Czuwająca obecność św. Jana Pawła II przypomina wszystkim, jak wielka miłość i jak wielkie poznanie ogarniają człowieka od jego narodzin aż do śmierci. Pomiędzy początkiem i końcem, na jakie wskazują narodziny i śmierć człowieka, rozciąga się czas, w którym nikomu nie wolno spać.
Na kształt czujnej obecności św. Jana Pawła II dla wszystkich ludzi, niezależnie od ich przekonań i wiary, wpłynęły tragiczne doświadczenia ludzkiej miłości i nadziei niszczonych przez brak prawdy i dobra. Okrucieństwo tego braku wyraża się dzisiaj słowami Auschwitz i gułag. Lata niszczenia prawdy i dobra przez nazistowski system złości i przez dziką swawolę komunistycznych władców nauczyły tego świętego papieża czegoś, o czym wiedział Hiob, a mianowicie, że trzeba bronić bardziej człowieka aniżeli Boga. Bóg obroni się sam. Nie zapominajmy, że tych, którzy kosztem Hioba konstruowali argumenty usprawiedliwiające Boga, Bóg potraktował jak bluźnierców. Ludzie, którzy nie robią nic, żeby ich słowa przylegały do prawdy, a czyny do dobra, nie pochylają się nad człowiekiem zranionym przez zło. Pochyleni jedynie nad własnymi mniemaniami, albo inaczej mówiąc, zanurzeni w swoich snach, wobec innych zajmują w najlepszym przypadku postawę tolerancji. Tak zwany tolerancyjny człowiek, przechodząc obojętnie obok prawdy i dobra, przechodzi obojętnie także obok ludzi zranionych przez zło.
Ojciec Święty Jan Paweł II nie bał się wolności, ponieważ nie bał się prawdy i dobra. Odważnie mówił „nie” kłamstwu i złu, zwłaszcza tym, które pasożytują w Kościele. Umacniał na każdym kroku w swoich braciach wiarę zarówno w Boga, jak i w człowieka. Eklezjalna droga do Ojca wiedzie przez życie jego Syna. Zaczyna się więc w Matce. Stąd modlitewne motto biskupiej posługi Jana Pawła II „Totus tuus ego sum”.
Już po raz piąty z inicjatywy Radia Droga odbyła się piesza pielgrzymka Polaków mieszkających w Wiedniu, łącząca dwa miejsca upamiętniające patrona Polonii Austriackiej św. Jana Pawła II. – Krzyż Papieski w Donaupark i Polskie Sanktuarium Narodowe na Kahlenbergu. W tym roku termin pielgrzymki zbiegł się ze Świętem Narodowym Austrii, które przypada na 26 października. Dlatego pątnicy postanowili pomodlić się w tym dniu za ich drugą ojczyznę – Austrię
Kilkudziesięcioosobowa grupa Polaków spotkała się przy Krzyżu Papieskim w Parku Naddunajskim, gdzie wspólną modlitwą rozpoczęli pielgrzymkę. To historyczne miejsce – tu podczas pierwszej podróży apostolskiej do Austrii w 1983 r. Jan Paweł II celebrował Mszę św. na zakończenie Katholikentag. Z tej okazji na 20-hektarowej łące, zwanej od tej pory „Łąką Papieską" (Papstwiese), wzniesiony został imponujący 40-metrowy stalowy krzyż o wadze 56 ton, który, mimo prób usunięcia go, przetrwał do dnia dzisiejszego. W 2012 r. po przeprowadzonej renowacji Krzyż Papieski został uroczyście pobłogosławiony przez kard. Christopha Schönborna. Z czasem krzyż stał się miejscem modlitwy dla grup religijnych, które regularnie odprawiają tu nabożeństwa. Wśród uczestników pielgrzymki były osoby, które doskonale pamiętają dzień 11 września 1983 r., kiedy to, mimo ulewnego deszczu, zgromadziło się w tym miejscu ponad 300 tys. wiernych, również wielu żyjących w Austrii Polaków. Zapamiętali oni także słowa Papieża Polaka, który mówił o tym, że człowiek na nowo może odnaleźć nadzieję i odzyskać utraconą odwagę. Z tymi uczuciami polonijni pątnicy z Wiednia podążają już od 30 lat za krzyżem pielgrzymkowym, na którym wygrawerowane są słowa „Przez Maryję do Jezusa", pamiętając o tym, że to Jej zawierzył się bezgranicznie św. Jan Paweł II i prosząc, abyśmy i my oddawali się bez reszty Maryi.
Papież Leon XIV otrzymał w środę białego konia czystej krwi arabskiej ze stadniny w Kołobrzegu-Budzistowie. Przekazanie tego daru odbyło się przed audiencją generalną w Watykanie. Papież jeździł konno podczas swej wieloletniej posługi w Peru.
Leon XIV sprawnym ruchem chwycił wodze konia i wyraźnie zadowolony zaczął go prowadzić po watykańskim dziedzińcu.
Dziś zmarł o. Józef Szańca OFMConv. Miał 80 lat życia, 64 lata życia zakonnego 56 lat kapłaństwa. W ostatnim czasie posługiwał w parafii św. Karola Boromeusza we Wrocławiu.
Święcenia prezbiteratu przyjął w Krakowie w 1969 roku. W czasie swojego życia zakonnego był duszpasterzem akademickim przy kościele franciszkańskim „Porcjunkula” we Wrocławiu, proboszczem parafii św. Bartłomieja w Głogówku [1980-1984]; rektorem Niższego Seminarium Duchownego w Legnicy [1986-1992], proboszczem parafii św. Jana Chrzciciela w Legnicy [1996-2000]; dyrektorem Katolickiej Szkoły Podstawowej i Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego im. św. Franciszka z Asyżu w Legnicy; wykładowcą etyki w Wyższym Seminarium Duchownym diecezji legnickiej; zastępcą dyrektora Wydziału Katechetycznego Legnickiej Kurii Biskupiej oraz diecezjalny wizytator katechezy. Ostatnie lata posługiwał w kościele św. Karola Boromeusza we Wrocławiu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.