Otoczenie tej świątyni wzbogacone zostało niedawno o miejsce szczególne w skali całego miasta. Płaskorzeźba Matki Bożej wykuta w czerwonym piaskowcu nawiązuje do najdawniejszych przedstawień Maryi, która siedząc na tronie w szatach królewskich, trzyma na kolanach błogosławiącego Chrystusa. Wizerunek ten, pochodzący z VI wieku ze wschodnich terenów cesarstwa bizantyjskiego – miejsc bliskich Ziemi Świętej, w pierwszym tysiącleciu, przez stolicę – Konstantynopol, rozpowszechnił się w całym chrześcijańskim świecie, docierając do Wenecji i Rzymu. Nawiązując do tej pradawnej bizantyjskiej ikony Matki Boga, architekt przypomniał, że Jej królowanie, wskazywanie na Chrystusa oraz troskliwa opieka są tak samo aktualne dzisiaj jak dwa tysiące lat temu.

Znak obecności i brama niebieska

Umieszczona na zewnętrznej ścianie kościoła, od strony ruchliwej ul. Brodowicza, płaskorzeźba powstała w miejscu nieprzypadkowym – na osi kościoła, dokładnie po drugiej stronie tabernakulum. Maryja wskazuje więc na swojego Syna na dwa sposoby; dosłownie – trzymając Jezusa na kolanach i otaczając Go opieką oraz symbolicznie – wskazując na Jego obecność w tabernakulum. Tradycja chrześcijańska nazywa Maryję bramą niebieską. Stała się Ona bramą dla Boga w Jego przyjściu na świat przez przyjęcie Zwiastowania. Jest też bramą dla Bożych łask wypraszanych za Jej pośrednictwem. Wizerunek Matki Bożej na os. Oficerskim umieszczony został na tle kraty, pomiędzy dwoma kolumnami, pod zadaszeniem. Odnosimy wrażenie, jakby tutaj właśnie mogło znajdować się wejście do świątyni – brama. Miejsce to, w sposób dyskretny i symboliczny, mówi o Maryi jako bramie do Boga.

Dom i Królowa

Od początków chrześcijaństwa, podstawową strukturą wspólnot Kościoła był dom (gr. oikos). Znalazł on tutaj swój obraz w kształcie tabernakulum, które zostało umieszczone w ceglanym Przybytku, mającym kształt „domku” podkreślającego fakt zamieszkania Boga wśród ludzi. Tylna strona Przybytku to baldachim, pod którym zamieszkała Matka Boża. Jedność przestrzeni baldachimu Matki Bożej (na zewnątrz) oraz Przybytku Bożego (we wnętrzu świątyni) podkreśla ten sam błękit nieba z gwiazdami na ich sklepieniach. Matka Boża i Chrystus zamieszkują symbolicznie razem, stanowiąc pierwszą wspólnotę wierzących – pierwszy Kościół. Oryginalny profil kamiennych kolumn podtrzymujących baldachim nawiązuje do kształtu królewskiego berła. Baldachim, używany od wieków dla osłony najbardziej honorowego miejsca, podkreśla z kolei rangę miejsca świętego, okrywa je i wydziela z przestrzeni profanum. Również sam wizerunek Maryi mówi o Jej królewskiej godności poprzez atrybuty – tron z poduszką, podnóżek, szaty oraz mandorlę z różańcem, którą jest otoczona dla podkreślenia Jej chwały. Mimo królewskiego majestatu Matki Bożej, architekt umieścił Jej wizerunek nisko, niewiele wyżej od naszego wzroku. Chciał uświadomić nam bliskość Maryi oraz to, że możemy być z Nią w codziennym kontakcie.

Znak wiary i opieki

Prawie wszystkie kapliczki, figury i pomniki Maryi w Krakowie należą do zabytków przeszłości, świadcząc o wierze przeszłych pokoleń. Matka Boża przy kościele Miłosierdzia Bożego jest znakiem wiary dzisiaj. Przede wszystkim jest znakiem głębokiej wiary swojego twórcy – architekta Stanisława Niemczyka, który nadał jej kształt i w całości od początku do końca rozplanował. Jest także znakiem wiary wspólnoty parafialnej, ks. proboszcza Zygmunta Koska, rzeźbiarza Zbigniewa Zycha, wykonawcy baldachimu Jacka Słowika i pozostałych rzemieślników. Miejsce to staje się także widzialnym znakiem opieki Matki Bożej – nad Chrystusem ukrytym w tabernakulum, nad parafią, nad jej wielkim i pokornym twórcą Stanisławem Niemczykiem i jego najbliższymi. Staje się także tym znakiem dla mieszkańców Krakowa, którzy, zatrzymując się na chwilę, mogą zobaczyć w codzienności kawałek nieba.