Reklama

Duchowość

Miłość zza krat

[ TEMATY ]

zakon

zakonnica

Dorota Niedźwiecka

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Prowadzą szkoły, sierocińce, pracują w szpitalach. Taka praca sióstr zakonnych na pewno jest potrzebna. Ale żeby zamknąć się za kratami klauzury i godzinami modlić za innych…?

- Poezja - pomyślałam, gdy kilka lat temu usłyszałam od znajomego zakonnika, że modlitwa sióstr klauzurowych jest jak wieże kościołów, wystrzeliwująca w niebo. To ona podtrzymuje świat, jest przeciwwagą wobec popełnianych grzechów. - Melancholijna poezja, piękne porównania. Tylko: co to znaczy?

Sprawa do rozsupłania

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Wstają o godz. 5 rano. Ok. 7 godzin spędzają na modlitwie, w dzień adorują Pana Jezusa przez godzinę, co drugą noc - przez dwie godziny. Tak jest u Mniszek Klarysek od Wieczystej Adoracji. W innych klasztorach klauzurowych jest podobnie. Siostry wykonują poza tym zwykłe domowe prace, uprawiają ogród, troszczą się o bibliotekę i archiwum, zajmują się chorymi, haftują, a także szyją szaty liturgiczne. I towarzyszą innym w radościach i problemach. - Ludzie powierzają nam różne, zagmatwane nieraz sprawy. Po ludzku: trudno na nie odpowiedzieć, znaleźć rozwiązanie… Są osoby, które dzwonią często, proszą, np. o wsparcie duchowe w walce z konkretną pokusą. Są tacy, którzy piszą tylko raz, z głębi własnej rozpaczy: cierpiący na depresję, narkomani, sataniści… Klaryski z Ząbkowic powierzają te prośby Bogu przed wspólną Koronką do Bożego Miłosierdzia, dołączają do różańca. - Każda siostra w nadesłanych do nas intencjach odprawia także swoją adorację i inne modlitwy osobiste, ofiarowuje wyrzeczenia, problemy, swoje choroby i słabości - mówią.

Przenikanie rzeczywistości

Reklama

- Gdy wstępuje się do klasztoru klauzurowego, Pan Bóg daje łaskę wpatrywania się w Hostię - wyjaśniała mi kiedyś s. Jadwiga, benedyktynka sakramentka z Wrocławia. - Mamy świadomość, że Jezus w Komunii św. jest żywą Osobą. Jego spojrzenie nas przyciąga. To tak jak z zakochanymi, którzy mogą godzinami wpatrywać się w siebie i porozumiewają się wzrokiem. - Adorację można nazwać ciszą albo miłością i obecnością (s. Elżbieta od Trójcy Świętej). - Wraz z poznaniem Chrystusa, wzrasta moja miłość do Niego - tłumaczy s. Miriam od Jezusa Ukrzyżowanego. - A im bardziej Go kocham, tym bardziej rozumiem. Na początku adorowanie jest bardzo łatwe. Człowiek marzy o znalezieniu się w kaplicy i przebywaniu w Jego obecności. Gdy bolą kolana, bierze się ze sobą poduszkę, by móc jak najdłużej wytrwać na klęczkach. Później jest trudniej, bo Jezus oczyszcza miłość, wypróbowuje wierność modlitwie. S. Miriam „chwyta się” wtedy słów z Ewangelii: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście”. Mówi Jezusowi, że chce tu być i prosi, by zamienił jej zmęczenie w modlitwę. Wpatrując się w Eucharystię, siostry dostrzegają własne wady. - Tak jak łatwiej dostrzec plamy, np. na szybie, gdy pada na nią snop światła, tak my zauważamy je, oświetlone promieniami Jego miłości. Wtedy rodzi się pragnienie przeproszenia i oczyszczenia. Dlatego benedyktynki co dwa tygodnie przystępują do sakramentu pokuty.

Głos „ze świata”

- Ciekawe, jak byśmy wyglądali, gdyby nie ich modlitwa - Ula, moja koleżanka, zamyśliła się, gdy opowiadałam jej o przyjaciółce - siostrze klauzurowej. Siostry, mimo że oddzielone od świata kratą, są blisko ludzkich spraw. - Gdy mam problem czy dylemat duchowy, mogę tu przyjść i otwarcie o nim porozmawiać - mówi Ewelina Rak (24 lata), zaprzyjaźniona od 6 lat z klaryskami z Ząbkowic Śląskich. - Niejeden raz usłyszałam słowa pełne zrozumienia, że siostra także doświadczyła podobnych problemów czy dylematów. Nie usłyszałam formalnych tekstów, ale słowa świadczące o tym, że jest blisko moich problemów. W trudnych chwilach doświadczam też mocy ich modlitwy.

Nie jest słodko, ale…

To powołanie z punktu widzenia psychologii trudne. Może nawet niemożliwe do spełnienia… Wciąż te same twarze. Różne temperamenty, wady i przyzwyczajenia współsióstr. Codzienność normalna aż do bólu. A łaska buduje przecież na naturze: na zaletach i słabościach, które czasem trudno w drugim zaakceptować. „Ukochałam życie za klauzurą” - usłyszałam kiedyś od siostry, która zanim wstąpiła do klasztoru, doświadczyła „świeckiego życia”. Miłości narzeczeńskiej, planów o wspólnej przyszłości. - Doświadczyłam piękna ludzkiej miłości i dzięki temu wiem, o ile piękniejsza jest miłość Boga - mówi, a jej oczy są pełne wewnętrznego blasku. Powołanie to moja odpowiedź na głos Wiekuistego, który słyszę w sercu.

2013-02-01 15:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

50 lat wiernej służby

Niedziela szczecińsko-kamieńska 40/2015, str. 4

[ TEMATY ]

zakon

jubileusz

Damian Stawierej

Jubileusz 50-lecia ślubów wieczystych s. Damiany Salamon CSSE w kościele w Pacholętach

Jubileusz 50-lecia ślubów wieczystych s. Damiany Salamon CSSE w kościele w Pacholętach
Powołanie do życia zakonnego jest jedną z najpiękniejszych form służby Bogu i każdemu bliźniemu. Niesie ze sobą całkowite wyrzeczenie, poświęcenie siebie, posłuszeństwo, czystość, ubóstwo, a nade wszystko jest emanowaniem miłością i dobrocią wobec każdego człowieka. Rzadko w naszej archidiecezji przeżywamy jubileusze sióstr zakonnych, a tym bardziej złote. W Roku Życia Konsekrowanego warto więc docenić 50. rocznicę złożenia profesji zakonnej przez wywodzącą się z Pacholąt w parafii Lubicz s. Damianę Salamon, elżbietankę, posługującą obecnie w swoim zgromadzeniu w Berlinie.
CZYTAJ DALEJ

Papież na Anioł Pański o potrzebie otwarcia się na Boga

2025-07-20 13:28

[ TEMATY ]

Anioł Pański

Castel Gandolfo

Papież Leon XIV

Vatican Media

Tylko otwarcie się na coś, co nas odrywa od nas samych, a zarazem nas napełnia sprawia, że nasze życie rozkwita - powiedział papież Leon XIV w rozważaniu przed niedzielną modlitwą Anioł Pański w Castel Gandolfo.

Dziś liturgia poddaje naszej uwadze gościnność Abrahama i jego żony Sary, a także sióstr - Marty i Marii, przyjaciółek Jezusa (por. Rdz 18, 1-10; Łk 10, 38-42). Ilekroć przyjmujemy zaproszenie na Wieczerzę Pańską i przystępujemy do stołu eucharystycznego, to sam Bóg „przechodzi, aby nam usłużyć” (por. Łk 12, 37). A przecież nasz Bóg umiał najpierw stać się gościem i także dzisiaj stoi u naszych drzwi i kołacze (por. Ap 3, 20). Znamienne jest, że w języku włoskim słowo „l’ospite” oznacza zarówno tego, kto gości, jak i tego kto jest gościem. Tak więc w tę letnią niedzielę możemy kontemplować wzajemność gościnności, bez której nasze życie staje się uboższe.
CZYTAJ DALEJ

Bł. Czesław – nauczyciel i świadek

2025-07-20 17:14

Marzena Cyfert

Msza św. u wrocławskich dominikanów w uroczystość bł. Czesława

Msza św. u wrocławskich dominikanów w uroczystość bł. Czesława

W uroczystość bł. Czesława, głównego patrona miasta Wrocławia, w dominikańskim kościele św. Wojciecha Mszy św. przewodniczył ojciec przeor Andrzej Kuśmierski. Obecni byli goście - kard. Timothy Radcliffe i o. Łukasz Popko z Jerozolimy.

– Mam sentyment do tego miejsca; to był mój pierwszy klasztor po święceniach, więc tutaj z bł. Czesławem spędziłem mój pierwszy rok jako kapłan – mówił w homilii o. Łukasz Popko i przypomniał kilka faktów z życia błogosławionego.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję