Siedziba parafii: Myślibórz, ul. Kościelna 17
Liczba wiernych: 3764
Proboszcz: ks. Marian Kucharczyk
Wikariusze: ks. Wojciech Czerwiński, ks. Marek Winnicki
Kościoły filialne: 1. Dalsze - pw. św. Brata Alberta
2. Nawrocko - pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
3. Wierzbówek - pw. św. Franciszka z Asyżu
Wspólnoty: Żywy Różaniec (9 róż), Kościół Domowy (3 kręgi), Odnowa w Duchu Świętym, Czciciele Miłosierdzia Bożego, Chór Parafialny „Exaltabo”, Parafialny Zespół Caritas, Liturgiczna Służba Ołtarza (90 osób), Rada Parafialna, Koło Przyjaciół Radia Maryja, Schola „Promyki Jezusa Miłosiernego”, Redakcja Gazetki Parafialnej „W cieniu Krzyża”, Rada Katechetyczna
Czasopisma: „Miłujcie się”, „List”, „Zeszyty Odnowy”, „Niedziela” - 23 egzemplarze

W Myśliborzu od 10 lat funkcjonuje sanktuarium Bożego Miłosierdzia, które mocno związało się z objawieniami św. Faustyny i rozkrzewia kult Jezusa Miłosiernego. Docieramy więc do miejsca bardzo fascynującego wymową łaski, która spłynęła na tę myśliborską świątynię. Jednak dość świadomie w tej prezentacji nie skupimy się tylko i wyłącznie na samym sanktuarium (o którym piszemy dość często z racji wielu uroczystości), gdyż naszym celem jest ukazanie duchowego dorobku parafii, wiążącej nieodłącznie swoje losy z przekazem o Bogu Miłosiernym. Odwiedzając tę parafię, trzeba mieć świadomość, że jest ona jedną z najstarszych - erygowana została 26 lutego 1905 r. jako miejsce przeznaczone dla polskich robotników. Budowa kościoła trwała dwa lata, od 1905 do 1907 r. Zbudowany został z cegły na rzucie prostokąta, z prostokątnym prezbiterium i dobudówką zakrystii od południowego wschodu. We wnętrzu, z oczywistych względów, dominuje obraz Jezusa Miłosiernego, a poza nim warto dostrzec: emporę, nawę główną przykrytą sklepieniem sieciowym, nawę północną ze stropem, neogotycki ołtarz główny, ambonę i witraż w oknie prezbiterialnym, którego główne sceny przedstawiają: konanie Jezusa na krzyżu, postaci Maryi, Marii Magdaleny i św. Jana, w tle widnieje Jerozolima. Pod witrażem, po lewej stronie, znajduje się ołtarz św. s. Faustyny. We wnęce przechowywany jest relikwiarz z cząstką kości palca nogi Apostołki Miłosierdzia. Na ścianach kościoła zawieszono 14 klasycystycznych stacji drogi krzyżowej.
Budowniczym kościoła i pierwszym proboszczem był ks. Warzecha. Później administratorami byli: ks. Czardybon, ks. Kulik, ks. Auditor, ks. Sappok, ks. Hanoszek, ks. Jokiel i ks. Jakubiec. Najważniejsza historia rozpoczyna się po II wojnie światowej Ogromne zasługi dla tworzenia zrębów parafii ma ks. Jan Wojtysiak. Po nim pieczę nad parafią sprawowali: ks. St. Bielski, ks. St. Piekarz, ks. E. Kłoskowski, ks. M. Polulak, ks. A. Juszkiewicz, ks. J. Deja, ks. A. Uglik, ks. J. Rusel. Od 14 lat funkcję proboszcza sprawuje ks. Marian Kucharczyk, dla którego jest to pierwsza parafia powierzona do opieki duszpasterskiej po 6 latach posługi wikariuszowskiej. Z ogromnym zaangażowaniem opowiada o posłudze duszpasterskiej w Myśliborzu. „Parafia jest wspólnotą wspólnot” - tę znaną dewizę wyraźnie podkreśla ks. Marian, ciesząc się z tak aktywnego udziału świeckich w budowaniu wizerunku parafii. Rzeczywiście, ilość grup duszpasterskich w tej blisko 4-tysięczną parafii musi budzić szacunek. Centrum życia stanowi Eucharystia, która w kościele parafialnym odprawiana jest w niedzielę o godz.: 7.30, 9.00, 11.00, 13.00 i 18.00, w Dalszem o godz. 10.00, w Nawrocku o godz. 11.15, w Wierzbówku o godz. 12.30. W ciągu tygodnia w parafii pw. Świętego Krzyża Msza św. sprawowana jest o godz. 7.00 i 18.00, w kościołach filialnych - we wtorek w Nawrocku, w środę w Wierzbówku, w czwartek w Dalszem. Frekwencja w kościele parafialnym sięga 35%, choć np. w Dalszem dochodzi do 50%. Rozbudowane są także nabożeństwa paraliturgiczne: we wtorki wierni modlą się Koronką do Miłosierdzia Bożego, w środę podczas Nowenny do Matki Bożej Nieustającej Pomocy, w czwartki odbywa się całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu, w piątki natomiast śpiewane są Godzinki do Miłosierdzia Bożego. Poza tymi cotygodniowymi nabożeństwami celebrowane są także okresowe: w III niedzielę miesiąca odprawiana jest dodatkowa Msza św. dla czcicieli Miłosierdzia Bożego, w II sobotę miesiąca trwa nocne czuwanie od godz. 21.00 do 5 rano w niedzielę, zaś w III sobotę miesiąca wierni adorują Najświętszy Sakrament od zakończenia wieczornej Mszy św. do Apelu Jasnogórskiego. Oczywiście, niezwykle ważnym aspektem jest ruch pielgrzymkowy w sanktuarium, w który włączają się Siostry Jezusa Miłosiernego, a licznym Eucharystiom przewodniczą kapłani przybywający ze swoimi grupami. Warto w tym kontekście chociażby zauważyć doroczne Ogólnopolskie Spotkanie Czcicieli Miłosierdzia Bożego, na które 5 października, we wspomnienie św. s. Faustyny, z całej Polski przybywa ponad 300-osobowa grupa pątnicza. W lipcu od 5 już lat swój czas rekolekcji przeżywają także grupy trzeźwościowe z Klubów AA. Do tradycji wchodzą również piesze pielgrzymki, jak chociażby coroczne ze Szczecina, Słubic, Kamienia Pomorskiego czy te, które przybywają z dekanatu myśliborskiego lub sąsiednich. Obok aspektu krzewienia kultu Jezusa Miłosiernego istotny jest także fakt wychowania młodego pokolenia wg chrześcijańskich wartości. Na terenie parafii funkcjonują: przedszkole, dwie szkoły podstawowe (w tym w Nawrocku) i Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych. Posługą katechetyczną zajmują się: Ksiądz Proboszcz - 9 godz., ks. Wojciech - 12 godz., ks. Marek - ZSP, s. Bronisława oraz katecheci - Żaneta Abramowicz i Radosław Rosłaniec, który jednocześnie jest organistą. Myślibórz od 6 lat stanowi centrum twórczości wokalnej, sławiącej Boże Miłosierdzie poprzez doroczny Festiwal „Echo Miłosierdzia”. Początkowo organizowany w kościele nabrał obecnie takiej rangi, że przyjeżdżają tu nawet zespoły zza wschodniej granicy (z Ukrainy i Białorusi). Dlatego też przeniósł się w gościnne progi Domu Kultury, stając się najważniejszym artystycznym wydarzeniem dla całego regionu. O randze tego festiwalu może świadczyć wymowa liczb: w tym roku uczestniczyło w nim 300 dzieci i 200 młodych ludzi! Obecny rok jest zresztą bardzo ważny, gdyż 1 sierpnia minęło 10 lat od chwili, gdy abp Marian Przykucki ustanowił sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Uroczystościom jubileuszowym przewodniczył niedawno Ksiądz Arcybiskup, dokonując poświęcenia nowej drogi krzyżowej wykonanej z brązu, a która została zainstalowana na przykościelnym murze. Kolejnym inspirującym wszystkich wydarzeniem będzie zbliżające się stulecie istnienia parafii. Jubileusz ten przypadnie w 2005 r., ale już teraz rozpoczęły się przygotowania do godnego uczczenia tego faktu. Będą one prowadzone w sferze duchowej i materialnej - zamierzeniem ks. M. Kucharczyka jest położenie posadzki i odnowienie wnętrza kościoła. O samym zaś Księdzu Proboszczu parafianie mówią, że to „niespokojna dusza” - co roku podejmuje jakieś nowe wyzwania. Chlubą parafii są dwa odbudowane kościoły: poświęcony w 1993 r. kościół pw. św. Brata Alberta w Dalszem oraz niedawno oddany do użytku, bardzo misternie wykonany, kościół pw. św. Franciszka z Asyżu w Wierzbówku. Do tej pory dobudowano także w kościele parafialnym kruchtę, wstawiono witraże, zmieniono pokrycie dachu na blachę miedzianą, postawiono mur, położono chodniki, wykonano ogrzewanie kościoła, wyposażono zakrystię w niezbędne paramenty liturgiczne, zagospodarowano plebanię, powstała na terenie przykościelnym wiata, pod którą organizowane są różne festyny dla grup modlitewnych i duszpasterskich. Na plebanii działa biblioteka, mająca w swych zbiorach 3 tys. książek, dla przeszło 200 stałych czytelników. Także w Domu Parafialnym mieści się sala spotkań dla dzieci i młodzieży, wyposażona w różne gry i sprzęt pozwalający mile spędzić czas po lekcjach. Prężnie posługuje Caritas obejmująca pomocą najbardziej potrzebujących - dwa razy w tygodniu czynny jest magazyn odzieży dla najuboższych rodzin. Stałą opieką objętych jest w skali całej parafii 50 rodzin - żyją one na skraju biedy i nędzy. Pracy charytatywnej oddaje się blisko 20 wolontariuszy. Ogromnym wydarzeniem dla dzieci jest organizowany z dużym rozmachem festyn z okazji Dnia Dziecka, a na św. Mikołaja 200 dzieci obdarowanych zostaje świątecznymi paczkami. Nie byłoby takich efektów, gdyby nie poświęcenie wielu parafian, którzy bezinteresownie pomagają przy wielu przedsięwzięciach. Ks. M. Kucharczyk tym wszystkim ludziom dobrej woli składa tą drogą wielki hołd wdzięczności.
Na pożegnanie ks. Marian zdradza największe pragnienie jego serca: „Najbardziej zależy mi na tych, którzy pozostali z boku, by nie stracili tego, co w życiu najważniejsze”. Oby więc te słowa stały się rzeczywistością w miejscu, gdzie tak żywo działa Boże Miłosierdzie!