Jej początki sięgają 28 czerwca 1984 r., kiedy to wieloletni ostrołęcki wikariusz ks. Jerzy Gosk otrzymał od Pasterza diecezji misję tworzenia nowej parafii i budowy kościoła. Kosztowało go to wiele zdrowia, nawet do tego stopnia, że zapadł na ciężką chorobę. W 1985 r. zakupiono ziemię pod budowę świątyni oraz plebanii, a potem w pierwszą niedzielę października tegoż roku dokonano poświęcenia drewnianego krzyża i placu pod budowę nowego kościoła przy ul. Goworowskiej. Poświęcenia placu i krzyża dokonał podczas Mszy św. bp Edward Eugeniusz Samsel. Na uroczystość przybyły tłumy wiernych oraz księża z obydwu ostrołęckich dekanatów. W tym też roku została zbudowana drewniana kaplica. Niebawem rozpoczęto budowę plebanii. Bp łomżyński Juliusz Paetz ustanowił 21 grudnia 1986 r. Samodzielny Ośrodek Duszpasterski pw. Zbawiciela Świata. Pierwszym rektorem tego ośrodka został ks. Jerzy Gosk. Wspomagali go: ks. Piotr Kapliński oraz ks. Janusz Marian Kotowski. W związku z ciężką chorobą ks. Jerzego, Pasterz diecezji odwołał go z funkcji rektora. 2 lipca 1989 r. funkcję tę objął ks. kan. Piotr Zabielski.
Pozwolenie na budowę świątyni uzyskano dopiero 19 lipca 1989 r. Od tego czasu, co miesiąc, w kaplicy odprawiane są Msze św. za Ojczyznę. Ponad 12-tysięczna wspólnota wiernych, uczestnicząc w niedzielnych Mszy św., nie mieściła się w kaplicy. Ten fakt kazał niezwłocznie rozpocząć prace przygotowawcze pod budowę świątyni. 1 września 1989 r. odszedł na inną placówkę ks. Piotr Kapliński, zastąpił go ks. Jan Mrowca, który wraz z ks. Januszem Marianem Kotowskim współpracował z Księdzem Rektorem. Bp Paetz, odpowiadając na pisemną prośbą o ustanowienie parafii w miejscu dotychczasowego ośrodka duszpasterskiego, 3 grudnia 1989 r. erygował parafię pw. Zbawiciela Świata w Ostrołęce, której proboszczem został ks. kan. Piotr Zabielski.
W kwietniu 1990 r. na placu budowy pojawił się wysoki dźwig. To zwiastun budowy nowej świątyni. Pierwotnie miała być dwukondygnacyjna o znacznej powierzchni, gdyż nie było planów budowy jeszcze jednego kościoła w okolicy. Niebawem nastąpiła zmiana projektu świątyni, którego autorem został ostrołęcki architekt mgr inż. Walenty Jan Deptua. Ów projekt był w swojej realizacji prostszy, bardziej funkcjonalny i tańszy.
30 czerwca 1991 r. pierwszy kapłan pochodzący z parafii pw. Zbawiciela Świata odprawił w swoim rodzinnym kościele Mszę św. prymicyjną. Był nim ks. Roman Andrzej Karaś. W sierpniu do parafii przyszli ks. Janusz Figoń i ks. Tadeusz Kaczyński. 2 września bp Edward Samsel poświęcił fundamenty kościoła. W 1992 r. przybyli do parafii ks. Mirosław Sebunia i ks. Edward Łapiński. Rok później w nowej parafii do I Komunii św. przystąpiło 711 dzieci, a sakrament bierzmowania przyjęło 440 uczniów klas ósmych.
Rok później ze swoimi parafianami pożegnał się ks. Piotr, którego zastąpił ks. Marek Natkowski. Od września przyszedł również nowy wikariusz - ks. Szczepan Borkowski, który wraz z Księdzem Proboszczem i ks. Mirosławem Sebunią zamieszkali już w nowo wybudowanym domu parafialnym. Cała parafia liczyła wówczas ok. 16 tys. wiernych. 10 kwietnia 1994 r. na zakończenie Mszy św. ks. dziekan Witold Bruliński poświęcił rozpoczętą budowę.
17 czerwca 1995 r. bp Juliusz Paetz powierzył obowiązki proboszczowskie ks. kan. Janowi Franciszkowi Świeradowi, dotychczasowemu proboszczowi w Zuzeli. Nowy Proboszcz zawierzył nową misję Bogu, prosząc o wstawiennictwo śp. Prymasa Tysiąclecia. Największe zawierzenie skierował ku Matce Najświętszej. Oddany Bogu i Kościołowi kapłan, wielce doświadczony cierpieniem, powołał do istnienia Radę Parafialną. Jeszcze w lipcu dokonał zawierzenia parafii Matce Bożej Fatimskiej. Odtąd każdego 13. dnia miesiąca w parafii odprawiają się Nabożeństwa Fatimskie.
1 września 1995 r. z parafii odeszli ks. Tadeusz Kaczyński i ks. Szczepan Borkowski. Zastąpili ich księża Jan Kisłowski, Stanisław Sutkowski i Andrzej Stypułkowski.
12 marca parafia powitała fatimski znak Maryi, który przybył do Polski. Z kaplicy ostrołęczanie nieśli w procesji figurę Matki Bożej Fatimskiej ulicami miasta, aż do kościoła farnego. To religijne przeżycie jeszcze mocniej scaliło wspólnotę parafialną. Zaczęto wprowadzać w życie parafialne niektóre zwyczaje: np. błogosławieństwa dzieci pierwszokomunijnych przez rodziców, słodki poczęstunek dla nowych ministrantów, częste spotkania z parafialnymi grupami, liczne pielgrzymki do miejsc świętych.
Początek grudnia 1996 r. wpisał się w historię parafii dramatem: drewniana kaplica parafii została podpalona i doszczętnie spłonęła. Na jej zgliszczach pozostały jedynie dwa krzyże. Wierni wraz z duszpasterzami jeszcze tego samego dnia odprawili Mszę św. w piwnicach plebanii. Podczas modlitwy Ksiądz Proboszcz powiedział: „Zanosimy błaganie o pomoc w naszym cierpieniu. Nie wolno nam tracić ducha, chociaż łzy cisną się do oczu”. Z pomocą parafii pospieszyli kapłani, siostry zakonne, instytucje, wierni świeccy.
Pomimo trudności prężnie działają przyparafialne grupy: Ruch Światło-Życie, Domowy Krąg Rodzin, Rada Parafialna, Rodzina Różańcowa, koło AA.
W czasie wizytacji kanonicznej bp Stanisław Stefanek wmurował w ścianę świątyni kamień węgielny, poświęcony przez Ojca Świętego Jana Pawła II. Świątynię budowało ostrołęckie Przedsiębiorstwo Budownictwa Komunalnego kierowane przez Wiktora Budzichowskiego. Nad wystrojem czuwał Jerzy Machaj z Warszawy. Jakaż radość zapanowała w sercach parafian, gdy w końcu 1998 r. mogli uczestniczyć w Mszy św. pasterskiej w nowo wybudowanym kościele. Na tę chwilę parafianie czekali 14 lat. W prezbiterium stanął krzyż z czarnego dębu, ocalały z pożaru kaplicy.
Z biegiem lat, wraz z budową materialną świątyni, idzie „budowa” duchowa. W kwietniu 2000 r. wierni przyjęli kopię obrazu Matki Bożej z Guadalupe. Z tej okazji Maria Trawińska, artystka z Olsztyna, wykonała w kościele parafialnym pieśni z Misterium Fatimskiej Pani. W święto Matki Bożej Różańcowej wierni cieszyli się już ołtarzem głównym i nowym tabernakulum, którego fundatorką jest Maria Świerad, matka Księdza Proboszcza.
Rok Jubileuszowy 2000 został uwieńczony ważnym wydarzeniem: bp Stanisław Stefanek dokonał liturgicznego błogosławieństwa świątyni. W 2002 r. artysta malarz z Białegostoku Jan Moczydłowski wykonał nad ołtarzem mozaikę z różnokolorowych płytek ceramicznych. Jednocześnie trwała budowa bocznego ołtarza Matki Bożej Częstochowskiej ufundowanego przez byłych Żołnierzy Armii Krajowej. Pojawiły się nowe żyrandole, stalle, ławki, witraże.
Pod koniec czerwca 2003 r. odbywały się rekolekcje przygotowujące do uroczystości ogólnomiejskiej Intronizacji Chrystusa Króla. Na ich zakończenie przybył bp Stanisław Stefanek. Zgromadzili się przedstawiciele wszystkich stanów i zawodów z całej Ostrołęki. W czasie Mszy św. ich przedstawiciele podpisali Akt Intronizacji Chrystusa Króla.
Niebawem przed kościołem od strony ul. Goworowskiej stanęła na cokole figura św. Krzysztofa, patrona podróżujących, ale także i pielgrzymujących do wiecznej Ojczyzny. Należy podkreślić ogromne zaangażowanie młodzieży w budowanie wspólnoty parafialnej. Niejednokrotnie bowiem młodzież oazowa prezentowała wiernym montaż słowno-muzyczny poświęcony różnym wydarzeniom i ludziom.
Rok 2004 przyniósł już u swego progu niezwykle piękną, bo tak potrzebną instytucję: na terenie plebanii nastąpiło uroczyste otwarcie Hospicjum Domowego. Proboszcz ks. Jan Franciszek Świerad jest jego kapelanem. Hospicjum podpisało umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia. Pracują tu lekarze, pielęgniarki, psychologowie, rehabilitanci. Hospicjum Domowe pomagać będzie odtąd chorym z Ostrołęki, powiatu ostrołęckiego i chorym z całej diecezji łomżyńskiej.

Proboszcz parafii pw. Zbawiciela Świata w Ostrołęce wraz z pracującymi duszpasterzami serdecznie zapraszają na uroczystość konsekracji nowego kościoła w Ostrołęce oraz 25-lecie kapłaństwa.

Uroczystość odbędzie się 30 maja 2004 r. o godz. 17.00.
Obrzędu konsekracji dokona bp Stanisław Stefanek.