką Zbawiciela, ale - w myśl testamentu Jezusa spod krzyża - także naszą Matką i „dana jest ku obronie Narodu naszego”. „Miejmy świadomość, że zgromadzeni na modlitwie stajemy się świętym Ludem Bożym, świętym zgromadzeniem. (…) Nie dajmy się zwieść i nie wybierajmy innej drogi poza tą - do Nieba” - apelował.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
