W wielkopostnym zamyśleniu dotyka nas dzień, który w naszym kalendarzu liturgicznym zaznaczono w sposób wywołujący radosny uśmiech. Pod datą 19 marca odnotowano: „dziś można grać na organach bez żadnych ograniczeń…”. Informacja ta ma może niewielkie znaczenie w czasach, kiedy z każdej strony słychać dźwięk radioodbiorników, ale kiedyś, gdy Wielki Post oznaczał post, było to wielkie wydarzenie. Uroczystość św. Józefa stwarza okazję do rozmowy na temat owego dawnego świętowania dnia, w którym zawierano podobno związki małżeńskie.
Moja myśl biegnie na wspomnienie tego święta do Ziemi Świętej, do kościoła św. Józefa w Nazarecie, w którym to miejscu Anioł pouczył Józefa o tym, że Dziecię, które Maryja nosi pod sercem jest Synem Bożym. Pamiętam ten kościół zawierający w sobie mury autentycznego domu św. Józefa. Kiedy tam byłem, szczególnie mocno modliłem się za moich szwagrów, za wszystkich ojców, którzy otrzymując wieść o brzemienności żony podejmują w sercu decyzję o przyjęciu dziecka, którego istnienie zostało im ogłoszone. Modliłem się też szczególnie gorąco za tych mężczyzn, którzy z trudem przyjmują nowinę o swoim ojcostwie.
Pamiętając o solenizantach tych dni, pomódlmy się za mężczyzn, którzy może po raz pierwszy otrzymają wieść o darze ojcostwa.
Trwajmy w zbliżającym się tygodniu w modlitwie w intencji rekolekcji i misji, które odbywają się w poszczególnych parafiach.
Wreszcie przypominam, że w każdy piątek Wielkiego Postu za odmówienie modlitwy do Pana Jezusa Ukrzyżowanego można pod zwykłymi warunkami uzyskać odpust zupełny. Może w tym tygodniu ofiarujemy go w intencji zmarłych kapłanów, których rocznice śmierci wypadają w tych dniach: ks. Mieczysława Kociubińskiego (środa), Józefa Wójcika (piątek).
Po Mszy św. i modlitwie Anioł Pański, a przed opuszczeniem Tor Vergata, Ojciec Święty jeszcze raz niespodziewanie zwrócił się do młodzieży. Polecił, by jako „sól ziemi i światło świata” nieśli nadzieję rówieśnikom, zwłaszcza tym, którzy nie mogli opuścić swoich krajów i podziękował wszystkim, którzy przygotowali Jubileusz Młodzieży.
Po wyjściu z zakrystii, a przed wejściem do papamobile, Leon XIV raz jeszcze pojawił się na ołtarzu polowym, skąd zwrócił się do ponad miliona młodych ludzi zebranych na Tor Vergata.
Urodził się 8 maja 1786 r. we Francji, w miejscowości Dardilly, niedaleko Lionu. Był jednym z siedmiorga dzieci państwa Mateusza i Marii Vianney, prostych rolników, posiadających dwunastohektarowe gospodarstwo. Jan już od wczesnych lat ukochał modlitwę. Przykładem i zachętą byli dla niego rodzice, którzy codziennie wieczorem wraz ze swoimi dziećmi modlili się wspólnie. Po latach powiedział: „W domu rodzinnym byłem bardzo szczęśliwy mogąc paść owce i osiołka. Miałem wtedy czas na modlitwę, rozmyślania i zajmowanie się własną duszą. Podczas przerw w pracy udawałem, że odpoczywam lub śpię jak inni, tymczasem gorąco modliłem się do Boga. Jakież to były piękne czasy i jakiż ja byłem szczęśliwy”.
Należy pamiętać, iż lata młodości Jana Vianneya, to okres bardzo trudny w historii Francji. W tym czasie bowiem szalała rewolucja, która w dużej mierze przyczyniła się do pogłębienia kryzysu między duchowieństwem a państwem. Walka z Kościołem sprawiła, że wielu księży odeszło od tradycji, składając przysięgę na Konstytucję Cywilną Kleru. Wzrost laicyzacji i głęboko posunięte antagonizmy to tylko główne problemy ówczesnej francuskiej rzeczywistości. Mimo tak trudnych warunków nie zaprzestano sprawowania sakramentów i katechizacji dzieci. Przygotowania do Pierwszej Komunii trwały 2 lata. Spotkania odbywały się w prywatnych domach, zawsze nocą i jedynie przy świecy. Jan przyjął Pierwszą Komunię w szopie zamienionej na prowizoryczną kaplicę, do której wejście dla ostrożności zasłonięto furą siana. Miał on wówczas 13 lat.
Od czasu wybuchu Rewolucji w Dardilly nie było nauczyciela. Z pomocą zarządu gminnego otwarto szkołę, w której uczyły się nie tylko dzieci, ale i starsza młodzież, a wśród niej Jan Maria. Przez dwie zimy uczył się czytać, pisać i poprawnie mówić w ojczystym języku. Stał się bliską osobą miejscowego proboszcza i stopniowo dojrzewało w nim pragnienie zostania księdzem. Ojciec początkowo zdecydowanie sprzeciwiał się, bowiem gospodarstwo potrzebowało silnych rąk do pracy, a poza tym brakowało pieniędzy na opłacenie studiów i utrzymanie młodzieńca. Jednak pod wpływem nalegań syna, ojciec ustąpił.
Prezydent Andrzej Duda uważa, że sprawa katastrofy smoleńskiej cały czas nie została jednoznacznie wyjaśniona. Jako prawnik chciałbym zobaczyć jednoznaczne dowody, które pokazałyby, jaka w istocie była przyczyna katastrofy - stwierdził.
Kończący drugą kadencję prezydent Andrzej Duda pytany w poniedziałek w Polsat News o opinię na temat przyczyn katastrofy smoleńskiej, powiedział, że „uważa, że ta sprawa cały czas nie jest jednoznacznie wyjaśniona”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
