Reklama

Radosne odwiedziny

Niedziela łódzka 35/2006

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Na ten dzień parafia w Wygiełzowie czekała już od dawna. 2 sierpnia abp Władysław Ziółek poświęcił pięknie odnowiony kościół i pomnik Ojca Świętego Jana Pawła II oraz udzielił sakramentu bierzmowania ponad pięćdziesięcioosobowej grupie młodzieży. Odnowienie kościoła obejmowało m.in.: budowę nowego dachu, remont ścian, zbudowanie stalowej konstrukcji zabezpieczającej pochyloną ścianę kościoła, centralne ogrzewanie, odnowienie ołtarzy oraz prawie wszystkich obrazów i figur. Przeprowadzono także prace renowacyjne na plebanii. Na dostojnego Gościa czekali kapłani, ministranci, asysta oraz przybyli ze wszystkich krańców parafii wierni. Swój kunszt zademonstrowała orkiestra parafialna.
W imieniu wspólnoty parafialnej Metropolitę Łódzkiego przywitał miejscowy proboszcz, ks. kan. Marian Fałek. Powiedział m.in.: „Kiedy przed 16 laty przybyłem do tej parafii, pragnąłem bardzo dokonać prac renowacyjnych tych zabytkowych obiektów, by na dalsze lata przeżywanej wiary dawały o nas świadectwo już w trzecim tysiącleciu. I oto nadszedł czas, że możemy prosić Cię pokornie, nasz Arcypasterzu, o dokonanie poświęcenia zabytkowego kościoła po gruntownym remoncie. Cieszę się, że mimo rozlicznych trudów, udało się nam dokonać podjętych z troską prac”.
W homilii Ksiądz Arcybiskup podkreślił, że Jan Paweł II był wielkim czcicielem Matki Bożej. Dawał temu wyraz w swoich przemówieniach, poświęcał całą rodzinę ludzką Jej przemożnej opiece. Ona jest najskuteczniejszą drogą prowadzącą do Jezusa. Jako Matka Syna Bożego prowadzi Lud Boży drogami wiary do zjednoczenia z Jezusem Chrystusem. Także Jan Paweł II cały swój pontyfikat ukierunkował na Chrystusa: „W swoim pierwszym przemówieniu do Kościoła i świata wzywał: »Otwórzcie drzwi Chrystusowi, nie lękajcie się przyjąć Chrystusa«. Bez Chrystusa człowiek nie może zrozumieć samego siebie, kim jest, jakie jest jego powołanie. W tamtych czasach upomniał się: »nie wolno wyłączyć Chrystusa z życia człowieka, z życia polskiego narodu«. Te słowa wówczas miały tak wielkie znaczenie. Jan Paweł II tłumaczył, co to znaczy otworzyć swoje drzwi dla Chrystusa, przyjąć przez wiarę i miłość, że Chrystus jest naszym Jedynym Panem i Zbawicielem”. Poświęcenie pomnika Papieża, podkreślił Ksiądz Arcybiskup, ma nam przypominać jego naukę, pouczenia, katechezy. Bo to nauka Jezusa Chrystusa. Następnie, odnosząc się do tematu poświęcenia odnowionej świątyni, mówił: „Dzisiaj weszliśmy do tej odnowionej świątyni wraz z Janem Pawłem II, który patrzył na nas z domu Ojca niebieskiego i nam błogosławił. Błogosławieństwo Chrystusa z Maryją niech przemienia szlaki naszego życia, aby nasza wiara nabierała rumieńców w kształtowaniu naszego życia. Trzeba dziękować Księdzu Proboszczowi za te wszystkie lata jego usilnych starań, żeby ta świątynia mogła nas radować. Praca spokojna, dokładna, odpowiadająca tej świątyni. Dzisiaj, gdy jesteśmy wewnątrz tego oświetlonego, odnowionego kościoła, możemy odczytać jego piękno jako wyraz naszego duchowego piękna. Po co mamy odbudowywać świątynię? Ma to być wyraz naszej wiary, naszej miłości do Boga. Ma ona być przestrzenią, w której spotykamy się z Bogiem, z tym co nas raduje, niepokoi, doskwiera. To miejsce tym bardziej staje się upragnione, że Chrystus może tutaj przebywać wśród nas. To prawda, że Bóg jest wszędzie, ale my potrzebujemy takich miejsc, w których możemy jakby dotknąć Boga. Takie miejsce nazywa się świątynią. Dziękujemy Księdzu Proboszczowi za te dokonania i wam, że byliście obecni przez te wszystkie lata tej wielkiej pracy, która się tu dokonała. Przyjmijcie więc te serdeczne podziękowania”.
Ksiądz Arcybiskup zwrócił się także do bierzmowanej młodzieży: „Chciałbym wam, młodym, powiedzieć jak bardzo byliście obecni w sercu Jana Pawła II. Po uroczystej inauguracji pontyfikatu, Jan Paweł II z okna swego apartamentu, patrząc na rzesze wiernych, dostrzegł tam młodzież. Powiedział do nich: »Wy młodzi jesteście moją nadzieją, jesteście nadzieją Kościoła«. Przez wszystkie lata Papież spotykał się z młodymi. To on był inicjatorem Światowych Spotkań Młodzieży. A zakończył swoją pielgrzymkę, zwracając się do młodych, gdy 2 kwietnia powiedziano Mu, że na Placu św. Piotra gromadzi się młodzież, mówiąc do najbliższego otoczenia: »Szukałem Was, a teraz Wy przyszliście do mnie«. Szukał każdego człowieka, zwłaszcza młodego, bo ten młody człowiek potrzebuje światła, które pozwoli mu odczytać sens swojego życia, żeby to życie było dobre i sensownie uformowane. Dzisiaj przyjmujecie sakrament bierzmowania, zechciejcie się otworzyć na apel Jana Pawła II, na dary Ducha Świętego. Tutaj uczestniczycie w tym, co dokonało się w Wieczerniku w Jerozolimie. Chrystus przez dar Ducha Świętego posłał ich do świata, aby dali świadectwo swojej wierze i miłości. W tym wieczerniku parafialnym, tak pięknie odnowionym, tak sprzyjającym modlitwie, niech dokona się to, co zaważy na waszej przyszłości, by otworzyła się nowa karta waszego życia. Niechaj na tej drodze wspiera was Ta, która jest Matką Jezusa Chrystusa, Królowa ludzi i aniołów. Niech będzie Przewodniczką na drogach waszego życia”.
Po przyjęciu sakramentu bierzmowania młodzi przynieśli przed ołtarz dary oraz odmówili wezwania modlitwy wiernych. Później sakrament Eucharystii przyjęli prawie wszyscy obecni w kościele.
Dziękując Pasterzowi archidiecezji, Ksiądz Proboszcz powiedział m.in.: „Dziękujemy Tobie, Dostojny Pasterzu naszej archidiecezji, za czas nawiedzenia odnowionej świątyni. Niech obecność Twoja pośród nas przyczyni się do głębokiego odrodzenia serc nas wszystkich, a szczególnie tutejszej młodzieży. Zapewniamy Cię, Księże Arcybiskupie, że chcemy iść za głosem Ducha Świętego i wiernie naśladować Chrystusa, wsłuchując się w Jego Słowa życia (...). Chcemy mieć udział na drogach Nowej Ewangelizacji, ukazując Jezusa swoim życiem.
Dziękujemy za poświęcenia i błogosławieństwo darem Twojej modlitwy przez Chrystusa Pana czasu i dziejów w Duchu |więtym, który uświęca wszystkich i wszystko. Niech pobyt w naszej świątyni będzie dla Ciebie, Pasterzu nasz drogi, czasem wytchnienia, a dobroć Maryi pełnej łaski niech przyczynia sił dla duszy i ciała. Niech na szlakach Twego pielgrzymowania w archidiecezji Jezus i Maryja przysparzają wzrostu ziarna Słowa Bożego, które tak obficie rozsiewasz”. Na zakończenie Ksiądz Arcybiskup pochwalił przygotowanie i skupienie młodzieży oraz wyraził uznanie dla dokonanych prac Księdzu Proboszczowi i wiernym, którzy gromko podchwycili pieśń: „Życzymy, życzymy...” oraz pełni radości odprowadzili Pasterza archidiecezji w procesji do drzwi plebanii.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2006-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry, Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią. Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989). Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących. Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki. Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę. 22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica. Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy. Podziel się cytatem
CZYTAJ DALEJ

Leon XIV: pokój to sprawiedliwość dla wszystkich, tak uczył Jan Paweł II

2025-05-30 12:36

[ TEMATY ]

Papież Leon XIV

Vatican Media

Pokój buduje się wspólnotowo, poprzez troskę o sprawiedliwe relacje między wszystkimi – powiedział Leon XIV na audiencji dla ruchów i stowarzyszeń, które przed rokiem zorganizowały w Weronie Arenę Pokoju. Odwołując się do nauczania Jana Pawła II, Papież podkreślił, że pokój jest dobrem niepodzielnym: albo jest on udziałem wszystkich, albo nikogo.

Jak przypomniał Leon XIV, w Arenie Pokoju wziął udział papież Franciszek. „Przy tej okazji ponownie podkreślił, że budowanie pokoju zaczyna się od opowiedzenia się po stronie ofiar, dzieląc ich punkt widzenia. Ta perspektywa jest nieodzowna, aby rozbroić serca, spojrzenia, umysły i potępić niesprawiedliwości systemu, który zabija i opiera się na kulturze odrzucenia” – powiedział Ojciec Święty.
CZYTAJ DALEJ

Chwalcie łąki umajone w drodze do Sulistrowiczek

2025-05-31 13:57

ks. Łukasz Romańczuk

Siostry ze Zgromadzenia św. Józefa w Wierzbicach zaprosiły do wspólnego pielgrzymowania do Sanktuarium NMP Matki Bożej Dobrej Rady w Sulistrowiczkach. Drogę ulicami różnych miejscowości, polami i lasami o dystansie ok. 25 km pokonuje ponad 80 osób.

Główną intencją naszego pielgrzymowania jest modlitwa za osoby poświęcone Bogu, a także o dar powołań do życia zakonnego i misyjnego. Poza tym modlimy się we wszystkich intencjach, z którymi wędrują nasi pielgrzymi - mówi s. Emmanuela Snopek CSJJ.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję