Reklama

Katechezy o Psalmach i Hymnach (7)

Tylko Bogu cześć i chwała

Niedziela Ogólnopolska 24/2001

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Laudesy poniedziałku I tygodnia (1 Krn 29, 10-13)

Audiencja generalna 6 czerwca 2001 r.

1."Bądź błogosławiony, o Panie, Boże ojca naszego, Izraela" (1 Krn 29, 10). Ta pochwalna Pieśń, którą Pierwsza Księga Kronik wkłada w usta Dawida, pozwala nam przeżyć na nowo wybuch radości, z jaką wspólnota Starego Przymierza witała wielkie przygotowania do budowy świątyni, będącej owocem wspólnego zaangażowania króla oraz tych wszystkich, którzy wraz z nim poświęcili się temu dziełu. Prawie współzawodniczyli oni w hojności, gdyż tego wymagał przybytek, który był przeznaczony "nie dla człowieka, ale dla Pana Boga" (1 Krn 29, 1).
Odczytując po wiekach to wydarzenie, kronikarz intuicyjnie wchodzi w odczucia Dawida oraz całego ludu, w ich radość oraz podziw dla tych, którzy wzięli udział w tym wysiłku: "Lud radował się ze swych ofiar dobrowolnych, albowiem ze szczerego serca okazywali hojność w darach dla Pana; także król Dawid bardzo się radował" (1 Krn 29, 9).
2.Taki jest kontekst, w którym zrodziła się ta Pieśń. Zatrzymuje się jednak ona tylko krótko na ludzkiej radości, aby zaraz zwrócić uwagę na chwałę Boga: "Twoja jest, o Panie, wielkość ( ...) do Ciebie, Panie, należy królowanie...". Wielka pokusa, która zawsze się czai, gdy realizują się dzieła Pana, to stawianie w centrum siebie samych, jakbyśmy się czuli wierzycielami Boga. Dawid natomiast wszystko przypisuje Panu. To nie człowiek ze swoją inteligencją i siłą jest pierwszym twórcą tego, co zostało dokonane, ale sam Bóg. Dawid wyraża w ten sposób głęboką prawdę, że wszystko jest łaską. W pewnym sensie wszystko to, co zostało przygotowane dla świątyni, nie jest niczym innym, jak oddaniem, i to niezwykle skromnym, tego wszystkiego, co Izrael otrzymał w wielkim darze Przymierza zawartego przez Boga z ojcami. W tym samym duchu Dawid przypisuje Panu to wszystko, co stanowiło jego los, zarówno na polu militarnym, jak i politycznym i ekonomicznym. Wszystko pochodzi od Pana!
3.W tym właśnie tkwi źródło kontemplacyjnego porywu tych wersetów. Wydaje się, że autorowi Pieśni nie wystarcza słów dla wyznania wielkości i potęgi Boga. Patrzy na Boga przede wszystkim w perspektywie specjalnego ojcostwa, które okazał On Izraelowi, " naszemu ojcu". Jest to pierwszy tytuł, który wymaga wielbienia "teraz i zawsze".
Recytując te słowa jako chrześcijanie, oczywiście, nie możemy zapominać, że to ojcostwo objawiło się w sposób pełny we Wcieleniu Syna Bożego. On, i tylko On, jest Tym, który może mówić do Boga, nazywając Go w pełnym sensie i serdecznie "Abba" (Mk 14, 36). Równocześnie, dzięki darowi Ducha Świętego mamy udział w Jego synostwie, które czyni nas "synami w Synu". Błogosławieństwo Boga Ojca okazuje się dla nas o wiele większe aniżeli dla starożytnego Izraela, co nam ukazał Jezus, ucząc nas nazywać Boga "naszym Ojcem".
4.Spojrzenie autora biblijnego rozszerza się następnie od historii zbawienia na cały kosmos, w świetle którego możemy kontemplować wielkość Boga Stwórcy: "Wszystko, co jest na niebie i na ziemi, jest Twoje". I dalej: "Ty nad wszystkim panujesz" . Podobnie jak w Psalmie 8, modlący się w naszej Pieśni wznosi oczy ku bezkresowi niebios, rozszerza swe spojrzenie na niezmierzoność ziemi i widzi wszystko poddane panowaniu Stwórcy. Jak wyrazić chwałę Boga? Słowa się nakładają w pewną prześcigającą się rzeczywistość mistyczną: wielkość, moc, chwała, majestat, wspaniałość; a potem siła i moc. Wszystko to, co jest piękne i wielkie i czego człowiek doświadcza, winno być odniesione do Tego, który jest u początku każdej rzeczy i wszystkim rządzi. Człowiek wie, że to, co posiada, jest darem Boga, jak podkreśla Dawid w Pieśni: "Czymże ja jestem i czym jest lud mój, żebyśmy Ci mogli ofiarować dobrowolnie te rzeczy? Albowiem od Ciebie to wszystko pochodzi, i co z ręki Twojej mamy, dajemy Tobie" ( 1 Krn 29, 14).
5.To widzenie rzeczywistości jako daru Boga pomaga nam połączyć uczucia uwielbienia i wdzięczności zawarte w Pieśni z autentyczną duchowością "ofiarniczą", którą liturgia chrześcijańska pozwala nam przeżywać przede wszystkim w celebracji eucharystycznej. Wypływa to z podwójnej modlitwy, która towarzyszy ofiarowaniu przez kapłana chleba i wina, które mają stać się Ciałem i Krwią Chrystusa: " Dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich; Tobie go przynosimy, aby stał się dla nas chlebem życia". Modlitwa ta powtarzana jest również przy ofiarowaniu wina. Analogiczne uczucia sugeruje zarówno Boża Liturgia bizantyjska, jak i starożytny Kanon Rzymski, gdy w eucharystycznej "anamnesis" wyrażają świadomość ofiarowania Bogu w darze rzeczy od Niego otrzymanych.
6.Pieśń odnosi tę wizję Boga do ludzkiego doświadczenia bogactwa i władzy. Oba te wymiary ukazały się, gdy Dawid rozdzielał rzeczy niezbędne do zbudowania świątyni. Mogło być pokusą dla niego to, co jest pokusą powszechną: działać, jakby się było absolutnym panem tego, co się posiada, czyniąc z tego powód do dumy i krzywdzenia innych. Modlitwa zawarta w tej Pieśni sprowadza człowieka do jego wymiaru jako "ubogiego", który wszystko otrzymuje.
Królowie tej ziemi są niczym innym, jak tylko obrazem królewskości Bożej: "Do Ciebie, Panie, należy królowanie". Bogaci nie mogą zapominać o pochodzeniu swoich dóbr: "Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzą". Władcy muszą umieć uznać w Bogu źródło "wszelkiej wielkości i władzy".
Chrześcijanin wezwany jest do odczytywania tych wyrażeń, kontemplując z radością Chrystusa zmartwychwstałego, wyniesionego przez Boga "ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem" . Chrystus jest prawdziwym Królem wszechświata.

Z oryginału włoskiego tłumaczył o. Jan Pach - paulin

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2001-12-31 00:00

Ocena: 0 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Adam Chmielowski - porzucił sztukę i został św. Bratem Albertem

[ TEMATY ]

sylwetka

św. Albert Chmielowski

Archiwum bp. Mariusza Leszczyńskiego

Św. Brat Albert Chmielowski

Św. Brat Albert Chmielowski

Adam Chmielowski do pewnego czasu żył jak prawdziwy artysta. Był gościem na salonach, przyjacielem wielkich postaci, sławnych malarzy i pisarzy. Dążąc do doskonałości artystycznej, odkrył inną doskonałość-służbę ubogim. Zobaczył nędzę człowieka i z ubogimi pozostał do końca życia.

Uważał, że aby zrozumieć ludzi bezdomnych trzeba stać się jednym z nich. Adam Chmielowski był postacią niezwykłą. Osobą, która rozpaliła w ludziach wyobraźnię miłosierdzia. 17 czerwca przypada liturgiczne wspomnienie św. Brata Alberta.

CZYTAJ DALEJ

Dziękczynienie w Domowym Kościele

2024-06-17 17:44

Archiwum prywatne

Domowy Kościół rejonu Wrocław - Południe podsumował rok formacyjny, a podsumowanie tego czasu odbyło się w parafii NSPJezusa w Sulistrowiczkach. Była modlitwa, agapa i wspólne kibicowanie. Do rejonu został przyjęty nowy krąg, któremu towarzyszy bp Maciej Małyga.

Gdy rozmawiałem w latach 70-tych z ks. Blachnickim, on mówił, że w przyszłości, Kościół będzie się rozwijał w małych wspólnotach. Miał rację i tego jesteśmy świadkami, gdy patrzymy na Domowy Kościół i małe wspólnoty, które są przepełnione wiarą - mówi ks. Ryszard Staszak, proboszcz parafii w Sulistrowicach.

CZYTAJ DALEJ

Debata na Wilanowie

2024-06-17 20:34

[ TEMATY ]

Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego

Jarosław Sellin

Łukasz Krzysztofka/Niedziela

Jutro - 18 czerwca - w Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego odbędzie się debata poświęcona wydanej przez Wydawnictwo Naukowe UKSW książce Jarosława Sellina „Żydzi i judaizm w doświadczeniu Karola Wojtyły 1920-1978”.

Jan Paweł II był papieżem, który dla dialogu Kościoła katolickiego z Żydami i judaizmem uczynił więcej niż jego poprzednicy. Źródła tych starań należy szukać w doświadczeniach osobistych Karola Wojtyły, który przez osiemnaście lat żył obok Żydów w rodzinnych Wadowicach, a z jednym z nich Jerzym Klugerem przyjaźnił się do końca życia. Podczas II wojny światowej był świadkiem Zagłady, a jako biskup i kardynał utrzymywał, jako jedyny hierarcha w Polsce, osobiste kontakty z krakowskim środowiskiem żydowskim i bronił ocalałych Żydów, których władze komunistyczne chciały wydalić z Krakowa po wojnie 6-dniowej. Książka dr. Jarosława Sellina jest pierwszą w Polsce bogato udokumentowaną publikacją, która prezentuje wątki żydowskie w doświadczeniu Karola Wojtyły. Autor omawia motywy starotestamentalne w twórczości poetyckiej młodego Wojtyły, a także działalność instytucji, z którymi był związany, a które podczas II wojny światowej pomagały Żydom.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję