Rzesze wrocławian i Dolnoślązaków uczciły pamięć Jana Pawła II w 3. rocznicę jego śmierci, podczas centralnych uroczystości we Wrocławiu. Katedra wrocławska i plac przed nią dawno nie były tak szczelnie wypełnione wiernymi, jak podczas Eucharystii rozpoczynającej obchody. Mszy św. w intencji rychłej beatyfikacji Papieża Polaka przewodniczył abp Marian Gołębiewski. Witając zgromadzonych Metropolita wrocławski podkreślił, że szczególnie ważna jest w tym dniu obecność ludzi młodych, związanych z katolickimi ruchami młodzieżowymi, m.in. Drogą Neokatechumenalną, Odnową w Duchu Świętym czy Comunione e Liberazione. Podczas homilii bp Edward Janiak przypomniał, jak wyjątkowe znaczenie dla Wrocławia, Dolnego Śląska, całej Polski i świata miały życie i śmierć Jana Pawła II. Wdzięczny za to życie jest Kościół wrocławski, wdzięczna jest cała Polska i liczne narody, którym uświadamiał, że są dziećmi miłosiernego Boga. To on sprawił, że podnieśliśmy się z duchowego zniewolenia, odnaleźliśmy w sobie moc. Wiemy dobrze, że to on jest ojcem polskiej wolności. Bp Janiak przekonywał również, by nie zmarnować owoców, które pozostawił po sobie Ojciec Święty, by na drogach codziennego życia dzielić się miłością tak, jak czynił to on.
Magdalena Lewandowska
Marsz dla Jezusa
Reklama
Wiara wymaga świadectwa. Okazją do złożenia go był „Marsz dla Jezusa”, zorganizowany przez Odnowę w Duchu Świętym, Neokatechumenat i Ruch Światło-Życie w trzecią rocznicę śmierci Jana Pawła II. Tysiące ludzi uczestniczących w marszu, modląc się i śpiewając, przeszły z katedry do kościoła garnizonowego. Szli zarówno młodsi, jak i starsi, duchowni i świeccy. Organizatorzy przygotowali trzy stacje, przy których modlono się za wrocławian, jego władze i pokolenie JPII. - Przyszłam, żeby dać świadectwo ludziom, którzy tego potrzebują - mówi Marta Fraś, jedna z uczestniczek marszu. - Może dzięki temu w niejednym sercu zrodzi się pragnienie poznania Jezusa. Poza tym w takich sytuacjach jednoczę się bardziej z innymi ludźmi i czuję, że Kościół to wspólnota.
„Marsz dla Jezusa” został uwieńczony w kościele garnizonowym koncertem „Nie lękajcie się”, zorganizowanym przez Katolickie Radio Rodzina, którego pomysłodawcami był ks. Cezary Chwilczyński i Janusz Telejko. Współproducentem tego wydarzenia był Urząd Miejski Wrocławia i Wydział Programów Katolickich PSE „Polest”. W koncercie wystąpili: Ewa Dałkowska, Alicja Majewska, Dorota Osińska, Magdalena Zawadzka, Jan Pietrzak, Włodzimierz Korcz i Marcin Wolski. Koncert uświetnił też występ Orkiestry Policyjnej Komendy Wojewódzkiej we Wrocławiu oraz zespół wokalny „Czwarty wymiar”. Podczas występu obecni byli abp Marian Gołębiewski i bp Edward Janiak. Koncert wielokrotnie przerwany był owacją zebranych, choć nie wszyscy mogli się pomieścić w wypełnionej szczelnie świątyni.
Joanna Mielniczuk
Sponsorzy: EnergiaPro, DIALOGtelecom, Południowo-Zachodnia SKOK, Centrostal Wrocław S.A., Societas. Tygodnik „Niedziela” objął patronat medialny nad tym wydarzeniem
Sobótka
„A przecież nie cały umieram…” - słowa z „Tryptyku Rzymskiego” stały się kanwą spotkania upamiętniającego 3. rocznicę śmierci Jana Pawła II, które odbyło się w bibliotece Szkoły Podstawowej nr 1 w Sobótce. Program przygotowali uczestnicy Eucharystycznego Ruchu Młodych przy parafii św. Jakuba Apostoła w Sobótce wraz z paniami katechetkami Anną Majdzik i Ewą Dąbrowską. Wieczorem o godz. 21.00 miało miejsce nabożeństwo ku czci Jana Pawła II w kościele parafialnym pod przewodnictwem ks. Edwarda Jurka. O godz. 21.37 przy akompaniamencie bijących dzwonów i syren alarmowych Ochotniczej Straży Pożarnej w Sobótce, wszyscy udali się pod pomnik Papieża, aby tam wspólnie zaśpiewać „Barkę”.
Rozpoczęły się prace przy mozaice, która będzie przedstawiać Ojca Świętego Leona XIV w Bazylice św. Pawła za Murami. Wkrótce wizerunek 267. papieża zostanie umieszczony na ścianie bazyliki. To tradycja sięgająca XIX wieku.
W Bazylice św. Pawła za Murami trwają prace związane z umieszczeniem mozaiki, przedstawiającej wizerunek Leona XIV. Choć wizerunek Papieża jeszcze nie jest widoczna, nisza jest już podświetlona na złoto, na znak, że tron Piotrowy jest zajęty przez obecnie urzędującego Biskupa Rzymu. Przypomnijmy, że 21 kwietnia, po śmierci papieża Franciszka, zgaszono światło oświetlające niszę z papieskim portretem, co było symbolicznym gestem żałoby.
Kto jest patronem leśników? Pewien niemal jestem, że mało kto zna właściwą odpowiedź na to pytanie. Zapewne wymieniano by postaci św. Franciszka, św. Huberta. A tymczasem już od ponad pół wieku patronem tym jest św. Jan Gwalbert, o czym - przekonany jestem, nawet wielu leśników nie wie. Bo czy widział ktoś kiedyś w lesie, czy gdziekolwiek indziej jego figurkę, obraz itd.? Szczerze wątpię.
Urodził się w 995 r. (wg innej wersji w 1000 r.) w arystokratycznej rodzinie we Florencji. Podczas wojny między miastami został zabity jego brat Ugo. Zgodnie z panującym wówczas zwyczajem Jan winien pomścić śmierć brata. I rzeczywiście chwycił za miecz i tropił mordercę. Dopadł go przy gospodzie w Wielki Piątek. Ten jednak błagał go o przebaczenie, żałując swego czynu i zaklinając Jana, by go oszczędził. Rozłożył ręce jak Chrystus na krzyżu. Jan opuścił miecz i powiedział: „Idź w pokoju, gdzie chcesz; niech ci Bóg przebaczy i ja ci przebaczam” (według innej wersji wziął go nawet do swego domu w miejsce zabitego brata). Kiedy modlił się w pobliskim kościółku przemówił do niego Chrystus słowami: „Ponieważ przebaczyłeś swojemu wrogowi, pójdź za Mną”. Mimo protestów rodziny, zwłaszcza swojego ojca, wstąpił do klasztoru benedyktynów. Nie zagrzał tu jednak długo miejsca. Podjął walkę z symonią, co nie spodobało się jego przełożonym. Wystąpił z klasztoru i usunął się na ubocze. Osiadł w lasach w Vallombrosa (Vallis Umbrosae - Cienista Dolina) zbudował tam klasztor i założył zakon, którego członkowie są nazywani wallombrozjanami. Mnisi ci, wierni przesłaniu „ora et labora”, żyli bardzo skromnie, modląc się i sadząc las. Poznawali prawa rządzące życiem lasu, troszczyli się o drzewa, ptaki i zwierzęta leśne. Las dla św. Jana Gwalberta był przebogatą księgą, rozczytywał się w niej, w każdym drzewie, zwierzęciu, ptaku, roślinie widział ukrytą mądrość Boga Stwórcy i Jego dobroć. Jan Gwalbert zmarł 12 lipca 1073 r. w Passigniano pod Florencją. Kanonizowany został w 1193 r. przez papieża Celestyna III, a w 1951 r. ogłoszony przez papieża Piusa XII patronem ludzi lasu. Historia nadała mu także tytuł „bohater przebaczenia” ze względu na wielkie miłosierdzie, jakim się wykazał. Założony przez niego zakon istnieje do dzisiaj. Według jego zasad żyje około 100 zakonników w ośmiu klasztorach we Włoszech, Brazylii oraz Indiach.
Jana Paweł II przypominał postać Jana Gwalberta. W 1987 r. w Dolomitach odprawił Mszę św. dla leśników przed kościółkiem Matki Bożej Śnieżnej. Mówił wówczas: „Jan Gwalbert (...) wraz ze swymi współbraćmi poświęcił się w leśnym zaciszu Apeninów Toskańskich modlitwie i sadzeniu lasów. Oddając się tej pracy, uczniowie św. Jana Gwalberta poznawali prawa rządzące życiem i wzrostem lasu. W czasach, kiedy nie istniała jeszcze żadna norma dotycząca leśnictwa, zakonnicy z Vallombrosa, pracując cierpliwie i wytrwale, odnajdywali właściwe metody pomnażania leśnych bogactw”. Papież Polak wspominał św. Jana także w 1999 r. przy okazji obchodów 1000-lecia urodzin świętego. Mimo to jego postać zdaje się nie być powszechnie znana. Warto to zmienić.
Emerytowany profesor Uniwersytetu Przyrodniczego im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, leśnik i autor wspaniałych książek na temat kulturotwórczej roli lasu, Jerzy Wiśniewski, od wielu już lat apeluje i do leśników i do Episkopatu o godne uczczenie tego właściwego patrona ludzi lasu. Solidaryzując się z apelem zacnego profesora przytoczę jego słowa: „Warto by na rozstajach dróg, w rodzimych borach i lasach stawiano nie tylko kapliczki poświęcone patronowi myśliwych, ale także nieznanemu patronowi leśników. Będą to miejsca należnego kultu, a także podziękowania za pracę w lesie, który jest boskim dziełem stworzenia. A kiedy nadejdą ciemne chmury związane z pracą codzienną, reorganizacjami, bezrobociem, będzie można zawsze prosić o pomoc i wsparcie św. Jana Gwalberta, któremu losy leśników nie są obce”.
„Miłość jest zaradna” – to zdanie powraca w tym odcinku jak refren Ewangelii, która naprawdę żyje.
Papież Benedykt XVI mówił: „Jedni umierają z głodu, inni z przejedzenia.” A my – gdzie jesteśmy? Opowiadam o miłości, która potrafi sięgnąć poza luksusowy stół i nasycić tych, którzy nie mają nic. Bo miłość to nie emocja. Miłość to decyzja i działanie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
