Barbara Gajda: - Działalność Sióstr Nazaretanek na wadowickiej ziemi rozwijała się w bardzo trudnych warunkach i sięga XIX wieku. Na początku siostry pracowały w szpitalu oraz prowadziły ochronkę dla dzieci i szkoły krawieckie. Skąd siła i motywacja do podejmowania tylu działań?

S. Paulina Maciążek: - Jako Siostry Zgromadzenia Najświętszej Rodziny z Nazaretu jesteśmy zaproszone do szczególnej relacji z Bogiem, do naśladowania Chrystusa w Jego miłości, ubóstwie i posłuszeństwie Ojcu oraz do wielorakiej pomocy rodzinie. Dlatego nasza praca apostolska, którą podejmowałyśmy podczas ponad stuletniej działalności w Wadowicach, ukierunkowana była i jest na szeroko pojętą pomoc rodzinie: w szpitalu, w ochronce, w szkołach krawieckich i teraz, gdy otwieramy drzwi, a nade wszystko serca dla niepełnosprawnych intelektualnie dziewcząt, zapewniając im całodobową opiekę, aż do śmierci. Siłę czerpiemy z codziennej Eucharystii, ze Słowa Bożego, z adoracji Najświętszego Sakramentu, z tego co nas umacnia duchowo, a także z wewnętrznej siły, jaką daje wspólnota.

- Jednym z niewątpliwie najważniejszych działań podejmowanych przez Siostry Nazaretanki w Wadowicach jest prowadzenie Domu Pomocy Społecznej. Czy mogłaby Siostra pokrótce opowiedzieć o tej działalności?

- W połowie lat 50. ubiegłego stulecia ówczesne władze komunistyczne zabroniły siostrom prowadzenia działalności edukacyjnej i pracy w szpitalu. Jedyną możliwą działalnością była stacjonarna opieka nad upośledzonymi umysłowo w ramach Domu Pomocy Społecznej. Aktualnie Dom służy 63 kobietom w wieku od 7 do 67 lat. Są to osoby z porażeniem mózgowym, zespołem Downa, padaczką, autyzmem, z różnymi wadami rozwojowymi i niepełnosprawnością fizyczną. Siostry starają się zaspokoić ich niezbędne potrzeby bytowe, opiekuńcze i edukacyjne, organizują terapię zajęciową i rehabilitację. Mieszkanki mają do dyspozycji pokoje sypialne oraz sale: dziennego pobytu, terapii i rehabilitacji, jadalnię i kaplicę. Chętnie odpoczywają na pięknie zagospodarowanym terenie rekreacyjnym, gdzie mieści się plac zabaw i altana. Uczestniczą w każdą niedzielę i święta we Mszy św. i w katechezie, są przygotowywane do sakramentów świętych. Prowadzimy też zajęcia: teatralne, tańca scenicznego, plastyczne, tkackie i kulinarne. Dziewczęta biorą udział w wycieczkach, pielgrzymkach, turnusach rehabilitacyjnych i imprezach integracyjnych. Są zrzeszone w Stowarzyszeniu Olimpiady Specjalne, odnoszą sukcesy w różnych dyscyplinach sportowych podczas olimpiad lokalnych i ogólnopolskich. Mimo że czują się u nas bardzo dobrze, ich pobyt jest tutaj zagrożony. Siostry na potrzeby mieszkanek oddały połowę swojego klasztoru, jednak powierzchnia ta - zgodnie z wymogami unijnymi - jest niewystarczająca i Dom nie spełnia warunków standaryzacyjnych. Dlatego podjęłyśmy się trudu rozbudowy placówki i szukamy wszelkich możliwości, aby zrealizować to przedsięwzięcie. Prace budowlane trwają, ale środków finansowych na ten cel brakuje. Dla tych, którym los naszych podopiecznych nie jest obojętny i mogą wspomóc rozbudowę Domu, podaję numer konta: Bank PKO S.A. O/Wadowice 70 1240 4197 1111 0010 3077 5957.

- Jakie inne dzieła apostolskie podejmują siostry na terenie Wadowic?

- Siostry Nazaretanki w Wadowicach podejmują pracę apostolską w: muzeum - Domu Rodzinnym Jana Pawła II, jako katechetki w szkołach, są zakrystiankami w kościołach parafialnych w Wadowicach: Ofiarowania NMP i św. Piotra Apostoła. Szczególną formą apostolstwa na rzecz rodziny jest prowadzenie Świetlicy im. Jana Pawła II, do której przez cały rok szkolny przychodzą dzieci. Siostry pomagają im wzrastać nie tylko intelektualnie, ale także duchowo, wspomagają ich rozwój osobowości i wspierają materialnie.

- We współczesnych czasach ludzie w natłoku codziennych spraw poszukują choć chwili wyciszenia. Czy organizują siostry rekolekcje, dni skupienia będące okazją do zadumy i refleksji?

- Na terenie naszego Domu organizujemy trzy razy w roku dni skupienia dla młodzieży zrzeszonej w wolontariacie, działającym przy naszym DPS. Natomiast w Krakowie - w domu prowincjonalnym - organizowane są dni skupienia, rekolekcje, nocne czuwania dla młodzieży. Przy Zgromadzeniu działa także Stowarzyszenie Najświętszej Rodziny z Nazaretu, które zrzesza całe rodziny. Dla nich też są organizowane rekolekcje i dni skupienia.

- Na co dzień spotykają się siostry z ludzkim cierpieniem i pomagają ludziom w jego znoszeniu. Co daje siostrom kontakt z tymi osobami? Czy ubogaca w nowe doświadczenia?

- Kontakt z osobami, które w szczególny sposób doświadczają swej ograniczoności i cierpienia otwiera nas na wymiar duchowy, uczy wartościowania, zwykłych międzyludzkich relacji, pokory, wdzięczności i zaufania Bogu. Daje radość i nowe siły do coraz pełniejszej służby potrzebującemu człowiekowi. Każdy nowy dzień to zgłębianie prawdy o sobie, otwartość i wrażliwość na innych.

- Siostry Nazaretanki, Zgromadzenie, po prostu Nazaret. Czym dla Siostry Dyrektor jest Nazaret?

- Nazaret to dla mnie: miejsce realizacji mojego powołania zakonnego, pełnienie woli Bożej, dom, rodzina, wspólnota. Jeżeli dom - to ciepło, troska jeden o drugiego, prostota, otwartość duchowa i międzyludzka więź. Nazaret to miejsce wzrastania, dojrzewania, życia i obumierania dla siebie i dla grzechu.