248. Konferencja Plenarna Episkopatu Polski obradująca w Łodzi od 21 do 22 czerwca 1991 r. zatwierdziła i wydała instrukcję w sprawie formacji i sposobu wykonywania posługi nadzwyczajnego szafarza Komunii św. Można powiedzieć, że biskupi na nią czekali. A ponieważ była dość szczegółowa i można ją było wprowadzać w życie, zaraz wyznaczali kandydatów wybranych na nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. Po jakimś czasie prasa zainteresowana życiem Kościoła zamieszczała informacje, że biskup tej a tej diecezji upoważnił określoną liczbę mężczyzn do wykonywania funkcji liturgicznej udzielania Komunii św. Jesienią 1992 r. rozeszła się też wiadomość, że jeden z biskupów poza kilkudziesięcioma mężczyznami powołał do spełniania posługi nadzwyczajnego szafarza Komunii św. kilkanaście zakonnic. Było to wyjście poza uchwałę Konferencji Episkopatu Polski, ale zgodnie z prawem powszechnym. Być może chodziło o zbadanie, jak to przyjmą wierni. Okazuje się bowiem, że wcale nie wszyscy wierni przyjmują dobrze fakt udzielania Komunii św. przez wiernych świeckich w parafii. Niektórym to się podoba.

Sytuacja w Polsce w odróżnieniu od wielu innych Kościołów, szczególnie Europy Zachodniej, z pewnością nie wymaga jeszcze stałej obecności nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. we wspólnotach parafialnych, niemniej jednak mogą mieć miejsce sytuacje, w których takowa obecność będzie niezbędna, np. w parafiach, gdzie duszpasterzem jest jeden starszy kapłan, a z racji Wielkanocy czy Bożego Narodzenia bardzo wielu wiernych przystępuje do Komunii św. Potrzebę takiego szafarza dostrzegają również uchwały II Synodu Plenarnego, które jednoznacznie w rozdziale dziesiątym zatytułowanym: Liturgia Kościoła po Soborze Watykańskim II stwierdzają: mężczyźni świeccy, którzy ukończyli przynajmniej 25 lat, cieszący się dobrą opinią, posiadają odpowiednie przymioty i są przygotowani do swych zadań poprzez odpowiednią formację, mogą być przyjęci do posługi stałego akolity [...]. Do posługi nadzwyczajnego szafarza Komunii św. mogą być dopuszczone inne osoby, w zależności od potrzeb poszczególnych wspólnot kościelnych (nr 84). Synod Plenarny zatem rozwiązuje kwestie wiernego świeckiego jako nadzwyczajnego szafarza Komunii św. stosownie do prawa powszechnego i instrukcji Konferencji Episkopatu Polski z dnia 2 maja 1990 r., które decyzję o powierzeniu tej funkcji wiernym świeckim w danej diecezji pozostawiają ordynariuszowi miejsca. Może się to odbywać przez udzielenie wiernym świeckim posługi akolitatu, która upoważnia do pełnienia tej funkcji w określonych prawem sytuacjach bez stosownego już pozwolenia ordynariusza lub też poprzez dopuszczenie do tej funkcji wiernego świeckiego. Na tej też podstawie w naszych parafiach spotykamy takich nadzwyczajnych szafarzy Komunii św.