Kard. Grocholewski: Matka Boża chce naszego uzdrowienia i zbawienia
Stojąc wobec Matki Najświętszej ‘Uzdrowienia chorych’ musimy sobie zdać sprawę z faktu, że i Ona chce tego, co Chrystus, chce przede wszystkim naszego uzdrowienia duchowego, wyzwolenia z grzechu i śmierci, chce naszego zbawienia – powiedział 13 maja kard. Zenon Grocholewski w katedrze świdnickiej, z okazji z racji koronacji obrazu Matki Bożej „Uzdrowienia Chorych”.
Uroczystą Mszę św. pod przewodnictwem legata papieskiego księdza kard. Zenona Grocholewskiego, byłego prefekta Kongregacji Edukacji Katolickiej, koncelebrowali kard. Henryk Gulbinowicz, arcybiskupi, biskupi, kapłani diecezjalni i zakonni. Obecni byli również kanonicy Świdnickiej Kapituły Katedralnej.
W homilii kard. Grocholewski zaznaczył, że Jezus, który tylu ludzi uzdrowił z różnych schorzeń, nie przyszedł na świat po to, aby leczyć z dolegliwości cielesnych, ale by uzdrowić z grzechu, wyzwolić ze śmierci wiecznej i zbawić.
Legat papieski wskazując na scenę uzdrowienia człowieka sparaliżowanego, opisaną w Ewangelii św. Marka (Mk 2, 1-12) tłumaczył, że Jezus dokonał fundamentalnego uzdrowienia w sensie zbawczym.
„Pan Jezus dokonał uzdrowienia ciała, by udowodnić, że może dokonać dużo większego cudu, uzdrowienia duchowego. Po to właśnie przyszedł na świat, aby każdego człowieka uzdrowić duchowo, by otworzyć nam bramy życia wiecznej szczęśliwości” – podkreślał kard. Grocholewski.
Wskazując na koronowany obraz Matki Bożej „Uzdrowienia Chorych”, celebrans zauważył, że dzisiejszy świat jest chory na różne choroby.
Reklama
„Nigdy nie było tyle wojen co obecnie, i są one coraz bardziej okrutne; zamachy terrorystyczne są coraz częstsze i coraz bardziej brutalne; w wielu częściach świata ma miejsce prawdziwe ludobójstwo, w samej tylko Syrii konflikt spowodował exodus 5 mln ludzi, podczas gdy innych 13,5 mln, z czego połowa to dzieci, które ciągle są w potrzebie” – zaznaczył celebrans.
Mówiąc o chorobie moralnej, hierarcha zauważył, że niewolnictwo nie jest dzisiaj mniejsze, niż w starożytności. „Na wielką skalę panoszy się handel kobietami i dziećmi, by wykorzystywać seksualnie lub by służyły do przeszczepienia organów” – podkreślił, dodając, że: „niszczone są zasoby żywności, by utrzymać ceny, podczas gdy ludzie umierają z głodu.
Wskazując na 100. rocznicę objawień w Fatimie celebrans zauważył, że to, co się wydarzyło w Portugalskiej wiosce jest „silnym wołaniem Matki Bożej o pokutę, nawrócenie, wiarę, modlitwę, by przemieniać rzeczywistość współczesnego świata”.
Na zakończenie homilii kard. Grocholewski zachęcił, by świdnickie sanktuarium Matki Bożej „Uzdrowienia Chorych” było miejscem, w którym z coraz większą wiarą i ufnością wierni będą modlić się o zdrowie, ulgę w cierpieniu, siłę do znoszenia bólu.
„Niech to miejsce będzie ośrodkiem silnego wołania, by za przyczyną wspaniałej Matki Bóg uleczył świat z chorób i słabości moralnych, które nękają wielu chrześcijan” – podsumował.
Po homilii nastąpił obrzęd koronacji obrazu. Legat papieski poświęcił korony i nałożył je na skronie Pana Jezusa oraz Matki Bożej. Kardynałowi towarzyszył bp Ignacy Dec, a także ks. prał Stanisław Chomiak i ks. prał. Jan Bagiński.
Na zakończenie uroczystej Eucharystii kard. Zenon Grocholewski wręczył papieskie medale: srebrne bp. Ignacemu Decowi i Komandorowi Mariuszowi Drapikowskiemu z Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie, autorowi koron i sukienki dla obrazu Matki Bożej, jak również brązowe: bp. Adamowi Bałabuchowi, ks. prał. Stanisławowi Chomiakowi, ks. prał Janowi Bagińskiemu, ks. prał. Piotrowi Śliwce.
W uroczystości wzięło udział 9 biskupów, ponad 100 kapłanów i blisko 2500 wiernych z diecezji świdnickiej i archidiecezji wrocławskiej.
W czasie uroczystej Mszy św. odprawionej 22 czerwca w południe w gliwickiej katedrze metropolita krakowski, kardynał Stanisław Dziwisz, ukoronował ikonę Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, która na co dzień odbiera cześć w kościele parafialnym Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach, nad którym opiekę sprawują ojcowie redemptoryści.
Przygotowania do uroczystości koronacji ikony, rozpoczęły się już kilka miesięcy temu. Korony, które dzisiaj zostały nałożone, pobłogosławił papież Franciszek 13 listopada 2013 roku w Rzymie, w czasie audiencji, na którą pojechał między innymi proboszcz gliwickiej parafii redemptorystów o. Piotr Świerczok CSRS.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
W sobotę, 31 maja 2025 r. o godz. 11.00 na placu przy bazylice św. Katarzyny w Braniewie odbędą się uroczystości beatyfikacyjne piętnastu sióstr katarzynek - męczennic ofiar komunizmu, w tym sześciu odnalezionych i ekshumowanych przez Biuro Poszukiwań i Identyfikacji IPN. Liturgii przewodniczyć będzie kard. Marcello Semeraro, prefekt watykańskiej Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych. W uroczystościach wezmą udział zastępcy prezesa IPN: dr hab. Karol Polejowski oraz dr hab. Krzysztof Szwagrzyk, po. dyrektor Biura Poszukiwań i Identyfikacji IPN.
Zespół Biura Poszukiwań i Identyfikacji IPN w wyniku trzech etapów ekshumacji przeprowadzonych w 2020 roku w Gdańsku (lipiec), Olsztynie (19-30 października) i Ornecie (grudzień) odnalazł i ekshumował szczątki siedmiu sióstr katarzynek.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
