Są parafie, miasta i kraje na świecie, które wymagają wsparcia. Kiedyś taka pomoc była świadczona naszej diecezji, w ogóle Kościołowi w Polsce. Teraz możemy się zrewanżować pomagając chrześcijanom w Ziemi Świętej, na wschodzie czy w Afryce. Misję tę od wielu lat wypełnia Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie. Wypełniając testament bł. Jana Pawła II, przy zgodzie i aprobacie Konferencji Episkopatu Polski już po raz trzeci stowarzyszenie zorganizowało Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym.
Pierwsze obchody Dnia Solidarności odbyły się w 2009 r. i były poświęcone sytuacji chrześcijan w Indiach. Drugi Dzień Solidarności w 2010 r. ukazywał sytuację prześladowanych chrześcijan w Iraku. W bieżącym roku Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym przypadł 13 listopada i tematem tego dnia była sytuacja chrześcijan w Sudanie i Sudanie Południowymi. Przypomnijmy, że 9 lipca br. po wcześniejszym referendum przeprowadzonym w styczniu br. od Sudanu oddzielił się Sudan Południowy. Sudan Południowy jest w większości zamieszkały przez chrześcijan i animistów. Kraj ten jest najmłodszym krajem na mapie świata i zarazem najbiedniejszym, borykającym się z problemami edukacyjnymi, gospodarczymi, politycznymi, wiele tysięcy ludzi cały czas przebywa w obozach dla uchodźców, brakuje pożywienia, lekarstw, wody. „13 listopada poprzez Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym chcieliśmy ukazać faktyczną sytuację chrześcijan zamieszkujących Sudan i Sudan Południowy, to jak wielką siłą i determinacją wykazali się walcząc o swoją wiarę, o swoje życie, o swoją ziemię” - wyjaśnia ks. dr Waldemar Cisło, szef polskiego oddziału stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie.
Dlatego oprócz modlitwy i udzielania informacji, Pomoc Kościołowi w Potrzebie zwraca się z prośbą o wsparcie i datki w geście solidarności dla najuboższych i najbardziej poszkodowanych regionów wszystkich kontynentów. Dzięki pomocy 700 tys. dobrodziejów i wolontariuszy, w ciągu każdego roku stowarzyszenie realizuje ponad 7 tys. projektów o łącznej sumie 80 mln euro. „Założyciel dzieła o. Werenfried nigdy nie wstydził się swej posługi i nie obruszał, gdy nazywano go z szacunkiem Bożym żebrakiem, albo największym żebrakiem stulecia. Często zwykł mawiać, że Chrystusa nie można zaliczyć do historycznych figur z przeszłości. Jest On czymś więcej niż parabolą sprzed 2000 lat. On pragnie być nam współczesnym, pragnie nadal żyć w swoim Kościele. To czego niegdyś dokonał w swojej ówczesnej postaci, wszystko to nadal powtarza aż do końca czasów, w tych, którzy noszą Jego imię” - przypomina ks. Cisło.
Zebrane w naszej diecezji fundusze zostaną przekazane m.in. na realizację programu „Wychowywać aby ocalić” w archidiecezji Chartum w Sudanie. Archidiecezja ta od 1986 r. realizuje inicjatywę edukacyjną dla dzieci uchodźców z południa, którzy wygnani przez wojnę domową musieli opuścić swoje domy. Akcja pomocy edukacyjnej ruszyła w 1986 r., od początku umożliwiła naukę 8.5 tys. uczniom szkół podstawowych, w klasach od pierwszej do trzeciej. W latach 1991-92 liczba uchodźców mieszkających w obozach w wyniku nasilających się walk pomiędzy wojskami rządowymi a powstańcami z południa kraju znacząco się zwiększyła. Kościół musiał szybko zareagować, nadal kontynuował projekt edukacyjny i w 2000 r. uczniowie mieli już do dyspozycji system kształcenia przez osiem klas, dodatkowo utworzono pierwsze przedszkola. Obecnie funkcjonuje już 65 szkół podstawowych, 90 przedszkoli, którymi opiekują się wspólnota księży i siostry Zgromadzenia Comboni. Szkoły działają na tyle, na ile mogą spełniać standardy wytyczone przez ministerstwo edukacji. To jedyne miejsce, gdzie dzieci mogą dowiedzieć się coś na temat swej wiary chrześcijańskiej, o Bogu i Kościele, ponieważ w kraju obowiązuje prawo islamu, szariat. Ponieważ 6,5% uczniów w obozach dla uchodźców stanowią muzułmanie, w ich przypadku zajęcia religii prowadzą nauczyciele ze szkół państwowych. Sytuację finansową inicjatywy można określić jako bliską upadku i bankructwa. Archidiecezja nie jest w stanie wyposażyć uczniów w książki, zeszyty i ołówki, wynagradzać nauczycieli, którzy działają po części charytatywnie. Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie zaangażowało się w ten projekt, obiecując przekazać archidiecezji środki na utrzymanie szkół.