Reklama

Z życia Toruńskiego Seminarium Duchownego

Promocja lektoratu i akolitatu

5 marca 2006 r. o godz. 9.30 w bazylice katedralnej Świętych Janów w Toruniu podczas uroczystej Eucharystii bp Józef Szamocki udzielił 6 klerykom III roku promocji lektoratu oraz 15 klerykom IV roku promocji akolitatu.

Niedziela toruńska 12/2006

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przyjęcie tych posług poprzedziły rekolekcje wielkopostne dla kleryków Wyższego Seminarium Duchownego w Toruniu, które rozpoczęły się w Środę Popielcową i które wygłosił ks. Tomasz Cyl - dyrektor Szkoły Podstawowej im. św. Wojciecha w Bydgoszczy.
W homilii Ksiądz Biskup powiedział: „Liturgii Słowa prowadzi nas na pustynię. I może nasuwa się nam taka refleksja: Panie Jezu, kolejny Wielki Post, Ty na pustyni. Gdzie jest nasza pustynia? Pustynia współczesna posiada wiele form: pustynie nędzy, pustynie głodu i pragnienia, pustynie porzucenia i samotności, wiele pustyń porzuconej miłości. (...) Pustynia jest wszędzie tam, gdzie zaczyna brakować Boga. (...) Moja pustynia to ta, na której jestem kuszony. (...) Aby wyprowadzić współczesny lud z jego pustyni, ku życiu, ku przyjaźni z Ojcem, trzeba świętych znaków i świętych posług, m.in. takich jak lektorat i akolitat”.
W dalszej części Mszy św. nastąpił uroczysty obrzęd udzielenia promocji. Po specjalnym błogosławieństwie, do każdego lektora Ksiądz Biskup kierował słowa: „Przyjmij księgę Pisma Świętego, wiernie przekazuj Słowo Boże, aby wzrastało i działało w sercach ludzkich”. Natomiast do akolitów Ksiądz Biskup powiedział: „Przyjmij naczynie z chlebem i kielich z winem do sprawowania Eucharystii w taki sposób, abyśmy mogli służyć Kościołowi w jej sprawowaniu”. Na te słowa każdy z nowo promowanych odpowiedział: „Amen”.
Do zadań lektora należy: czytanie Słowa Bożego w zgromadzeniu liturgicznym; jeśli nie ma psałterzysty, lektor wykonuje psalm międzysekcyjny; w przypadku braku organisty kieruje śpiewem oraz czynnym uczestnictwem wiernych podczas zgromadzenia liturgicznego; przygotowuje wiernych do godnego przyjęcia sakramentów.
Do zadań akolity należy: wspomaganie diakona oraz usługiwanie kapłanowi w wypełnianiu czynności liturgicznych. Jest on szafarzem nadzwyczajnym udzielania Komunii św. (może zanieść ją chorym i starszym pozostającym w domu), gdy kapłan lub diakon nie mogą tego obowiązku wypełnić z powodu choroby czy podeszłego wieku, albo, gdy liczba osób przystępujących do Komunii św. jest zbyt duża. Z tych samych powodów można zlecić akolicie wystawienie Najświętszego Sakramentu oraz repozycji (bez błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem). Po Komunii św. akolita pomaga w oczyszczeniu i uporządkowaniu naczyń liturgicznych.
Zgodnie ze zmodyfikowaną instrukcją w sprawie posług oraz święceń udzielanych w seminariach duchownych, „Powierzenie posługi lektora i akolity zmierza do tego, by kandydaci do święceń stopniowo - poprzez studium i praktykę - przygotowali się do podwójnej służby kapłańskiej, jaką jest posługa słowa i służba ołtarzowi. Od strony wychowawczej stopniowe dochodzenie do kapłaństwa ma coraz bardziej mobilizować kandydata do pełnego wysiłku w dziele osobistej formacji; od strony religijnej ma go stopniowo wprowadzać w pełne zrozumienie istoty kapłaństwa służebnego; od strony eklezjalnej - ukazanie wiernym organiczną strukturę Kościoła jako wspólnoty służb i charyzmatów”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2006-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ida Nowakowska: Chcę być jak moja Mama!

„Wychowywanie ciebie jest moją pasją” – mówiła mi moja mama. Choć nie rozumiałam do końca tych słów, wywoływały na mojej twarzy uśmiech. Czułam się potrzebna.

Od dziecka chodziliśmy z rodzicami do muzeów, na wernisaże i wieczory literackie, do kina i teatru. Nie wiem, kiedy to się wydarzyło, ale mama stała się moją najbliższą przyjaciółką. I tak zostało do dziś. Zawsze pomagała mi w spełnianiu marzeń, miała dla mnie czas i cierpliwość, motywowała, żebym wszystko próbowała zrobić sama. Pokonywanie trudności dawało mi poczucie, że jeśli podejmę jakieś wyzwanie, to na pewno mu podołam. Mama prowadziła mnie na wszystkie zajęcia, które sobie wymarzyłam. Nigdy na mnie nie krzyczała, nigdy mnie nie uderzyła. Starała się mnie wychować, pokazując konsekwencje błędnych zachowań. Nie okłamywałam mamy, bo mówiła, że ma do mnie zaufanie...

CZYTAJ DALEJ

Niech ta świątynia służy spotkaniu z tajemnicą Trójcy Świętej

2024-05-26 22:00

Marzena Cyfert

Eucharystia z okazji 100-lecia kościoła w Żernikach Wrocławskich

Eucharystia z okazji 100-lecia kościoła w Żernikach Wrocławskich

Poewangelicki kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Żernikach Wrocławskich obchodzi 100-lecie istnienia. Z okazji jubileuszu oraz zakończenia prac remontowych kościół i odnowione organy poświęcił abp Józef Kupny, metropolita wrocławski.

Świątynia została zbudowana przez gminę ewangelicką w 1923 r. z materiałów pozyskanych z rozbiórki budynku prochowni na Karłowicach we Wrocławiu. Po wojnie, w 1945 r. mieszkańcy Żernik zabezpieczyli opuszczony zbór i zbudowali prowizoryczny ołtarz. Parafię pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa erygował abp Bolesław Kominek w 1958 r. W 2003 r. proboszczem został ks. prał. Tadeusz Rusnak. Ze względu na stale powiększającą się liczbę parafian podjął decyzję o wybudowaniu nowego kościoła pw. NMP Pompejańskiej, który poświęcony został przez abp. Józefa Kupnego 8 października 2022 r. W tym samym roku ks. Rusnak rozpoczął gruntowny remont zabytkowego kościoła parafialnego. Przeprowadzono konserwację dachu, renowację ścian zewnętrznych, wewnętrznych i schodów; wykonano granitową posadzkę, nową instalację elektryczną, alarmową a także monitoring i nagłośnienie. Wykonano nowy ołtarz, zakupiono nowe ławki, krzesła, dokonano renowacji ołtarzy bocznych, krzyża, tabernakulum i drogi krzyżowej. Przeprowadzono całościowy remont organów.

CZYTAJ DALEJ

Hetmańska Zwycięska Mariampolska, módl się za nami...

2024-05-27 20:50

[ TEMATY ]

Rozważania majowe

Wołam Twoje Imię, Matko…

Karol Porwich/Niedziela

W 1945 roku Polacy zamieszkujący te ziemie musieli opuścić ojczyznę niepewni swych losów. Wyruszając w nieznane, niepewnie byli też losów świętych obrazów, które dotąd czcili w swych kościołach, gdyby je w nich pozostawili. Tak więc zabierali je ze sobą, modlili się przed nimi i przechowywali pieczołowicie.

Rozważanie 28

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję