Matka Boża w sanktuarium w Zawadzie bywa nazywana „Nadzieją zrozpaczonych Jedyną”. „ Kiedy zawodzą ludzkie nadzieje, wówczas Maryja jawi się jako „Nadzieja zrozpaczonych Jedyna”, niosąca Bożą pomoc wszystkim szukającym u Niej wsparcia. Księga łask prowadzona w sanktuarium zawadzkim świadczy o tym, że u stóp Matki Bożej modlący się zostali wysłuchani w rozmaitych potrzebach” - czytamy w liście.

Koronacja łaskami słynącego obrazu Matki Bożej Zawadzkiej miała miejsce 8 września 1920 r. W liście jest przypomniana historia sanktuarium i obrazu. Sięga ona drugiej połowy XVI wieku.

Obraz znajdował się najpierw na zamku, jako prywatna własność szlacheckiego rodu Ligęzów. Wizerunek zasłynął łaskami, jakich przez wstawiennictwo Maryi doznał zarówno sam ród Ligęzów jak i okoliczni mieszkańcy, dlatego też pod koniec XVI wieku wybudowano drewniany kościółek, aby w ten sposób umożliwić wiernym dostęp do cudownego obrazu. W połowie XVII wieku Ligęzowie pod wpływem dynamicznie rozwijającego się kultu Matki Bożej Zawadzkiej podjęli inicjatywę wzniesienia murowanej świątyni, by mogła pomieścić stale zwiększającą się liczbę przybywających pielgrzymów. Świadectwa na temat wielu cudów oraz łask otrzymanych za przyczyną czczonej w Zawadzie Matki Bożej sprawiły, że już w roku 1654 biskup krakowski Piotr Gembicki zaświadczył, że Jej obraz jest rzeczywiście łaskami słynący.

Znamienny dla rozwoju kultu Matki Bożej Zawadzkiej był 1831 r., kiedy to w poddębickich wioskach wybuchła epidemia cholery. Jej ofiarami stały się setki ludzi, sama jednak Zawada – jak podają świadectwa historyczne – nie ucierpiała zbytnio od szalejącej zarazy – zmarło bowiem tylko kilka osób. Fakt ten jednoznacznie odczytano jako wyraz niezawodnej opieki Matki Bożej i Jej macierzyńskiej troski o swój lud.

Fakt doznawania przez licznych ludzi łask za przyczyną Matki Bożej Zawadzkiej sprawił, że zostały podjęte działania prowadzące w kierunku koronacji obrazu papieskimi koronami. W roku 1913 watykańska Kapituła św. Piotra wydała orzeczenie zawierające zgodę na ukoronowanie zawadzkiego wizerunku koronami na prawie papieskim. Jednak w wyniku wybuchu I wojny światowej uroczystości koronacyjne mogły odbyć się dopiero po siedmiu latach – 8 września 1920 roku.

Niestety już trzy lata po koronacji obrazu w Zawadzie, miała miejsce kradzież złotych koron zdobiących skronie Dzieciątka Jezus i Jego Matki. W celu przebłagania za popełnione świętokradztwo oraz w intencji odnalezienia koron rozpoczęto nowennę do Matki Bożej. Już w siódmym dniu nowenny dotarła do Zawady wiadomość, że korony zostały odnalezione – były porzucone w pudełku w zaroślach. Rekoronacja obrazu dokonała się 20 lipca 1924 roku, kiedy w Zawadzie zwyczajowo obchodzony jest odpust z okazji wspomnienia Matki Bożej Szkaplerznej.

Główna uroczystość jubileuszu 100-lecia koronacji łaskami słynącego obrazu w Zawadzie odbędzie się w niedzielę, 13 września. Z powodu panującej pandemii niemożliwe będzie pielgrzymowanie dużej liczby wiernych z terenu całej diecezji, dlatego też bp Andrzej Jeż zachęca diecezjan do duchowego pielgrzymowania, a także do nawiedzania pobliskich sanktuariów.

Biskup informuje wiernych, że zawierzając się opiece Matki Bożej i ufając w Jej pomoc, z nadzieją rozpoczynają się na nowo prace związane z V Synodem Diecezji Tarnowskiej.

„Wraz z dzisiejszą niedzielą powracamy do Niedziel Synodalnych, a także do wznowienia spotkań Parafialnych Zespołów Synodalnych, oczywiście przy konieczności zachowania odpowiednich środków ostrożności i przestrzeganiu zasad sanitarnych. Osobiście jestem wdzięczny Bogu, że nie zakończyliśmy tego Synodu przed epidemią, lecz jesteśmy w jego trakcie, dostrzegając w sposób bardziej wyrazisty, czego pragnie od nas Duch Święty przemawiający do tarnowskiego Kościoła nie tylko w kontekście zarazy, ale także innych bardziej znaczących wyzwań. Gorąco proszę wszystkich o wytrwałą modlitwę w intencji V Synodu, zwłaszcza przez orędownictwo Matki Najświętszej” - dodaje biskup.

Bp Andrzej Jeż zachęca także diecezjan do rodzinnego pielgrzymowania do sanktuariów, zwłaszcza diecezjalnych. „Takie pielgrzymowanie stanowi z jednej strony swoistą katechezę, gdyż pozwala poznawać miejsca święte wraz z ich historią, a z drugiej strony stwarza szansę członkom rodziny na wspólne spędzanie czasu, aktywny odpoczynek i umocnienie wzajemnych relacji. Nawiedzanie sanktuariów jest godnym polecenia sposobem spędzania wolnego czasu” - dodaje.