Watykan: synod o życiu rodzinnym opartym na Jezusie Chrystusie
O oparciu życia rodzinnego na Jezusie Chrystusie mówiono podczas 5. kongregacji generalnej Synodu Biskupów 8 października w Watykanie. Wystąpienia ojców synodalnych poświęcone były w tym dniu drugiej części „Instrumentum laboris”, dotyczącej „planu Bożego” wobec rodziny. W oparciu o teologię małżeństwa i rodziny stawiano postulaty, jak Kościół może pomóc małżeństwu i rodzinie.
Omawiając obrady synodalne abp Stanisław Gądecki przypomniał, że bez oparcia na Jezusie Chrystusie rodzinie ciężko jest sprostać trudnościom, jakie napotyka ona każdego dnia. „Bez takiej postawy jeszcze trudniej jest przyjąć postawę służby wobec drugiego człowieka, gdyż zazwyczaj człowiek jest skłonny do realizacji samego siebie. Tym bardziej jest to ważne w małżeństwie, które opiera się na miłości ofiarnej. Dlatego tak istotna jest osobista duchowa więź małżonków i rodziny z Chrystusem. Bez niej też trudno jest człowiekowi przyjąć drogę krzyża, która bardzo często towarzyszy małżonkom” - powiedział metropolita poznański.
Podczas kongregacji wiele rozmawiano na temat rozumienia miłosierdzia, o jego relacji do prawdy czy sprawiedliwości. „Jeśli nie ma mowy o prawdzie, to nie ma też mowy o miłosierdziu, podobnie jest w relacji miłosierdzia do sprawiedliwości. Są to bardzo ważne konstatacje, gdyż bez nich bardzo łatwo mówić o miłosierdziu jako jedynie uczuciowości” – zaznaczył hierarcha i dodał: „Jeśli będziemy pojmować miłosierdzie bez sprawiedliwości, to jak np. wytłumaczyć Sąd Ostateczny. Jeśli nie ma sprawiedliwości, to nie istnieje odpowiedzialność człowieka a jego czyny są bez treści i żadnych sankcji”.
W trakcie prezentacji zwracano też m.in. uwagę na to, co wnosi dialog międzyreligijny do samozrozumienia katolicyzmu. Postawiono nawet tezę, że jeśli ktoś nie orientuje się w dialogu między religiami, to ma wówczas trudności ze zrozumieniem własnej religii. Jest to szczególnie ważne w krajach, gdzie chrześcijanie są mniejszością wśród wyznawców islamu, buddyzmu, sintoizmu i innych religii, pozwala bowiem na głębsze samookreślenie, jak odnaleźć w tym kontekście wyjątkowość wiary w Jezusa Chrystusa.
Jeden z ojców synodalnych z Indii zwrócił uwagę, że hinduizm nie zna czegoś takiego jak katecheza a całość przekazu religijnego dokonuje się tylko w rodzinie przy pomocy liturgii rodzinnej. Przekazywana z pokolenia na pokolenie jest ona podstawą przekazu wiary hinduskiej. Zadał pytanie, czy my, katolicy, nie powinniśmy też kłaść nacisku na liturgię rodzinną. Abp Gadecki przypomniał, że w Kościele katolickim od dawana istnieje rytuał rodzinny. „Mamy do niego księgę, ale nie praktykujemy liturgii rodzinnej. Ograniczamy się zazwyczaj do modlitwy rodzinnej albo i jej wcale nie praktykujemy” – zaznaczył i dodał: „Liturgia rodzinna jest bardzo ciekawą formą, dzięki której możemy przekazywać wiarę”.
Poruszono także temat trudności rodzinnych związanych ze służbą wojskową, jak nieobecność w domu, napięcia z nią związane, stres pourazowy, szczególnie gdy jest ona pełniona w regionie zbrojnego konfliktu. Wszystkie te urazy odbijają się później na życiu rodzinnym. Stąd bardzo ważna rola duszpasterstwa wojskowego, które powinno wspomagać żołnierzy dotkniętych pourazową traumą i ich rodziny.
25 sierpnia w Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie rozpoczęła się wielka modlitwa w intencji synodu biskupów na temat rodziny. Równo za miesiąc rozpocznie się także nowenna w intencji biskupów uczestniczących w synodzie.
„Modlitwa w intencji synodu jest bardzo potrzebna szczególnie teraz, kiedy z tak wielu stron dochodzi głos negowania wartości, jakie wypływają z sakramentalnego małżeństwa. W innych miejscach pojawia się krytyka wobec nauczania Kościoła o małżeństwie jako nierozerwalnym związku mężczyzny i kobiety” – mówi ks. Paweł Kummer z Centrum Jana Pawła II w Krakowie.
Kto jest patronem leśników? Pewien niemal jestem, że mało kto zna właściwą odpowiedź na to pytanie. Zapewne wymieniano by postaci św. Franciszka, św. Huberta. A tymczasem już od ponad pół wieku patronem tym jest św. Jan Gwalbert, o czym - przekonany jestem, nawet wielu leśników nie wie. Bo czy widział ktoś kiedyś w lesie, czy gdziekolwiek indziej jego figurkę, obraz itd.? Szczerze wątpię.
Urodził się w 995 r. (wg innej wersji w 1000 r.) w arystokratycznej rodzinie we Florencji. Podczas wojny między miastami został zabity jego brat Ugo. Zgodnie z panującym wówczas zwyczajem Jan winien pomścić śmierć brata. I rzeczywiście chwycił za miecz i tropił mordercę. Dopadł go przy gospodzie w Wielki Piątek. Ten jednak błagał go o przebaczenie, żałując swego czynu i zaklinając Jana, by go oszczędził. Rozłożył ręce jak Chrystus na krzyżu. Jan opuścił miecz i powiedział: „Idź w pokoju, gdzie chcesz; niech ci Bóg przebaczy i ja ci przebaczam” (według innej wersji wziął go nawet do swego domu w miejsce zabitego brata). Kiedy modlił się w pobliskim kościółku przemówił do niego Chrystus słowami: „Ponieważ przebaczyłeś swojemu wrogowi, pójdź za Mną”. Mimo protestów rodziny, zwłaszcza swojego ojca, wstąpił do klasztoru benedyktynów. Nie zagrzał tu jednak długo miejsca. Podjął walkę z symonią, co nie spodobało się jego przełożonym. Wystąpił z klasztoru i usunął się na ubocze. Osiadł w lasach w Vallombrosa (Vallis Umbrosae - Cienista Dolina) zbudował tam klasztor i założył zakon, którego członkowie są nazywani wallombrozjanami. Mnisi ci, wierni przesłaniu „ora et labora”, żyli bardzo skromnie, modląc się i sadząc las. Poznawali prawa rządzące życiem lasu, troszczyli się o drzewa, ptaki i zwierzęta leśne. Las dla św. Jana Gwalberta był przebogatą księgą, rozczytywał się w niej, w każdym drzewie, zwierzęciu, ptaku, roślinie widział ukrytą mądrość Boga Stwórcy i Jego dobroć. Jan Gwalbert zmarł 12 lipca 1073 r. w Passigniano pod Florencją. Kanonizowany został w 1193 r. przez papieża Celestyna III, a w 1951 r. ogłoszony przez papieża Piusa XII patronem ludzi lasu. Historia nadała mu także tytuł „bohater przebaczenia” ze względu na wielkie miłosierdzie, jakim się wykazał. Założony przez niego zakon istnieje do dzisiaj. Według jego zasad żyje około 100 zakonników w ośmiu klasztorach we Włoszech, Brazylii oraz Indiach.
Jana Paweł II przypominał postać Jana Gwalberta. W 1987 r. w Dolomitach odprawił Mszę św. dla leśników przed kościółkiem Matki Bożej Śnieżnej. Mówił wówczas: „Jan Gwalbert (...) wraz ze swymi współbraćmi poświęcił się w leśnym zaciszu Apeninów Toskańskich modlitwie i sadzeniu lasów. Oddając się tej pracy, uczniowie św. Jana Gwalberta poznawali prawa rządzące życiem i wzrostem lasu. W czasach, kiedy nie istniała jeszcze żadna norma dotycząca leśnictwa, zakonnicy z Vallombrosa, pracując cierpliwie i wytrwale, odnajdywali właściwe metody pomnażania leśnych bogactw”. Papież Polak wspominał św. Jana także w 1999 r. przy okazji obchodów 1000-lecia urodzin świętego. Mimo to jego postać zdaje się nie być powszechnie znana. Warto to zmienić.
Emerytowany profesor Uniwersytetu Przyrodniczego im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, leśnik i autor wspaniałych książek na temat kulturotwórczej roli lasu, Jerzy Wiśniewski, od wielu już lat apeluje i do leśników i do Episkopatu o godne uczczenie tego właściwego patrona ludzi lasu. Solidaryzując się z apelem zacnego profesora przytoczę jego słowa: „Warto by na rozstajach dróg, w rodzimych borach i lasach stawiano nie tylko kapliczki poświęcone patronowi myśliwych, ale także nieznanemu patronowi leśników. Będą to miejsca należnego kultu, a także podziękowania za pracę w lesie, który jest boskim dziełem stworzenia. A kiedy nadejdą ciemne chmury związane z pracą codzienną, reorganizacjami, bezrobociem, będzie można zawsze prosić o pomoc i wsparcie św. Jana Gwalberta, któremu losy leśników nie są obce”.
W Domu Głównym Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej w Poznaniu 9 lipca 2025 zakończyły się obrady XIV Kapituły Generalnej. Spotkanie, które odbyło się w Roku Jubileuszowym 2025, zgromadziło delegatów z całego świata, by - jak sami o sobie powiedzieli - jako „pielgrzymiej nadziei” rozeznawać drogi dalszego rozwoju Zgromadzenia i jego misji wśród Polonii.
Kapituła była czasem głębokiej refleksji nad charyzmatem i tożsamością chrystusowca, ale też konkretnych decyzji i inspirujących inicjatyw. Zgodnie z przeżytym doświadczeniem wspólnoty i modlitwy, delegaci wybrali nowy Zarząd Generalny, a także przyjęli szereg uchwał i postulatów, które wyznaczają kierunek działania na kolejne lata.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
