W kartonach, pudełkach i workach różnego rodzaju w pracowni ks. Henryka Kaszyckiego skrzą się różnokolorowe kostki. To tworzywo, z którego powstaną mozaiki. Na środku, przy dużym stole, pochylona postać z pincetą w dłoni uważnie wpatruje się w szkic rozpoczętego obrazu. To ks. Henryk - znany w Polsce mozaicysta z wykształceniem artystycznym zdobytym we Włoszech.
Jak sam mówi, Pan Bóg postawił na jego drodze mistrzów, którzy odkryli i pomogli rozwinąć mu talent. Obecny dyrektor Liceum Salezjańskiego w Bydgoszczy, jeszcze jako kleryk, poznał ks. Wincentego Kiliana, który wprowadził go w arkana sztuki sakralnej. Początkowo wykonywał proste ćwiczenia, aż pewnego dnia jego opiekun polecił mu dokończenie układania aureoli w wykonywanej właśnie mozaice. Stopniowo ks. Henryk wprawiał się w różnych zadaniach mozaicysty, a po studiach filozoficznych, wchodzących w skład salezjańskiego wykształcenia, został wysłany przez przełożonych do Włoch, aby rozwijać na chwałę Bożą swoje uzdolnienia, poznać kulturę i nauczyć się mowy mieszkańców Italii. Miał niebywałą okazję uczenia się w Watykańskiej Szkole Mozaiki, gdzie doskonalił swoje umiejętności przez trzy wakacyjne semestry. Zainspirowały go najdawniejsze próbki sztuki sakralnej znajdujące się w katakumbach. Pokazał więc w mozaice m.in.: św. Kaliksta, św. Damazego i św. Cecylię, doskonale stylizując te postacie według starożytnych wzorów. Ks. Kaszycki zdał egzamin mistrzowski w Rawennie.
W bydgoskiej pracowni powstają obrazy wykonywane różnymi technikami i w różnym materiale. Wizerunek Matki Bożej Kodeńskiej, nad którym obecnie pracuje ks. Henryk, układany jest techniką negatywu na papierze. Odpowiednio przygotowane kostki z produkowanej w Wenecji przez firmę Orsoni smalty (od wł. smaltire - topić; szkliwo łączone z tlenkami metali, nigdy nie zmieniające barwy) umieszczane są na pokrytej klejem tekturze. Jest to bardzo ciekawa, ale i trudna technika, ponieważ mozaicysta widzi przez cały czas jedynie negatyw tworzonego przez siebie obrazu. Jeśli wymiary mozaiki uniemożliwiają przeniesienie jej w całości, jest wkładana do zaprawy fragmentami. Dopiero po związaniu kostek z podłożem i zdjęciu papieru artysta może nacieszyć oczy ostatecznym kształtem swego dzieła.
Ogromna gradacja odcieni smaltowych kostek pozwala na malarskie przedstawienie nawet najdrobniejszych szczegółów.
Mniejsze mozaiki, jak chociażby wizerunek św. Cecylii, ks. Kaszycki "maluje" techniką pozytywu na glinie, która jest jeszcze bardziej pracochłonna, ponieważ w ułożonym już obrazie każda kostka musi być oczyszczona skalpelem lub ostrą igłą, aby jak najdokładniej związała się z lepiszczem.
Ksiądz Dyrektor zdobył specjalizację w mozaice sztyftowej, będącej nb. wynalazkiem Watykańskiej Szkoły Mozaiki. Tworzy się ją z maleńkich elementów, najczęściej przygotowywanych samodzielnie, co pozwala na wykonanie z wielką precyzją zaplanowanego rysunku.
Pracownię ks. Kaszyckiego często odwiedzają uczniowie, z którymi duchowy syn ks. Bosko, opiekuna i przyjaciela młodzieży, chętnie dzieli się swym doświadczeniem. Wśród nich wykrystalizowała się grupa prawdziwych entuzjastów tej techniki plastycznej, którzy chętnie pomagają swojemu Księdzu Dyrektorowi w łatwiejszych czynnościach. Marzeniem Salezjanina jest otworzenie szkoły mozaiki, ponieważ sztuka układania obrazów z kamieni jest - jak twierdzi - w Polsce trochę zaniedbana, chociaż zasługuje na większe zainteresowanie.
Dzieła Księdza Dyrektora zdobią kościoły i kaplice nie tylko w Polsce (Kawnice, Ląd nad Wartą, Starogard Gdański, Bydgoszcz), ale również poza granicami. Zachwycają pięknem rysunku, malarskim doborem barw. Oglądając zebrane w albumie mozaiki ks. Kaszyckiego, nie sposób nie zauważyć wielkiej wrażliwości i zamiłowania do wykonywanej misji. Może dlatego w obcowaniu z nimi przeżywa się prawdziwy katharsis i zbliża się myślą do Boga.