5 grudnia 1965 r. na ręce kard. Stefana Wyszyńskiego nadeszła odpowiedź biskupów niemieckich na orędzie do nich skierowane. List podpisało 42 hierarchów zarówno z RFN, jak i z NRD. Ze wzruszeniem - pisali oni - i z wielką radością odebraliśmy wasze orędzie z dnia 18 listopada br. oraz wasze zaproszenie do wzięcia udziału w obchodach tysiąclecia chrztu narodu polskiego. Możliwość wystosowania tych słów uważamy za cenny owoc naszej wspólnej pracy soborowej. Z wdzięcznością podejmujemy wasze orędzie i żywimy nadzieję, że rozpoczęty między nami dialog znajdzie swój dalszy ciąg w Polsce i w Niemczech. Przy pomocy Bożej rozmowa posunie się naprzód i wzmocni się braterstwo między narodem polskim i niemieckim.

W dalszej części biskupi niemieccy odnieśli się do wydarzeń historycznych, o jakich mówił Episkopat Polski. Oni także podkreślili, że wspólna historia niosła ze sobą, obok wspaniałej współpracy, krzywdy i niesprawiedliwości. Świadomi tego pisali:

Każde bezprawie ludzkie jest najpierw przewinieniem wobec Boga. O przebaczenie Jego przede wszystkim trzeba prosić. Do Niego na pierwszym miejscu skierowana jest nasza prośba z "Ojcze nasz": " Odpuść nam nasze winy". Następnie zaś wolno nam ze szczerego serca prosić o przebaczenie naszych sąsiadów. Tak też prosimy i my o zapomnienie, więcej, prosimy o przebaczenie.

Niemieccy biskupi poruszyli także sprawę Niemców, którzy zostali w wyniku II wojny światowej wysiedleni z Ziem Zachodnich i Północnych. Hierarchowie zapewniali, że kiedy Niemcy przypominają o tych "prawie rodzinnych stronach", to nie powoduje nimi, poza nielicznymi wyjątkami, agresja czy roszczenia, ale sentyment za miejscami, na których przed wiekami osiedlili się ich pradziadowie i na których sami żyli.

8 grudnia zakończył się Sobór Watykański II. Oddajmy głos Prymasowi Tysiąclecia, który tak opisał to wydarzenie:

Biskupi wychodzą już przed Bazylikę, na Forum. Przygotowano tu wspaniałe trybuny. Daje to możność lepszej oceny fasady św. Piotra. Wielkie mnóstwo specjalnych misji zagranicznych. Wszelkie krużganki i tarasy zapełnione ludem. Jest ich więcej, niż oczekiwaliśmy. (...) Sceneria uroczystości - jak w Divina Comedia. Ale sam Raj. Wiele miłych niespodzianek. Liturgia jest łacińska i grecka. Jest też przedstawiciel Athenagorasa, otoczony szczególnym szacunkiem. Po Ewangelii diakoni siedmiu językami wielbią Boga. Polską mowę wysyła w świat ks. J. Zalewski, młody biblista z Archidiecezji Gnieźnieńskiej. W czasie Mszy św. Komunię św. Z rąk Ojca Świętego otrzymuje sześciu chłopców, przedstawicieli sześciu kontynentów. Na czele idzie mały, piękny Murzynek. Po odczytaniu modlitwy greckiej Ojciec Święty poświęca kamień węgielny pod świątynię parafii pod wezwaniem Matki Kościoła. Chyba w tej chwili jest zwycięstwo biskupów polskich, którzy wnieśli na Sobór petycję o ogłoszenie Maryi Matką Kościoła. (...) Przemówienie Papieża o Matce najświętszej jest cudowne.

W dniu wyjazdu do Polski Ksiądz Prymas został przyjęty jeszcze na audiencji przez Pawła VI. Papież mówił o trudnościach z jego przybyciem na milenijne uroczystości. Jak to zapisał kard. Wyszyński, idzie o to, by pielgrzymka Papieża nie uchodziła za aprobatę ustroju, przeciwko któremu jesteśmy całą duszą jako przeciwko udręce człowieka. "Zapewne należało coś więcej powiedzieć na Soborze przeciwko komunizmowi, i to mocnych rzeczy. Ale mogłoby Wam zaszkodzić".