„Stara i nowa Częstochowa” to tytuł wystawy, którą od 12 lipca można oglądać w foyer Urzędu Stanu Cywilnego w Częstochowie przy ul. Focha. Jest to kolejna wystawa Stowarzyszenia „Senior-tur”, które zrzesza fotografów amatorów. Historia miasta i regionu to jeden z ulubionych tematów fotograficznych członków Stowarzyszenia.
Warto przypomnieć, że rok temu „Senior-tur” zorganizowało wystawę „Sacrum w drewnie z elementami malarskimi”, którą zaprezentowano w auli Ojca Augustyna Kordeckiego na Jasnej Górze i która była przyjęta z dużym uznaniem. Na jasnogórskiej wystawie umieszczono zdjęcia z 14 drewnianych kościołów w regionie Częstochowy – m.in. w Zrębicach, Lublińcu i Boronowie. Tym razem fotografowie dotarli do kilkudziesięciu miejsc w Częstochowie, zarówno w centrum, jak i na peryferiach, by uchwycić oblicze zmieniającego się miasta. Z bogatego zbioru na wystawę zakwalifikowano 144 zdjęcia 12 autorów. Zobaczymy tutaj zarówno piękne, starannie odnowione XIX i XX-wieczne kamienice w Alejach Najświętszej Maryi Panny, jak i domki przy ul. św. Barbary, czy św. Rocha, które czasy świetności mają już za sobą.
Reklama
Są także fragmenty dzielnic, w których w początkach XX wieku powstawały domy dla pracowników huty i fabryk włókienniczych. Dobrze uchwycone zostały budynki i detale, a także podwórka, które, czasem do dzisiaj, są miejscem, gdzie toczy się życie sąsiedzkiej wspólnoty. Na fotografiach są także częstochowskie świątynie i podjasnogórskie parki, pomniki i obiekty przemysłowe. Nie sposób wymienić wszystkich wątków tematycznych wystawy, ale są na niej także zdjęcia domów i willi z pierwszej połowy XX wieku, które po nieprzemyślanych próbach odnowienia, np. zamontowania nieodpowiednich okien, czy dachu straciły dawny urok.
W zderzeniu z dawnymi stylami architektonicznymi pokazano nowe budowle, zarówno te, które powstały w latach gdy Częstochowa była miastem wojewódzkim, jak i w ostatnim dwudziestoleciu. Niestety, na wystawie są też zdjęcia obiektów, które w ostatnim czasie zniknęły z miejskiej przestrzeni.
Autorom i organizatorom wystawy należą się podziękowania za pracowitą dokumentację miasta i jej wysokie walory artystyczne. Uchwycenie idei piękna i przemijania porusza widza i uczy obserwowania zmian dokonujących się w najbliższym otoczeniu, a także skłania do refleksji nad kolejnymi stylami architektonicznymi. Autorami prezentowanych zdjęć są: Izabela Adamicka, Zbigniew Duda, Ryszard Erkier, Aleksandra Frydel, Ewa Kuzior-Odulińska, Marek Nowak, Krystyna Puszczyk, Irena Skowrońska-Gondek, Halina Stefanik, Teresa Radziewicz, Piotr Więckowski i Grażyna Włodarczyk. Dla Częstochowian wiele znajdujących się na wystawie zdjęć będzie nowym spojrzeniem na często mijane budynki i odkryciem piękna znajdującego się też obok nas.
29 maja br. w Muzeum Monet i Medali Jana Pawła II odbył się wernisaż zdjęć pt. „Beatyfikacja Jana Pawła II”. Ich autorem jest ceniony fotoreporter Adam Wróbel. Wydarzenie było zainicjowane i współorganizowane przez Stowarzyszenie Twórcze Etiuda, a uświetniły je występy artystów związanych z tą instytucją oraz koncert zespołu Impast.
Adam Wróbel, który ukończył Wydział Operatorski Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, dziś sam jest wykładowcą fotografii reportażowej w Krakowskich Szkołach Artystycznych, a jego zdjęcia można nie tylko podziwiać na indywidualnych wystawach – ilustrują one wiele albumów, monografii, kalendarzy czy kart pocztowych. Choć ostatnio ich autor hobbystycznie zajął się fotografią lotniczą i astrofotografią, by – jak mówi – dać szansę zobaczyć tym, którzy nie mogą latać, jak wygląda świat z innej perspektywy, to bez wątpienia jego specjalnością jest reportaż, i to niezależnie od tego, czy zastaną rzeczywistość uwiecznia aparatem czy kamerą. – W tym stylu czuję się najlepiej. W nim można pokazać ludzkie emocje, ale i piękno i brzydotę codzienności – mówił podczas rozmowy z prowadzącą wieczór Małgorzatą Januszewską. Sama beatyfikacja była dla Adama Wróbla ogromnym wydarzeniem. – Na zdjęciach próbowałem oddać jego rozmiar i to, jak ono było ważne dla nas, Polaków. Ja nie widziałem w życiu tylu ludzi! Było ich tam ok 1,5 mln; naszych rodaków było ponad 300 tys. Watykan nie był w stanie ich wszystkich pomieścić, więc spali oni na ulicach, myli się w fontannach i poza samą Mszą beatyfikacyjną ten ludzki ogrom robił na mnie największe wrażenie – dzielił się z audytorium swoimi wspomnieniami. Wystawa, którą częstochowianie mogli oglądać, jest jego szóstą wystawą indywidualną. Wprawdzie pokazuje tylko ułamek procenta z tego, co było sfotografowane 1 maja 2011 r. w Watykanie (autor wykonał wtedy ponad 8 tys. ujęć), to i tak jest niesamowita. Zdjęcia są doskonałe pod względem technicznym. Na tych ogólnych, robionych szerokim kadrem, widać rozmach wydarzenia i to, że beatyfikacja papieża z Polski była świętem na ogromną skalę dla ludzi z całego świata. Z kolei fotografie akcentujące szczegół są znakomitym zapisem wzruszeń przeżywanych w tamtym czasie; wzruszeń tym większych, im bardziej osoba ich doświadczająca była związana z Polską. Na nich m.in. jest pokazana Msza św. i nocne czuwanie przed ogłoszeniem Ojca Świętego błogosławionym, które przeprowadził kard. Dziwisz. Ale dlaczego z nich wszystkich zostało wybrane właśnie to, na którym uzdrowiona francuska zakonnica Marie Simon-Pierre Normand podczas Eucharystii wnosi relikwie Jana Pawła II? – Robiłem to zdjęcie z daleka przez teleobiektyw. Musiałem coś wybrać. Chciałem się skupić właśnie na tej chwili, ona wydawała mi się najważniejsza. Uznałem, że jest ona historyczna, dlatego zdecydowałem się na wąski kadr, który przedstawiał tylko tę sytuację. Obok jednak powinno być zdjęcie ukazujące cały kontekst tego momentu, pokazujące zachowanie wszystkich osób, które tam były. Była to bardzo podniosła chwila na Placu św. Piotra, choć ludzie wokół płakali: widziałem wręcz zanoszącą się łzami reporterkę jednej z polskich stacji telewizyjnych. Trudność tego reportażu polegała na tym, że ciężko jednym ujęciem oddać całość atmosfery, można uchwycić tylko jej fragment, aspekt – wyjaśniał autor. – Najtrudniejsze są te reportaże, w których staje się oko w oko z tragedią ludzką, jak w Szczekocinach czy wtedy, gdy zawaliła się hala na Śląsku. Przeżycie beatyfikacji zaś było tak wspaniałe, że chętnie bym do tego wydarzenia powrócił – dopowiadał.
Gorzkie Żale to nabożeństwo pasyjne z początku XVIII wieku. Powstały w kościele św. Krzyża w Warszawie. Ksiądz Wawrzyniec Benik, ze zgromadzenia księży misjonarzy Wincentego a Paulo, napisał tekst nowego nabożeństwa oraz opracował jego strukturę na podstawie Godziny Czytań. Gorzkie żale to wyłącznie polska tradycja. Od przeszło 300 lat ożywia pobożność i gromadzi wiernych na rozważaniu Męki Pańskiej.
Nabożeństwo Gorzkich Żali składa się z trzech części poprzedzonych pobudką. Każda część składa się z: Intencji, Hymnu, Lamentu duszy nad cierpiącym Jezusem oraz Rozmowy duszy z Matką Bolesną. Treść śpiewów dotyczy poszczególnych etapów cierpienia Chrystusa: od modlitwy w Ogrojcu aż do skonania na Krzyżu. Tekst całości jest rymowany, co ułatwia jego przyswojenie, zapamiętanie i wyśpiewanie. Pobudka często nazywana jest też Zachętą. Ma na celu rozbudzenie kontemplacji nad cierpieniem Zbawiciela. Jest to bardzo piękny i poetycki tekst, w którym prosimy Boga o przenikający żal, rozpalający nasze serca.
11 kwietnia przypada 4. rocznica śmierci ks. dr. Mirosława Nowaka, dyrektora Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. W archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie zostanie odprawiona Msza św. w jego intencji.
Ks. Mirosław Nowak urodził się w 19 września 1961 r. w Warszawie. Święcenia kapłańskie przyjął 24 maja 1990 r. z rąk kard. Józefa Glempa. Wcześniej, w 1987 r. uzyskał magisterium z historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim a w 2006 r. obronił doktorat nauk o sztuce.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
