Opierając się na kronice szkolnej, można stwierdzić, że regularne szkolnictwo w Sosnowcu-Maczkach rozpoczęło się w 1885 r.! Wówczas do Maczek przybyła Maria Mikulińska i otworzyła prywatną szkołę powszechną. Pięć lat później Maria Mikulińska wyszła za mąż za nauczyciela Komorowskiego, któremu dyrekcja Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej przyznała lokal na szkołę i mieszkanie. Bo trzeba powiedzieć, że wówczas Maczki, zwane Granicą, były miejscowością tranzytową. Znajdował się tam, i dalej znajduje, choć jest nieczynny, okazały dworzec ze składem celnym. Komorowski prowadził szkołę 4-oddziałową, z rosyjskim językiem nauczania. Za naukę pobierał opłatę w wysokości 3 rubli miesięcznie od dziecka. W 1906 r. szkołę przejęła Polska Macierz Szkolna i utrzymywała ją przez 3 lata.
W 1909 r. władze rosyjskie zamykały szkoły „Macierzy”. Wtedy to Towarzystwo „Jedność” przejęło szkołę. Językiem nauczania był już język polski, zachowane były jednak obowiązkowe godziny języka rosyjskiego. W 1912 r. opiekę nad szkołą objęła dyrekcja Kolei Warszawskich. Z upoważnienia dyrekcji inspektorem szkolnym był Rosjanin. Od tego roku językiem wykładowym był znowu rosyjski. Mimo że uczono w języku rosyjskim, potajemnie odbywały się lekcje języka polskiego i historii polskiej.
W czasie I wojny światowej szkołę przejęła Komenda Obwodowa Czerwonego Krzyża w Dąbrowie. Na powrót uczono w języku polskim. Od września 1920 r. wszystkie szkoły powszechne przy linii dyrekcji Kolei Warszawskiej przeszły pod zarząd administracji kolejowej. Szkoła w Maczkach otrzymała nowy budynek, który początkowo w części, a następnie w całości, był przeznaczony na użytek szkoły.
15 lutego 1922 r. wszystkie szkoły kolejowe oddane zostały gminom i przeszły pod zarząd Ministerstwa Oświaty. Tutejsza gmina jednak nie przyjęła szkoły pod swoją opiekę. Placówka została więc bez środków. Tylko dzięki dobrowolnym składkom rodziców można było dalej prowadzić naukę. W maju 1927 r., po śmierci kierowniczki szkoły Józefy Bogackiej, pełnienie obowiązków kierownika powierzono czasowo Leonowi Lipeckiemu. Od roku 1927/28 kierownikiem szkoły był Bronisław Szczepaniak, który został wybrany na to stanowisko drogą konkursu. W październiku 1928 r. młodzież szkolna miała okazję spotkać się z ówczesnym prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej Ignacym Mościckim, który będąc w podróży, zatrzymał się na stacji Maczki. Rok szkolny 1933/1934 zaczyna się od wielkiego wydarzenia. Oto ukończono prace nad nowym programem dla klas I, II i V. Grono pedagogiczne odbywa 4-dniowy kurs w Strzemieszycach w celu zapoznania się z nowymi programami. W szkole przez cały rok mieściła się świetlica miejscowego oddziału Związku Strzeleckiego. Tu też odbywały się zbiórki szkolnych drużyn harcerskich, lekcje i próby chóru, koła śpiewaczego, koła przyjaciół harcerstwa. Szkoła mimo swej ciasnoty była ogniskiem pracy społecznej i kulturalnej od rana do późnych godzin wieczornych.
Podczas II wojny światowej nauka nie mogła przebiegać normalnym trybem. Okupant niemiecki pozwolił rozpocząć naukę latem 1940 r. Jednocześnie zabrano uczniom podręczniki szkolne i wykreślono z programu nauki geografię i historię Polski. Po wojnie w lipcu 1945 r., w czasie uroczystości zakończenia roku szkolnego, doszło do tragicznego wydarzenia. Eksplodował skład amunicji artyleryjskiej, który znajdował się w wagonach kolejowych na stacji w Maczkach. Wybuch ten zniszczył budynek szkolny. Wówczas to kierownik szkoły Paweł Doniec rozpoczął starania o uzyskanie innego odpowiedniego budynku dla szkoły. W wyniku tych starań otrzymano dla szkoły powszechnej budynek po Zakładzie Wychowawczym Rodziny Kolejowej.
Budynek został wyremontowany przez Zarząd Gminy Olkusko-Siewierskiej przy wydatnej pomocy rodziców dzieci szkolnych. Pierwszy miesiąc nauki w roku szkolnym 1945/46 odbywał się w salach wynajętych dla szkoły. Dopiero od 30 września, po przeprowadzeniu remontu, rozpoczęto naukę w nowym budynku szkolnym. 30 września 1945 r. odbyła się uroczystość poświęcenia i otwarcia Publicznej Szkoły Powszechnej w nowym budynku.
Nauka była prowadzona w VI oddziałach, w jednej rannej zmianie. W godzinach popołudniowych zaś prowadzono kurs dla dorosłych, składający się z trzech klas. Taki kurs dla dorosłych został zorganizowany jeszcze w roku 1946/47. Utworzono również trzy klasy: dwie o poziomie VII klasy, a jedną o poziomie VI klasy szkoły powszechnej. Praca wychowawcza i dydaktyczna w okresie powojennym była trudna, skupiona na usuwaniu tych negatywnych skutków, które pozostawił okupant hitlerowski. W listopadzie 1970 r. Zofia Moycho, która pełniła funkcję kierownika szkoły, przeszła na emeryturę. Obowiązki kierownicze przejęła wtedy Teresa Smorąg.
Od lipca 1975 r., kiedy Maczki zostały włączone w obręb administracyjny Sosnowca, szkoła zmieniała nazwę na Szkołę Podstawową nr 37 w Sosnowcu. Na początku roku 1975/76 ze stanowiska dyrektora zrezygnowała Teresa Smorąg. Dyrektorem szkoły została Halina Zdańkowska, która sprawowała tę funkcję do 1992 r. Od 1992 r. obowiązki dyrektora pełniła Barbara Szóstakiewicz.
W 1990 r. otwarto nowy budynek szkolny. Nowa szkoła stawała się koniecznością, gdyż budynek, w którym mieściła się przez 45 lat szkoła, był zniszczony, zbyt mały i wyeksploatowany. Prace związane z budową nowego budynku szkolnego rozpoczęły się w marcu 1985 r. Uroczyste otwarcie nowej szkoły odbyło się 12 lutego 1990 r. Warto dodać, że w grudniu 1992 r. w szkole otwarto Izbę Regionalną, która ilustruje przeszłość okolicy. Izba powstawała na zajęciach pozalekcyjnych szkolnego koła historycznego.
Decyzją Rady Miejskiej Sosnowca 25 lutego 1999 r. powołano w Maczkach Gimnazjum nr 4, które mieści się w obecnym budynku Szkoły Podstawowej nr 37. Natomiast 1 września 2002 r. utworzono Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 11, w skład, którego weszły: Szkoła Podstawowa nr 37 im. Henryka Sienkiewicza i Gimnazjum nr 4. W roku szkolnym 2003/2004 gimnazjum otrzymało imię Tadeusza Kościuszki. W latach 2002-2007 dyrektorem zespołu był Andrzej Gwoździk, od lutego 2007 r. funkcję dyrektora pełni Janina Malarz.