Reklama

Był to człowiek wielkiego formatu

Niedziela zamojsko-lubaczowska 29/2002

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

ŁUKASZ KOT: - Kiedy i gdzie Ksiądz Infułat poznał śp. Jana Zamoyskiego?

KS. INF. JACEK ŻÓRAWSKI: - Poznałem Jana Zamoyskiego w latach 50-tych, po jego wyjściu z więzienia. Ksiądz dziekan Franciszek Zawisza urządzał każdego roku wskazaną prawem liturgicznym uroczystość rocznicy konsekracji kolegiaty zamojskiej. Gromadziła ona wielu wiernych, kolegiata była przepełniona. Msza św. była wtedy odprawiana za budowniczych iüdobrodziejów kolegiaty, dlatego ks. Zawisza zapraszał na nią całą rodzinę Zamoyskich. Wtedy po raz pierwszy poznałem ordynata Jana Zamoyskiego. Pracowałem w Klemensowie - siedzibie Zamoyskich i mieszkałem w pałacu, ich dawnym domu, co spowodowało, że między nami nawiązała się żywsza znajomość, która później przerodziła się w przyjaźń. Gdy zostałem proboszczem iüdziekanem w kolegiacie, mieliśmy okazję często się spotykać.

- Kim był w oczach Księdza Infułata ostatni ordynat Jan Zamoyski? Jak go Ksiądz postrzegał?

- Był to człowiek wielkiego formatu. Mogę powiedzieć, że był człowiekiem, o którym powinno się pisać słowo "człowiek" przez duże "C". Nosił godnie nazwisko swych przodków. A wiemy z historii, że Zamoyscy nigdy Polski nie zdradzali, zawsze jej służyli. Dobro Ojczyzny było ich prawem, mieli je niejako zapisane w swojej krwi. Można ich nazwać prawdziwymi patriotami, choć "patriotyzm" - to za mało. Była w nich miłość Ojczyzny okazywana postawą, czynami. Dużo by można o tym mówić.

- A jak ta miłość przejawiała się w życiu ordynata Jana Zamoyskiego?

- Jan Zamoyski został XVI ordynatem po śmierci swego ojca Maurycego, na krótko przed wybuchem wojny w maju 1939 r. W kolegiacie złożył przysięgę na wierność statutom ordynacji, tak jak to czynili wszyscy jego poprzednicy. Póź-niej wojna, konfiskata dóbr ordynacji, aresztowanie i więzienie uniemożliwiły ordynatowi służbę Ojczyźnie iüoddanie jej swych możliwości. Niemniej, w zmienionych warunkach, nie znanych dotąd ordynatom, Jan Zamoyski zapisał swym życiem i działalnością piękną kartę historii Zamojszczyzny i narodu.

- Co sprawiło, że zasłużył na tak wysoką ocenę?

- Odpowiedź na to pytanie byłaby bardzo długa. To temat rzeka... Przytoczę tylko kilka przykładów. W chwili wybuchu wojny znalazł się jako oficer rezerwy w szeregach Wojska Polskiego broniącego kraju. Brał czynny udział, odznaczając się odwagą w wojnie obronnej, w walce z najeźdźcą. Po przegranej kampanii wrześniowej wrócił do siebie, do Zwierzyńca, gdzie mieszkał i tam czynił wszystko, co mógł, by służyć sprawie polskiej. Pomagał każdemu, komu pomoc była potrzebna - materialna i inna, ważniejsza - ratowanie życia. Należał do struktur AK, w swoich dobrach przyjmował i dawał pracę lub schronienie wszystkim zagrożonym aresztowaniem. Przyjął i ukrywał do końca wojny lotników francuskich, którzy dzięki niemu przeżyli wojnę i wrócili do Francji. Apogeum jego działania znalazło wyraz w uratowaniu kilkuset dzieci z obozu przejściowego w Zwierzyńcu, w czasie wysiedlania zamojskich wsi. Dzięki swej odwadze iüzdeterminowaniu, z narażeniem własnego życia, udało mu się uzyskać w Lublinie u władz hitlerowskich zwolnienie z obozu kilkuset dzieci, które były dziesiątkowane przez choroby iünieludzkie warunki życia. Dzieci te Zamoyski wraz ze swoją żoną Różą przyjął pod swoją opiekę, umieścił w różnych rodzinach ordynacji.

- Jakie losy spotkały Ordynata i jego rodzinę po wojnie?

- Komunistyczne władze Polski w ramach reformy rolnej skonfiskowały mu wszelkie dobra. Ordynacja przestała istnieć. Jan Zamoyski znalazł się bez dachu nad głową iüśrodków do życia. Co więcej, został aresztowany, poddany torturom w czasie przesłuchań iüskazany na długoletnie więzienie. Na procesie pokazowym zeznawał świadek, młody oficer Polski Ludowej, taki - jak mówiono - "nie matura, lecz chęć szczera zrobi z ciebie oficera". Syn fornala, wychowany w czworakach dworskich, miał oskarżać Ordynata, mówić, w jak trudnych warunkach żył. Zeznanie jego było krótkie: "Gdyby wszyscy byli tacy, jak Jan Zamoyski, to, proszę Sądu, reforma rolna nie byłaby potrzebna". Podobno Róża Zamoyska, żona Ordynata, ucałowała go potem za to zeznanie. Ale to nic nie zmieniło, wyrok był ustalony zügóry. Po wyjściu z więzienia, w okresie tzw. odwilży październikowej, Jan Zamoyski mieszkając w Warszawie i pracując w szwajcarskiej linii lotniczej, nadal interesował się Zamościem, starając się w miarę swych możliwości służyć swemu miastu.

- Jak ta pomoc wyglądała?

- Pan Zamoyski przekazał miastu swą osobistą własność - berło rektorskie dawnej Akademii Zamojskiej. Rzecz o dużej wartości. Za sprzedane rodzinne pamiątki urządził w infułatce Muzeum Sakralne, gdzie znalazły się cenne zabytki przechowywane dotąd w skarbcu kolegiaty, a także inne jego dary. Pomagał też w rewaloryzacji frontonu kolegiaty, w pracach zabezpieczających budynek kościelny. Odchodziły bowiem od głównego korpusu budynku boczne nawy. To wszystko, łącznie z umocnieniem fundamentów, było prowadzone z jego udziałem. Kolegiata, dziś katedra, została należycie zabezpieczona, a przez odbudowę szczytu przywrócono równowagę sił spajających świątynię.

- Czy historia, a raczej władze, które tak brutalnie potraktowały Ordynata, dały mu jakąś satysfakcję?

- Tak, ale dopiero po uzyskaniu pełnej niepodległości w 1989 r. Jan Zamoyski został wybrany senatorem Rzeczypospolitej Polskiej i jako senior otwierał pierwszy Sejm wüwolnej Polsce. Otrzymał też najwyższe polskie odznaczenie "Order Orła Białego". Niestety, nie otrzymał żadnej rekompensaty za zabrane mu dobra i mienie. Ustawa Sejmu o uwłaszczeniu, która regulowała te sprawy, została zawetowana przez prezydenta Kwaśniewskiego.

- Co można powiedzieć o osobowości ostatniego Ordynata?

- Był człowiekiem wielkiej prostoty. Nie było w nim cienia wyższości czy ważności. Był miły, kontaktowy, uprzejmy i zawsze uczciwy, służący prawdzie. Brzydził się kłamstwem, dwulicowością. Dodam, że był autentycznym, praktykującym katolikiem. Na Mszy św. zawsze przyjmował Ciało Pańskie. Był wielkim i godnym synem Polski i Kościoła.

- Dziękuję za rozmowę.

Rozmowa przeprowadzona na antenie Katolickiego Radia Zamość.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2002-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

W Rzymie stanęła rzeźba wielkiego, dzikiego kota. To hołd dla papieża "LWA" Leona

2025-07-05 10:11

[ TEMATY ]

Rzym

Papież Leon XIV

lew

wielki kot

rzeźba z brązu

Vatican Media

Rzymski lew dla Leona XIV

Rzymski lew dla Leona XIV

Imponująca rzeźba z brązu, dzieło Davide Rivalty, została umieszczona w ogrodach Villa Magistrale Suwerennego Rucerskiego Zakonu Maltańskiego. Widoczna jest przez słynną „dziurkę od klucza” przy Placu Kawalerów Maltańskich w Rzymie, przez którą dziennie spoglądają rzesze turystów. To cichy hołd dla papieża Leona XIV.

Projekt został zrealizowany dzięki współpracy z Narodową Galerią Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej w Rzymie. Majestatyczny lew z brązu wznosi się w ogrodach Villa Magistrale Suwerennego Rycerskiego Zakonu Maltańskiego na Awentynie, w samym sercu Wiecznego Miasta, tworząc cichy dialog między sztuką, naturą i duchowością.
CZYTAJ DALEJ

Naśladowca Apostoła Narodów

Niedziela Ogólnopolska 27/2022, str. 18

[ TEMATY ]

patron

Wikipedia

Św. Antoni Maria Zaccaria, prezbiter i zakonnik

Św. Antoni Maria Zaccaria, prezbiter i zakonnik

Kierował się Pawłowym „szaleństwem krzyża”. Jego zawołaniem było: „Biegnijmy jak szaleni nie tylko ku Bogu, ale i ku bliźniemu”.

Antoni bardzo wcześnie stracił ojca. W Padwie odbył studia medyczne, które uwieńczył doktoratem. Studiował tam także filozofię. Po powrocie do rodzinnej Cremony zajął się katechizacją ubogiej młodzieży przy kościele św. Witalisa. Podjął też studia teologiczne, interesował się biblistyką, patrologią i zgłębiał pisma doktorów Kościoła, szczególnie św. Tomasza z Akwinu. W 1528 r. (lub w styczniu 1529 r.) przyjął święcenia kapłańskie. W 1531 r. udał się do Mediolanu i dołączył do oratorium „Wiecznej Mądrości”. Pod jego kierunkiem oratorium przerodziło się w trzy rodziny zakonne poświęcone św. Pawłowi Apostołowi. Są to: Synowie św. Pawła, zatwierdzeni przez Rzym pn. Kleryków Regularnych św. Pawła Ściętego, zakon żeński Aniołów św. Pawła Nawróconego i Zakon ludzi świeckich – Mężów Pobożnych św. Pawła. Największą sławą okrył Antoniego zakon męski, który od kościoła św. Barnaby, przy którym się zawiązał, wziął popularną nazwę barnabitów.
CZYTAJ DALEJ

Brazylia: śpiewające i tańczące zakonnice podbijają serca młodych

2025-07-05 15:39

[ TEMATY ]

zakonnice

śpiewające i tańczące

serca młodych

Karol Porwich/Niedziela

Kościół katolicki w Brazylii stara się przyciągnąć młodych wiernych przy pomocy influencerów, DJ-ów i dwóch zakonnic, które mają wyczucie rytmu i których śpiew spotyka się z aplauzem milionów. W centrum obecnej ewangelizacji w tym kraju znajdują się dwie zakonnice: siostry Marizele Rego i Marisa Neves — nowe gwiazdy katolickich mediów społecznościowych.

W towarzystwie tancerzy w habitach i z krzyżami na szyi, nagrały one teledysk do swojego nowego utworu „Vocation” (Powołanie), który stał się hitem po występie w tamtejszej telewizji katolickiej, gdzie Marizele beatboxowała (forma rytmicznego tworzenia dźwięków, np. perkusji, linii basowej, głosów zwierząt itp. za pomocą własnych narządów mowy), a Marisa tańczyła synchronicznie. Nagranie błyskawicznie obiegło świat, zdobywając dziesiątki milionów wyświetleń.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję