Początek listopadowych dni, w których Kościół zachęca do wielkiej modlitwy za swoich wiernych zmarłych, przywołuje w pamięci głosy, twarze, spojrzenia ważnych i bliskich ludzi, którzy swoją dobrocią, pracą, ofiarą naznaczyli nasze życie. Bagaż tej obecności staje się często swoistym testamentem do wypełnienia, aby błogosławiona pamięć niosła dalej w przyszłość dobro serc, czynów, zamiarów niezrealizowanych, pragnień szlachetnych, na które czasu zabrakło. 12 listopada minie dwa lata od dnia śmierci bp. Mariana Zimałka - „dobrego Biskupa”, takie określenie słychać było często w czasie pogrzebowych dni, ostatnich pożegnań; biskupa, który swoim pasterskim zawołaniem „ożywiał nadzieję” - Spem alere!
Pośród wielkich postaci, piszących dzieje sandomierskiej diecezji, Biskup Marian należy bez wątpienia do twórców ciekawych jej kart, które zapisywał swoim szczerym i przyjaznym dla wszystkich uśmiechem. Otaczając jego życie, które jak każde za szybko odchodzi, modlitewną pamięcią, co prośbą o wieczne zbawienie się staje, pragniemy przypomnieć na początku miesiąca modlitwy za bliskich zmarłych jego osobę.
Bp Marian Zimałek urodził się 9 maja 1931 r. we wsi Maków, parafia Skaryszew. W 1948 r. wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu, a po jego ukończeniu rozpoczął studia seminaryjne. Święcenia kapłańskie przyjął 29 maja 1955 r. z rąk bp. Jana Kantego Lorka. Jako neoprezbiter został skierowany na studia prawa kanonicznego w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie uzyskał doktorat w 1959 r. Następnie mianowano go notariuszem Sądu Biskupiego i prefektem młodzieży szkół średnich w Sandomierzu. Był również dyrektorem Wydziału Duszpasterstwa i rektorem kościoła świętego Ducha. Od 1972 r. pełni funkcję profesora, w 1973 r. mianowany wicerektorem, a trzy lata później rektorem WSD w Sandomierzu. 30 kwietnia 1987 r. ks. dr Marian Zimałek został ogłoszony biskupem pomocniczym diecezji sandomiersko-radomskiej ze stolicą tytularną Isola. Konsekracji dokonał prymas Polski kard. Józef Glemp, w Radomiu 8 maja 1987 r. 25 marca 1992 r. przeniesiony do diecezji sandomierskiej na stanowisko biskupa pomocniczego. Od 25 marca do 28 kwietnia 1992 r. pełnił obowiązki administratora apostolskiego diecezji sandomierskiej. Po przekazaniu rządów diecezji bp. Wacławowi Świerzawskiemu podjął obowiązki biskupa pomocniczego diecezji sandomierskiej. Od 29 grudnia 2007 r. przebywał na emeryturze.
Pomóż w rozwoju naszego portalu