Benedykt XVI napisał list do włoskiego matematyka i popularyzatora nauki Piergiorgia Odifreddiego. Jest on znany z agresywnej walki z chrześcijaństwem oraz propagowania ateizmu. Nieobce są mu zapędy totalitarne. Domagał się na przykład przymusowej aborcji w sytuacjach, gdy płód ma małe szanse o osiągnięcie życiowej pomyślności. Przed dwoma laty napisał książkę, w której zestawia swój ateizm z głównymi tezami „Wprowadzenia do chrześcijaństwa” Josepha Ratzingera.
Benedykt XVI dziękuje za wnikliwą lekturę tego tekstu. Przyznaje, że w książce Odifreddiego znalazł fragmenty, które czytało się przyjemnie i z pożytkiem. Nie ukrywa jednak, że jest zdziwiony pewną agresywnością i nieprzemyślaną dostatecznie argumentacją, które napotkał w tej książce. Odpowiadając na niektóre zarzuty włoskiego pisarza, Papież senior zgadza się, że w najściślejszym ujęciu nauką jest jedynie matematyka. Dodaje jednak, że każda szczegółowa dziedzina wiedzy ma swoją specyficzną formę naukowości.
„Powinien Pan przynajmniej uznać, że na polu historii i myśli filozoficznej teologia ma trwałe rezultaty” – pisze Benedykt XVI. Precyzuje, że zadaniem teologii jest podtrzymywanie więzów religii z rozumem i rozumu z religią. „W dialogu z Habermasem wykazałem, że zarówno religia, jak i rozum mają swoje patologie, niekiedy bardzo niebezpieczne – przypomina Papież senior. – Dlatego też potrzebują one siebie nawzajem”.
Polemizując z tezami Odifreddiego, Benedykt XVI pokazuje, że promowany przez niego ateizm jest w istocie religią matematyczną, która zastępuje Boga bliżej nieokreśloną naturą. Religia ta milczy jednak na temat trzech podstawowych dla człowieka kwestii: wolności, zła i miłości. Niezależnie od tego, czy neurobiologia mówi nam coś o wolności, jest ona obecna w dramacie naszych dziejów jako czynnik decydujący i zasługujący na uwagę – pisze Papież senior.
Odnosząc się również do tych części książki, które w jego przekonaniu nie są godne Odifreddiego jako naukowca, Benedykt XVI odsyła autora do poważnych publikacji na temat Jezusa jako postaci historycznej. Zaś instrumentalne posługiwanie się skandalami obyczajowymi w Kościele takimi jak pedofilia uważa za nieuczciwe. Tym niemniej dziękuje mu, że zechciał zmierzyć się z jego książką i wiarą, by w ten sposób nawiązać dialog.
Piergiorgio Odifreddi udostępnił papieski list dziennikowi La Repubblica, który opublikował go jedynie we fragmentach. Integralną wersję tekstu Benedykta XVI włoski matematyk zamierza zamieścić w nowym wydaniu swej książki.
Temat papieża i papiestwa budzi nieustanne zainteresowanie. Po wyborze Leona XIV nie tylko katolicy powtarzali, że papież nadaje kierunek milionom wierzących na całym świecie. Jako następca św. Piotra jest tym, który sprawuje władzę w Kościele i naucza, a jego nauczanie jest nieomylne. Co to znaczy?
Na to pytanie 155 lat temu odpowiedział Sobór Watykański I. 18 lipca 1870 r. ogłosił dogmaty o prymacie papieża i jego nieomylności. Treść obu dogmatów, zapisanych w konstytucji dogmatycznej Pastor aeternus, oznaczała sformalizowanie przekonania obecnego w Kościele powszechnym już od czasów apostolskich, że św. Piotr i jego następcy – biskupi Rzymu – sprawują pełną władzę w Kościele oraz że są i mają być nieomylni w sprawach wiary i moralności. Taka bowiem była wyraźna wola Jezusa, gdy powiedział swemu uczniowi Szymonowi, że jest on opoką, na której powstanie Kościół, i gdy zapewnił go, iż modlił się za niego, aby nie ustała jego wiara, oraz że ma on „utwierdzać w niej braci” (por. Łk 22, 32). „Chrystus Pan bezpośrednio i wprost przyrzekł oraz udzielił św. Piotrowi Apostołowi prymatu jurysdykcji nad całym Kościołem Bożym”. I tylko jemu „udzielił Jezus po swym zmartwychwstaniu jurysdykcji najwyższego pasterza i zarządcy całej owczarni, mówiąc: «Paś baranki moje»; «Paś owce moje»” – czytamy we wspomnianej konstytucji, którą podpisał papież Pius IX.
Trzy medale z wizerunkiem papieża Pawła II z XV wieku znaleziono podczas budowy stacji metra przy rzymskim Placu Weneckim. Monety znajdowały się w glinianym dzbanku i zostały ukryte prawdopodobnie podczas wznoszenia kompleksu Pałacu Weneckiego.
Budowa stacji metra linii C przy Placu Weneckim jest jednocześnie wielkim stanowiskiem archeologicznym. Jak informuje włoskie Ministerstwo Kultury, właśnie podczas prac wykopaliskowych, prowadzonych przez Specjalną Dyrekcję Archeologiczną w Rzymie odnaleziono gliniany dzbanek, zawierający trzy brązowe medale pamiątkowe z 1465 roku. Przedstawiają one wizerunek papieża Pawła II, który zlecił budowę kompleksu Pałacu Weneckiego oraz sąsiedniego Palazzetto, powstałego w 1467 roku.
Kiedy troska o dusze staje się samowolą [Felieton]
2025-09-13 23:34
ks. Łukasz
Karol Porwich/Niedziela
W piątkowe popołudnie opublikowany został list otwarty do abp. Józefa Kupnego autorstwa ks. Karla Stehlina FSSPX, przełożonego polskiego dystryktu. List, w którym możemy odnaleźć słowa stanowiące wyraz troski o „misję ratowania dusz” i niepodważalnej wierności tradycji. Zauważyć też można, że działanie Bractwa to nic innego jak heroizm wobec „upadającego Kościoła”. Kapłani Bractwa chcą chronić wiernych przed „zepsutymi rytami” po Soborze Watykańskim II. Brzmi heroicznie, dramatycznie wręcz. Tylko że… wierność w Kościele katolickim obejmuje nie tylko gorliwość o liturgię i nauczanie, ale również pełne posłuszeństwo papieżowi i biskupom.
W Liście padają słowa, że “Stolica Apostolska wydała wiele zarządzeń, które potwierdzają słuszność naszej misji od samego początku.” Podkreślony jest fakt, że papież Franciszek w liście apostolskim “Misericordia et misera” udzielił kapłanom Bractwa jurysdykcji do ważnego słuchania spowiedzi i rozgrzeszania. Jednak wkrada się w to pewna wybiórczość. Bo przecież w 12 punkcie czytamy: „Dla duszpasterskiego dobra wiernych, kierowanych wolą wyjścia naprzeciw ich potrzebom i zapewnienia im pewności co do możliwości otrzymania rozgrzeszenia, postanawiam z własnej decyzji udzielić wszystkim kapłanom Bractwa Św. Piusa X upoważnienia do ważnego i godziwego udzielania sakramentu pojednania.” Kluczowe są tutaj dwa elementy. Pierwszy to: dla duszpasterskiego dobra wiernych” – Papież Franciszek nie mówi, że czyni to jako „uznanie misji” Bractwa, lecz ze względu na dobro duchowe wiernych, którzy korzystają z ich posługi. Chodzi o to, by nie mieli wątpliwości co do ważności i godziwości sakramentu spowiedzi. Drugi: „udzielam upoważnienia” – papież nie stwierdza, że Bractwo ma je z mocy prawa czy własnej misji. Przeciwnie – uznaje, że takiego upoważnienia nie mieli i dlatego nadaje je swoją decyzją.To rozróżnienie jest istotne: papież działa z troski o wiernych, a nie jako potwierdzenie „kanonicznej misji” Bractwa. Właśnie dlatego Benedykt XVI pisał wcześniej, że „dopóki Bractwo nie ma statusu kanonicznego, jego duchowni nie pełnią żadnej posługi w sposób legalny”. Franciszek nie zmienił tego faktu, lecz zrobił wyjątek dla sakramentów: Pokuty i Pojednania oraz Małżeństwa, aby wierni nie żyli w niepewności co do sakramentów. Innymi słowy – to akt miłosierdzia wobec wiernych, a nie potwierdzenie misji Bractwa.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
