Na niedzielny poranek drugiej niedzieli października mieszkańcy Wiśniowej nad Wisłokiem musieli długo czekać, by uczestniczyć w uroczystym poświęceniu swojego kościoła parafialnego. Jak czytamy w „Obrzędach poświęcenia kościoła”, świątynia parafialna, jako widzialna budowla, jest szczególnym znakiem Kościoła pielgrzymującego na ziemi i obrazem Kościoła przebywającego w niebie”. Dlatego słusznie od dawna nazywa się „kościołem” także budynek, w którym gromadzi się wspólnota chrześcijańska, aby słuchać Słowa Bożego, razem się modlić, przystępować do sakramentów oraz sprawować Eucharystię. Powstanie świątyni parafialnej w Wiśniowej okupione było wieloma trudnościami i poświęceniami. Początki parafii były bardzo skromne, bo za kościół służyła niewielka kaplica grobowa rodziny Mycielskich, wówczas we władaniu państwa, o której zwrot trwały długie starania. Dzięki ofiarnej pracy pierwszego proboszcza ks. prał. Antoniego Woźniaka, udało się kaplicę poszerzyć, dobudowując tymczasową nawę, która potem przez wiele lat służyła za świątynię parafialną. Ale potem przyszły lepsze czasy i ks. prał. Antoni Woźniak podjął wysiłek budowy nowej świątyni i zaplecza. Uwieńczeniem tego etapu było poświęcenie świątyni w 2002 r. Wykończeniem zaś i uposażeniem nowej świątyni kierował obecny proboszcz, ks. Marek Matera. Świątynia powstała dzięki ogromnej ofiarności i zaangażowaniu mieszkańców Wiśniowej i różnych ofiarodawców. Dlatego dzień jej uroczystego poświęcenia był wielkim przeżyciem dla całej wspólnoty. Uroczystość rozpoczęło przypomnienie historii powstania parafii oraz budowy świątyni, które przedstawił Lesław Myćka. Pierwszym obrzędem było pokropienie wodą święconą wiernych oraz ołtarza i ścian świątyni, przypominające nasz chrzest. W homilii ks. inf. Wiesław Szurek, wikariusz biskupi, przybliżył znaczenie świątyni parafialnej w budowaniu wspólnoty Kościoła pielgrzymującego, gdzie świątynia jest miejscem pojednania z Bogiem i bliźnimi oraz udzielania sakramentów, prowadzących człowieka do zbawienia.
Zgodnie ze starą liturgią rzymską Biskup Rzeszowski złożył w ołtarzu relikwie bł. Władysława Findysza, kapłana i męczennika czasów komunistycznych, świadka zmagań o swobodne wyznawanie wiary. Niezwykle wzruszającym momentem liturgii poświęcenia było namaszczenie ołtarza i ścian świątyni krzyżmem świętym oraz modlitwa poświęcenia ukazująca oddanie tego miejsca na wyłączną służbę Bogu. Wyraża ona zamiar poświęcenia kościoła Panu na stałe i uprasza Jego błogosławieństwo. Zaś przyniesione przez młodych strażaków 4 kadzielnice, ustawione na ołtarzu, wskazują, iż odtąd będzie tu wznosić się modlitwa do Boga, szczególnie w czasie Mszy św. Obrzęd poświęcenia kończy przygotowanie ołtarza, które wykonały parafianki. Obrzęd ten wskazuje, że ołtarz chrześcijański jest miejscem Ofiary eucharystycznej oraz stołem Pańskim. Dlatego ołtarz jako stół Uczty ofiarnej odpowiednio się przygotowuje i uroczyście przyozdabia. Oznacza to wyraźnie, że ołtarz jest stołem Pana, do którego wszyscy wierni przychodzą z radością, by posilić się Bożym pokarmem, czyli Ciałem i Krwią ofiarowanego Chrystusa. (Obrzędy poświęcenia kościoła).
Uroczysty hymn „Uwielbiaj duszo…” był dziękczynieniem za 40 lat istnienia parafii, poświęconą świątynię, a przede wszystkim za tak wiele łask i darów duchowych, jakich wierni tutaj doświadczyli. Biskup Rzeszowski na zakończenie uroczystości, dziękując wszystkim ofiarodawcom i wykonawcom wspomniał ciężko chorego ks. Antoniego Woźniaka, pierwszego proboszcza parafii, który wybudował świątynię. Po uroczystości Ksiądz Biskup odwiedził go w Domu Księży Seniorów.
Uroczystość uświetnił chór parafialny „Echo” z Wiśniowej oraz Orkiestra Dęta z Wiśniowej. Uroczystość poświęcenia świątyni poprzedziły misje parafialne, które poprowadzili Księża Saletyni.