Ofiarujmy nasze cierpienia za naszych biskupów, za Kościół w Europie, by ocalał, by się duchowo odrodził – mówił podczas tradycyjnej pielgrzymki chorych i cierpiących do sanktuarium Matki Bożej na Świętej Górze bp Grzegorz Balcerek.
Do położonego w archidiecezji poznańskiej sanktuarium Świętogórskiej Róży Duchownej przybyli jak zwykle we wrześniu chorzy, niepełnosprawni i cierpiący, wielu z nich na wózkach inwalidzkich wraz z wolontariuszami Caritas.
„Piękna jest Maryja na różnych wizerunkach, także na tym gostyńskim, gdzie zwana jest Różą Duchowną. Jednak nawet najpiękniejsze kwiaty, białe róże, nie są w stanie oddać tego piękna, jakie jest w Maryi Niepokalanej” – mówił do pielgrzymów bp Balcerek.
Biskup pomocniczy archidiecezji poznańskiej przekonywał, że wizerunki Maryi kierują nasze spojrzenie na Boga. „Malowali je często bardzo pobożni, wręcz święci ludzie” – mówił bp Balcerek.
„A my, czy jesteśmy piękni? Patrzymy na nasze fotografie z młodości i mówimy: wtedy byłem piękny, piękna. Dzisiaj nogi kulawe, stawy i ręce powykrzywiane, czasem drżące. Słaby wzrok i słuch, na ciele blizny po operacjach, bóle serca, wątroby, głowy. W oczach świata nie jesteśmy piękni. Ale – kochana siostro, kochany bracie – uwierz mi. Jest w tobie piękno jeśli swoje cierpienie przeżywasz w zjednoczeniu z umęczonym Jezusem i w zjednoczeniu z Matką Bożą Bolesną” – przekonywał bp Balcerek.
Nawiązując do odbywającego się w Poznaniu spotkania Rady Konferencji Episkopatów Europy i zbliżającego się synodu biskupów w Rzymie bp Balcerek prosił o modlitwę za Kościół.
„Do naszego seminarium duchownego zgłosiło się 13 kleryków na rok przygotowawczy. Każde powołanie cieszy. Ale jest ich bardzo mało. Módlcie się i ofiarujcie cierpienia z kleryków, za kapłanów, o nowe powołania, o świętość i wierność księży” – prosił pielgrzymów poznański biskup pomocniczy.
Święta Góra według tradycji już w XI wieku nazywana była „Miejscem Matki Bożej”. Cudowny wizerunek Świętogórskiej Róży Duchownej koronowano papieskimi koronami w 1928 r.
− Doświadczenie przemienienia to dotknięcie innego wymiaru życia na modlitwie, w sakramentach, we Mszy św. − mówił wczoraj w święto Przemienienia Pańskiego bp Grzegorz Balcerek.
Biskup pomocniczy archidiecezji poznańskiej przewodniczył uroczystej Eucharystii w poznańskim sanktuarium Przemienienia Pańskiego, którym od blisko dwustu lat opiekują się siostry św. Wincentego á Paulo, posługując jednocześnie w połączonym z kościołem Szpitalu Klinicznym Przemienienia Pańskiego. W poznańskim sanktuarium od ponad 400 lat czczona jest figura Chrystusa Zbawiciela.
Mówi się, że jego promieniująca świętością twarz fascynowała ludzi. Jednemu z rzymskich malarzy posłużyła nawet do namalowania oblicza Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy - pisze ks. Arkadiusz Nocoń w felietonie dla portalu www.vaticannews.va/pl i Radia Watykańskiego. 16 kwietnia wspominamy św. Benedykta Józefa Labre. Beatyfikował go Papież Pius IX w 1860 r., a kanonizował w 1881 r. Leon XIII. Relikwie znajdują się w kościele Santa Maria dei Monti w Rzymie. Jest patronem pielgrzymów i podróżników.
Benedykt Józef Labre urodził się 26 marca 1748 r. w Amettes (Francja) w ubogiej, wiejskiej rodzinie. Był najstarszy z piętnaściorga rodzeństwa. Od wczesnego dzieciństwa prowadził głębokie życie modlitewne, dlatego po ukończeniu edukacji, w wieku 16 lat, mimo sprzeciwu rodziny, pragnął wstąpić do klasztoru. Kilkakrotnie prosił o przyjęcie do kartuzów, znanych z surowej reguły - bezskutecznie. Pukał też do trapistów, ale i tu spotkał się z odmową. Kiedy więc przyjęto go cystersów, wydawało się, że marzenia jego wreszcie się spełniły, ale po krótkim czasie musiał opuścić klasztor. Uznano, że jest mało święty i zbyt roztargniony, nie będzie więc dobrym mnichem.
"Wybrani pomimo zdrady. Modlitwa i ekspiacja za kapłanów" – taki tytuł nosi mała książeczka napisana przez bp. Andrzeja Przybylskiego, wydana niedawno przez Edycję Świętego Pawła w Częstochowie oraz siostry honoratki.
Na tle mistycznych relacji Służebnicy Bożej Hilarii Główczyńskiej autor opisuje niezwykłe powołanie tej pokorne siostry honoratki do modlitwy i ekspiacji za grzechy kapłanów. Książka zaczyna się do tajemnicy Wielkiego Czwartku. "W ślad za prośbą Jezusa, abyśmy wzajemnie obmywali sobie nogi zdarza się, że do obmycia nóg zaprasza się ubogich, bezrobotnych, emigrantów czy więźniów. To piękny gest, ale nie wolno nam zapomnieć, że Jezus zaczął umywanie nóg od swoich najbliższych uczniów – od Piotra, którego przygotowywał do papieskiej godności, od Jana, który zasłynie jako umiłowany uczeń Mistrza i od innych apostołów, którzy przecież staną u początków sukcesji apostolskiej wszystkich ich następców, czyli biskupów. To nie jest tylko mały szczegół, ale coś o czym nie wolno nam w Kościele zapomnieć. Czystość najbliższych uczniów Chrystusa, czyli papieża, biskupów i ich współpracowników kapłanów wydaje się być dla Jezusa priorytetowa". – zaznacza autor książki. Dalsza jej część jest szczególnym wołaniem o modlitwę, pokutę i ekspiację za grzechy księży.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
