Współczesny świat stawia często pytanie, czy życie konsekrowane ma jeszcze sens, czy jest potrzebne? Ojciec Święty pisze w adhortacji apostolskiej Vita consecrata:, „Życie konsekrowane (...) ma wielkie znaczenie właśnie dlatego, że wyraża nieograniczoną bezinteresowność i miłość, co jest szczególnie doniosłe zwłaszcza w świecie zagrożonym przez zalew spraw nieważnych i przemijających. Gdyby zabrakło tego konkretnego znaku, należałoby się obawiać, że miłość ożywiająca cały Kościół ostygnie, że zbawczy paradoks Ewangelii straci swoją ostrość, że «sól» wiary zwietrzeje w świecie ulegającym sekularyzacji” (105).
Życie konsekrowane przybiera różne formy. Istotą jego są rady ewangeliczne. Tegoroczny VIII Światowy Dzień Życia Konsekrowanego ukazuje nam istotę rady czystości. Historia Kościoła pokazuje, że w każdym czasie są ludzi, którzy na wzór ewangelicznej Marii pragną „obrać lepszą cząstkę” - podejmują życie w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie, by sercem czystym i niepodzielnym służyć Chrystusowi Panu i bliźnim. Historia ukazuje, że życie w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie pozwala na osiągnięcie miłości doskonałej. Znamy życie św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Poszła w ślady swoich starszych sióstr. Do Karmelu wstąpiła, będąc jeszcze dzieckiem, miała 15 lat i jak mówią jej biografowie, dzieckiem zmarła, po ośmiu latach pobytu w klasztorze. Nie starała się o nadzwyczajne wykształcenie, ale serce miała pełne miłości. Gdy zastanawiała się, kim będzie, stwierdziła: „W sercu Kościoła będę Miłością”. Dzisiaj ma tak wielu naśladowców. Ojciec Święty ogłosił ją doktorem Kościoła. Św. Brat Albert Chmielowski dla życia konsekrowanego odłożył na bok sztalugi i farby, sprzedał obrazy, by mieć pieniądze na chleb dla ubogich. Życie w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie miało mu pomóc jeszcze bardziej stawać się dobrym jak chleb, by każdy mógł brać kawałek po kawałku, aż się nasyci.
Sł. Boży August Czartoryski zostawił rodzinne „bogactwa tego świata” i wstąpił do Zgromadzenia Księży Salezjanów, aby tam napełnić serce swoje bogactwem darów duchowych.
S. Sancja Szymkowiak w klasztorze żyła zaledwie 8 lat, Nie tak dawno dane nam było przeżywać radość z wyniesienia jej do chwały ołtarzy. W swoim krótkim życiu nie zdążyła zostawić trwałego ziemskiego dzieła, ale w oczach Boga zdobyła najwyższe szczyty doskonałości, bo zwykłe życie uczyniła przez miłość niezwykłym.
Brat Alojzy Kosiba, franciszkanin pochodzący z Biecza, przez 60 lat swego życia był kwestarzem, nie czynił nic nadzwyczajnego, a w opinii znających go uchodził za świętego.
Życie konsekrowane jest żywą tradycją życia i orędzia Zbawiciela. Świat nieustannie woła o ludzi młodych, gotowych głosić orędzie Chrystusa. „Wy, rodzice - pisze Ojciec Święty Jan Paweł II - składajcie dzięki Panu, jeśli powołał jedno z waszych dzieci do życia konsekrowanego (...). Rozpalajcie w sobie pragnienie oddania Bogu jednego ze swych dzieci, aby służyło miłości Bożej w świecie” (Vita consecrata 107). Otaczajmy modlitwą ludzi młodych, aby żyjąc we współczesnym świecie, mieli odwagę zostawić wszystko, pójść za głosem Pana, by służyć Bogu i bliźnim.