Posługa kapłańska - dekanat POLICE (2)

Ks. Łukasz Kazimierczak, ks. Marcin Miczkuła

Bądź na bieżąco!

Nim udamy się do Polic i najstarszej w tym mieście parafii, pragniemy jeszcze nasze kroki skierować do urokliwego miejsca, jakim są nadgraniczne tereny nowowarpieńskie z jej centrum duchowym - parafią dedykowaną Matce Najświętszej.

Parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nowym Warpnie

Parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nowym Warpnie została erygowana 2 lipca 1958 r. Wtedy w Nowym Warpnie zamieszkał samodzielny wikariusz ks. Józef Granitowski, który podjął dzieło organizacji nowej parafii. Pierwszym proboszczem został ks. Stanisław Stąsiek, pochodzący z diecezji tarnowskiej, pracujący poprzednio jako proboszcz w parafii Bystrzyca. W 1960 r. zmienił go ks. Zdzisław Ferenc. Wyremontował wieżę kościoła oraz dopełnił jego wyposażenie. W 1965 r. został przeniesiony na probostwo do Recza. W latach 1965-70 proboszczem był ks. Tomasz Tarczyński. Podjął się odbudowy kościoła w Warnołęce oraz odmalował kościół parafialny. W 1970 r. posługę proboszcza pełnił ks. Zygmunt Frelka, który po 6 miesiącach odszedł do Człopy w powiecie wałeckim. W 1971 r. jako wikariusz zastępujący przybył do parafii ks. Zenon Borodo. Następnie zostaje mianowany administratorem. Podczas posługi w Nowym Warpnie zaczął starania o rozpoczęcie budowy domu parafialnego. W kościele parafialnym przeprowadził zmianę wystroju.
W 1978 r. kolejnym proboszczem mianowany został ks. prał. Stanisław Skibiński. Rozpoczął prace budowlane przy wznoszeniu nowej plebanii oraz odrestaurował ołtarz. W 1983 r. urząd proboszcza objął ks. mgr lic. Alfons Nuernberg. Wystarał się o przekazanie ruin kościoła w Karsznie oraz dokonał adaptacji jednego z obiektów Ośrodka Szkolno-Wychowawczego na kaplicę św. Franciszka. W latach 1994-2004 posługę proboszczowską pełnił ks. Krzysztof Tracz. Podjął się dokończenia prac renowacyjnych w kościele parafialnym i w Warnołęce oraz odbudował z ruin kościół w Karsznie.
Od 2004 r. proboszczem w Nowym Warpnie jest ks. mgr lic. Stanisław Drewicz. Kontynuuje on dzieła rozpoczęte przez poprzedników. W celu zintegrowania wspólnoty parafialnej oraz opieki nad zabytkami parafii powołał „Stowarzyszenie Razem”. Ks. proboszczowi udało się już przeprowadzić generalny remont plebanii, a obecnie ma miejsce całościowa renowacja świątyni parafialnej obejmująca: wieżę, dach, mury zewnętrzne oraz stolarkę drzwi i okien. Należy zaznaczyć, że kościół parafialny urzekający swoim pięknem i atmosferą modlitewną, pełni również funkcję kulturotwórczą, gdyż w jego murach mają miejsca wystawy fotograficzne i malarskie oraz występy chórów, a także koncerty muzyki i poezji religijnej. Ważnym elementem posługi duszpasterskiej są nabożeństwa ekumeniczne organizowane podczas festynu granicznego. Nadto wielką radością całej wspólnoty parafialnej jest fakt posiadania od kilku dni relikwii bł. Jana Pawła II I klasy, których instalacja odbędzie się w najbliższym czasie w specjalnie przygotowanej już kaplicy. Z parafii pochodzi jeden kapłan: ks. Edward Sobolewski OFM, jednakże parafianie od kilku lat nieustannie modlą się o kolejne powołania.

Parafia pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Policach

Jedną ze starszych parafii w naszej archidiecezji jest wspólnota pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Policach. Została powołana do istnienia dekretem ks. Tadeusza Załuczkowskiego z dn. 1 czerwca 1951 r. Pierwszym proboszczem został mianowany ks. Czesław Jarecki, który zajął się organizacją parafii oraz powstaniem pierwszego duszpasterstwa. Do tego czasu od 1946 r. posługę tutaj pełnił ks. Henryk Domalewski. W latach 1952-54 proboszczem był ks. Jan Mleczko. Po objęciu parafii zdynamizował duszpasterstwo. Rozpoczął aktywną pracę z dziećmi i młodzieżą. Ówczesne władze państwowe patrzyły na to nieprzychylnie. W czerwcu 1954 r. został aresztowany m.in. za systematyczne łamanie dekretu o wolności sumienia i wyznania, za wykorzystywanie religii do celów wrogich Polsce Ludowej. W 1955 r. po rocznym areszcie został skazany na 3 lata i 6 miesięcy więzienia. Parafianie bardzo szanowali gorliwego pasterza. Pamiątką po nim jest chór przez niego założony „Maria Cantat”.
W latach 1954-56 proboszczem był ks. Piotr Zagiński, który podjął posługę duszpasterską. W 1957 r. po powrocie z więzienia posługę proboszcza znów pełni ks. Jan Mleczko. Od 1957 r. proboszczem mianowany został ks. Mieczysław Brzozowski, który troszczył się o parafię i powierzony sobie lud do 1960 r. W latach 1960-62 urząd proboszcza objął ks. Michał Suliga. Z Polic został przeniesiony do Sielska. Na jego miejsce w 1962 r. przyszedł ks. Zygmunt Marcinkowski, kapłan wyświęcony w 1958 r., pochodzący ze wsi Malonowo w parafii Karlino.
W 1963 r. parafię objął ks. kan. Kazimierz Treder. Podjął się remontu generalnego kościoła parafialnego oraz z wielką troską o powierzony sobie lud. Wyrazem tej troski jest staranie się dla rozbudowujących się Polic o nową parafię. Na wyznaczonym terenie rozpoczął budowę kościoła i budynków, które miały w przyszłości służyć nowej parafii. W 1985 r. został również administratorem parafii pw. św. Kazimierza w Policach. Duszpasterzował tutaj do 1986 r. Na jego miejsce zostaje mianowany ks. kan. Kazimierz Metryka. Kontynuował już rozpoczęte dzieła przez poprzedników. Troska o kościół wyraziła się w remontach. W kościele filialnym w Przęsocinie przeprowadził remont generalny. I w tej parafii modlitwa o powołania wydała obfity plon, bowiem z parafii wywodzą się: ks. Zygmunt Zawitkowski, ks. Stanisław Drewicz, ks. Marek Maciążek, ks. Henryk Melerski, ks. Janusz Zachęcki i ks. Krzysztof Krawiec.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2011-12-31 00:00

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Egzorcyzm papieża Leona XIII

Niedziela łódzka 1/2004

Ks. Marek Kaczmarek

W tak zwanej „starej liturgii”, przed Soborem Watykańskim II, kapłan sprawujący Eucharystię wraz z wiernymi, po zakończeniu celebracji odmawiał modlitwę do Matki Bożej i św. Michała Archanioła. Słowa tej ostatniej ułożył papież Leon XIII, a wiązało się to z pewną niezwykłą wizją, w której sam uczestniczył. Opisana ona została w krótkich słowach przez przegląd Ephemerides Liturgicae z 1955 r. (str. 58-59). O. Domenico Pechenino pisze: „Pewnego poranka (13 października 1884 r.) wielki papież Leon XIII zakończył Mszę św. i uczestniczył w innej, odprawiając dziękczynienie, jak to zawsze miał zwyczaj czynić. W pewnej chwili zauważono, że energicznie podniósł głowę, a następnie utkwił swój wzrok w czymś, co się unosiło nad głową kapłana odprawiającego Mszę św. Wpatrywał się niewzruszenie, bez mrugnięcia okiem, ale z uczuciem przerażenia i zdziwienia, mieniąc się na twarzy. Coś dziwnego, coś nadzwyczajnego działo się z nim. Wreszcie, jakby przychodząc do siebie, dał lekkim, ale energicznym uderzeniem dłoni znak, wstał i udał się do swego prywatnego gabinetu. Na pytanie zadane przyciszonym głosem: «Czy Ojciec święty nie czuje się dobrze? Może czegoś potrzebuje?» - odpowiedział: «Nic, nic». Po upływie pół godziny kazał przywołać Sekretarza Kongregacji Rytów, dał zapisany arkusz papieru, polecił wydrukować go i rozesłać do wszystkich w świecie biskupów, ordynariuszy diecezji”. (Cytat za Amorth G. Wyznania egzorcysty, Częstochowa 1997, s. 36). Tekst zawierał modlitwę do św. Michała Archanioła, która brzmi: „Święty Michale Archaniele, wspomagaj nas w walce, a przeciw niegodziwościom Złego Ducha bądź naszą obroną. Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy. A Ty, wodzu niebieskich zastępów, Szatana i inne duchy złe, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen”. Gdy go zapytano, co się zdarzyło w czasie dziękczynienia po Mszy św., Papież odrzekł, że w chwili, gdy zamierzał zakończyć modlitwę, usłyszał dwa głosy: jeden łagodny, drugi szorstki i twardy. I usłyszał taką oto rozmowę: Szorstki głos Szatana: „Mogę zniszczyć Twój Kościół!” Łagodny głos: „Możesz? Uczyń więc to”. Szatan: „Do tego potrzeba mi więcej czasu i władzy”. Pan: „Ile czasu? Ile władzy?” Szatan: „Od 75 do 100 lat i większą władzę nad tymi, którzy mi służą”. Pan: „Masz czas, będziesz miał władzę. Rób z tym, co zechcesz”. (Cytat za Szatan w życiu Ojca Pio, Tarsicio z Cevinara, Łódź 2003, s. 8). Kościół jest świadomy, że walka duchowa dobra ze złem toczy się nieprzerwanie od chwili upadku pierwszego człowieka, choć przybiera różne formy na przestrzeni wieków. Dziś także chrześcijanin nie jest wolny od ataków Złego, który chce go oderwać od Chrystusa i zwieść ku potępieniu. Święty Ignacy z Loyoli wyróżnia dwa obozy: jeden „Pod sztandarami Chrystusa”, drugi „Pod sztandarami Szatana”. Każdy człowiek, musi opowiedzieć się po którejś ze stron. Wielu jednak poddając się wpływom agnostycyzmu czy obojętności religijnej, odsuwa od siebie ową decyzję, sądząc, że w życiu i po śmierci „jakoś to będzie”. Ewangelia nie dopuszcza postawy „rozdwojonego serca”. Można służyć albo Bogu albo Szatanowi. Czy jednak ludzie uznają fakt istnienia osobowego zła - Szatana? Kongregacja Nauki i Wiary wydała dokument opublikowany w L’Osservatore Romano (26 czerwca1975 r.) - Wiara chrześcijańska i demonologia, w którym min. stwierdza, że określenia „Szatana i Diabła” nie są „tylko personifikacjami mitycznymi i funkcyjnymi, których znaczenie ograniczałoby się jedynie do podkreślenia w dramatyczny sposób wpływu zła i grzechu na ludzkość. (…)”. Tego rodzaju poglądy, rozpowszechniane przez niektóre czasopisma i inne ośrodki propagandy mającej na celu kreowanie stylu życia tak, jakby Boga nie było i Szatan nic nie mógł zmącić i zniszczyć, muszą wywoływać zamęt w sercach i umysłach ludzkich. Jezus mówił o istnieniu upadłego anioła, nazywanego przeciwnikiem ludzi (por. 1P 5, 8), zabójcą od początku (por. Ap 12, 9. 17). Jest kłamcą i ojcem kłamstwa (por. J 8, 44); przybiera postać anioła światłości (por. 2 Kor 11, 14). Jest także nazywany „władcą tego świata”, który pozostaje we władaniu Złego (por. 1 J 5, 19). Nienawidzi on światła Prawdy Ewangelii, Chrystusowego Kościoła, wierzących, zdążających ku świętości i wszystkiego, co wiąże się z Chrystusem i Jego Kościołem. Jego działanie jest podstępne i zakryte. Metody, jakimi się posługuje, to: kłamstwo, manipulacje, pokusy do grzechu, nieposłuszeństwo nauczaniu Chrystusowego Kościoła w sprawach wiary i moralności; różnego rodzaju zniewolenia przez nałogi, złe przywiązania i grzeszne nawyki. Działa także przez uprawianie i korzystanie z okultyzmu, wróżbiarstwa, magii. Najbardziej zaś spektakularną formą jego wpływu na człowieka jest opętanie (zupełne bądź częściowe), które paraliżuje wolę człowieka, mąci umysł i sumienie, i wydaje człowieka na łup najniższych skłonności deprawujących osobę ludzką. Jak walczyć z Szatanem? Jezus spotykał na swej drodze Szatana i inne jego złe duchy; rozgramiał je, gdyż był od nich potężniejszy. On Złemu nakazywał: „Iść precz”. Należy więc przylgnąć do Chrystusa całym sobą. Nie tylko przez racjonalne uznanie Jego istnienia i Bożej mocy, ale przez życie płynące z wiary, przez „chodzenie z Chrystusem” każdego dnia. Konieczne jest więc wzywanie Jezusa w chwilach dręczących pokus do złego. Znak krzyża i modlitwa przywołują moc Bożą w sytuacji, gdy człowiek jest w potrzebie czy trudnościach. Inne środki w duchowej walce ze złem, można sklasyfikować jako praktykę aktywnego życia chrześcijańskiego. Są nimi: Eucharystia i sakramenty, codzienna modlitwa oraz medytacyjne obcowanie ze Słowem Bożym, pogłębianie swojej wiary tak, aby była rozumiana, a także poznawanie prawd chrześcijańskich. Nie można pominąć służby bliźniemu - słowem, czynem i modlitwą. Skoro w Kościele idziemy ku zbawieniu, konieczne jest także uczestnictwo we wspólnocie chrześcijańskiej, gdyż - jak przypomina nam Jezus - gdzie dwaj albo trzej zebrani są w Imię Jego, tam On jest między nimi. W obliczu współczesnych zagrożeń dla wiary, moralności i duchowości chrześcijanina, gdy neguje się głos Kościoła w tych kwestiach, gdy ludzkość przygląda się rosnącej fali przemocy, terroryzmu, niesprawiedliwości społecznej, czyż chrześcijanie nie powinni na nowo z wiarą sięgnąć do „duchowego skarbca” Kościoła i mocą Chrystusa poskramiać wysiłki Złego? Szatan nadal walczy z Chrystusowym Kościołem. W tej walce potrzeba nam Chrystusowej mocy. Ona do nas przychodzi, wystarczy otworzyć się na nią w wierze.

CZYTAJ DALEJ

Zabójstwo na Uniwersytecie Warszawskim: nie żyje portierka, ochroniarz w stanie krytycznym

2025-05-07 20:36

PAP

[ TEMATY ]

Warszawa

zabójstwo

PAP/PAP

Portierka zaatakowana przez 22-letniego sprawcę na kampusie UW miała ponad 60 lat. Ranny został także ochroniarz, który jest w stanie krytycznym – dowiedziała się PAP.

O godz. 18.40 na kampusie Uniwersytetu Warszawskiego przy Krakowskim Przedmieściu doszło do wydarzenia o charakterze kryminalnym – powiedział PAP kom. Rafał Rutkowski z Komendy Stołecznej Policji.

CZYTAJ DALEJ

Watykan: pierwsze plany nowego papieża

2025-05-08 21:40

PAP

[ TEMATY ]

Papież Leon XIV

PAP/Art Service

Nowy papież Leon XIV odprawi w piątek o godz. 11 Mszę św. w Kaplicy Sykstyńskiej - zapowiedziano w Watykanie. W poniedziałek 12 maja papież spotka się z wysłannikami mediów w Auli Pawła VI.

Dyrektor biura prasowego Stolicy Apostolskiej przedstawił w czwartek dziennikarzom pierwsze plany nowego papieża.

CZYTAJ DALEJ

Reklama