Światowy Dzień Chorego obchodzony jest w dniu wspomnienia liturgicznego Matki Bożej z Lourdes - 11 lutego. Ustanowiony został przez św. Jana Pawła II 13 maja 1992 r. - w 75. rocznicę objawień fatimskich.
W ten szczególny dzień sprawuje się uroczystą Mszę św. w intencji wszystkich chorych, a każdy, kto jest w stanie łaski uświęcającej może przyjąć sakrament namaszczania chorych. Celem obchodów jest objęcie modlitwą wszystkich cierpiących, zarówno duchowo, jak i fizycznie i zwrócenie uwagi na ich potrzeby oraz dostrzeżenie tych, którzy zawodowo, bądź z potrzeby serca jak rodziny czy wolontariusze, towarzyszą chorym, cierpiącym i starszym.
Tegoroczne obchody odbyły się pod hasłem „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mt 10, 8). Troska o osoby chore i starsze, jest obowiązkiem oraz wyrazem miłosierdzia. Przejawem troski jest comiesięczna posługa duszpasterska, kiedy to odwiedza się starszych i chorych Parafian z Komunią Świętą. W tym roku już po raz trzeci chorzy z parafii w Miłakowie i ich opiekunowie zostali zaproszeni po Eucharystii przez franciszkanów na poczęstunek do sali klasztornej.
Reklama
Od dwóch lat w ten wyjątkowy dzień na spotkanie z chorymi przybywają szczególni goście - artyści. W ubiegłym roku goszczono światowej sławy iluzjonistę Oriano, a w tym roku spotkanie ubogaciła swoim śpiewem i grą na organach Honorata Siergun - dyrygent chóru „Oremus”, a zarazem organistka we franciszkańsko-parafialnym kościele w Miłakowie.
Artystka zaprosiła wszystkich do wspólnego śpiewu znanych i lubianych biesiadnych piosenek. Wszyscy rozśpiewali się, niektórzy nawet poderwali się do tańca. Wiele było radości na twarzach osób chorych i ich opiekunów. Był to szczególny czas, w którym wszyscy mogli choć na chwilę zapomnieć o troskach i cieszyć się ze wspólnego spotkania.
Na zakończenie biesiady o. Arkadiusz Czaja - przełożony klasztoru podziękował wszystkim za troskę nad osobami chorymi i starszymi, a także za przybycie na Mszę Święta oraz na spotkanie przy „kawie i ciastku”. Podziękowania popłynęły także do parafian za pomoc w organizacji dnia chorego, a Pani Siergun za wspaniale poprowadzoną zabawę.
Wiara i miłosierdzie : „My także winniśmy oddać życie za braci” (1 J 3,16) - to hasło XXII Światowego Dnia Chorego, przypadającego 11 lutego 2014 r.
Abp Zygmunt Zimowski, przewodniczący Papieskiej Rady Ds. Służby Zdrowia i Duszpasterstwa Chorych, w swej refleksji na ten dzień podkreślił potrzebę patrzenia na każdego chorego brata i siostrę tak jak Maryja. Poruszył on także konkretną kwestię: „Co zrobić, aby nasze spojrzenie pełne było miłości, która przeobraża się w czyny? Jak realizować tę czułość do cierpiącego i potrzebującego bliźniego? Przede wszystkim musimy zawsze praktykować uczynki miłosierne względem ciała i duszy”. Abp Zimowski wyraził wdzięczność pracownikom Służby Zdrowia za ich samarytańską postawę oraz podziękował wszystkim, którzy troszczą się o chorych w swoich rodzinach.
Obchody XXII Światowego Dnia Chorego będą miały miejsce w Polsce w dn. 15-19 lutego. W programie jest m.in. Msza Święta na Jasnej Górze dn. 15 lutego o godz. 9.30 pod przewodnictwem abp. Zygmunta Zimowskiego oraz Konferencja Naukowa na Uniwersytecie Śląskim i odwiedziny licznych placówek służby zdrowia.
Autorstwa Hugo DK - Praca własna, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org
Św. Kalikst - odważny duszpasterz
14 października Kościół wspomina liturgicznie świętego papieża Kaliksta I, męczennika, który poniósł śmierć męczeńską w roku 222. Imię tego Świętego łączy się przede wszystkim z rzymskimi katakumbami, tj. podziemnymi chrześcijańskimi cmentarzami. Katakumby te prezentują pierwszy, udokumentowany źródłami cmentarz chrześcijański rzymskiej wspólnoty wiernych, gdzie w III w. chowano również w specjalnym grobowcu biskupów rzymskich.
Życie Kaliksta znamy stosunkowo dobrze z relacji św. biskupa Hipolita Rzymskiego. Dowiadujemy się od niego, że był niewolnikiem rzymianina Aureliusza Karpofora, który go wyzwolił i wychował w wierze. Kalikst założył kantor bankowy, w którym lokowała pieniądze ludność chrześcijańska; niestety, na skutek niewłaściwie prowadzonej rachunkowości doprowadził go do upadku, za co został skazany na ciężkie roboty; wkrótce uwolniony dzięki wstawiennictwu współwyznawców rozpoczął na nowo prowadzenie kantoru. Jednak niedługo po tym za wtargnięcie w szabat do synagogi w poszukiwaniu zbiegłego dłużnika został skazany przez prefekta Rzymu na katorżniczą pracę w kopalniach na Sardynii. Ale, jak wspomina św. Hipolit, Kalikst miał życzliwych ludzi nawet na dworze cesarskim, dlatego wkrótce - tym razem dzięki wstawiennictwu Marcji, konkubiny cesarza Kommodusa - wyszedł na wolność i osiadł w Ancjum. W roku 199 w zamian za poparcie udzielone podczas elekcji, stał się zaufanym współpracownikiem papieża Zefiryna, który niebawem udzielił mu święceń, mianował swoim doradcą oraz zlecił nadzór nad niższym duchowieństwem. Kalikst musiał być wyjątkowo utalentowany, skoro papież oddał pod jego opiekę także nadzór nad cmentarzem przy via Appia, który znacznie powiększył i jak już było powiedziane, otrzymał jego imię.
Kaliksta darzono tak wielkim zaufaniem, że po śmierci Zefiryna w roku 217 właśnie on został uznany za jego godnego następcę. Ciekawe, że w tej "kampanii wyborczej" wygrał z bardzo uzdolnionym i intelektualnie stojącym wyżej od niego św. Hipolitem; ten odtąd będzie niechętnie ustosunkowany do Kaliksta. To właśnie w jego pismach znajdujemy najwięcej informacji o papieżu-męczenniku.
Czas, w którym przyszło św. Kalikstowi sprawować urząd następcy św. Piotra, był bardzo niebezpieczny dla Kościoła. Otóż od II w. w Rzymie chrześcijaninowi, który po chrzcie popełnił grzech ciężki, tylko raz przyznawano możliwość pokuty. Uważano, że Kościół nie ma prawa dopuszczać do Eucharystii grzesznika, który po chrzcie popełnił po raz drugi grzech śmiertelny. Zostawiano go wyłącznie Miłosierdziu Bożemu.
Podziel się cytatem
„Ojciec Pio powiedział mi, że wkrótce przyjdzie, aby zabrać mnie do Matki Boskiej”. Te słowa wypowiedział trzyletni Brian do swojej matki na krótko przed śmiercią. Jego niesamowita, mało znana historia została napisana przez kanadyjską pisarkę katolicką Anne McGinn Cillis, czytamy na katolickiej platformie ChurchPOP.
Brian był synem anglikańskiej pary mieszkającej w Liverpoolu. Zawsze był pogodnym, pełnym życia dzieckiem. Kiedy skończył dwa lata, wszystko diametralnie się zmieniło: czuł się zmęczony i wyczerpany, lekarze zdiagnozowali u niego białaczkę i dali mu sześć miesięcy życia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
