W dniach 8-14 czerwca 1987 r. Ojciec Święty jest trzeci raz
z pielgrzymką w Ojczyźnie. Przybywa, aby przede wszystkim uczestniczyć
w II Krajowym Kongresie Eucharystycznym. Pielgrzymując przez polską
ziemię, rozważa tajemnicę Eucharystii przez pryzmat słów Janowej
Ewangelii - motta tej wizyty - "Do końca ich umiłował" (J 13, 1).
Zarówno początek, jak i koniec tego tygodnia, kiedy ma
miejsce centralny akt eucharystyczny Kongresu, przypada na Warszawę.
Ulice stolicy: Marszałkowska, Królewska, Krakowskie Przedmieście
i plac Zamkowy stają się miejscem szczególnej procesji z Najświętszym
Sakramentem, umieszczonym w ogromnej monstrancji, tej samej, którą
przed 50 laty, na zakończenie I Kongresu, niesiono ulicami Poznania.
W związku z Eucharystią pozostają też udzielane w innych
miejscach papieskiej podróży sakramenty: kapłaństwa - w Lublinie,
małżeństwa - w Szczecinie, chorych - w Gdańsku i I Komunii św. dzieci
- w Łodzi. Z myślą przewodnią Kongresu łączą się też dwie beatyfikacje:
Karoliny Kózkówny - pierwszej córki wsi polskiej, która poniosła
śmierć męczeńską w obronie swej dziewiczej czystości, i biskupa Michała
Kozala - męczennika Dachau.
Ale ta trzecia pielgrzymka to jeszcze inne wątki papieskiej
katechezy. Nauczanie moralne, poczynając od rodziny, poprzez wielorakie
wspólnoty związane z ludzką pracą, aż do najpełniej rozumianej wspólnoty
społeczeństwa-narodu. I spotkania, spotkania... Jakże liczne, choćby
z ludźmi nauki na KUL-u, z rolnikami w Tarnowie, światem pracy na
gdańskiej Zaspie czy z młodzieżą na Westerplatte. Nie może też zabraknąć
tak bliskiego sercu Krakowa oraz Jasnej Góry, gdzie Papież powie
o trudnym darze wolności.
W kontekście tych wszystkich miejsc i spotkań, w stosunku
do wszystkich grup społecznych - jak wyrazi to watykański Pielgrzym
- prawda o Chrystusie, który do "końca nas umiłował", posiada szczególną
wymowę. Jest świadectwem afirmującym człowieka na każdej drodze jego
życia i powołania. Świadectwem zarazem wymagającym i zbawczym.
Pomóż w rozwoju naszego portalu