Być dobrym i szlachetnym człowiekiem może być każdy. Ale dla ludzi chcących podążać za Chrystusem to jeszcze za mało – mówił do młodzieży bp Tadeusz Pikus.
1 października biskup-senior udzieli sakramentu bierzmowania w kościele Świętych Teresy od Dzieciątka Jezus i Męczenników Rzymskich. Tego samego dnia w parafii we Włochach miał miejsce odpust oraz poświęcono odrestaurowany obraz i feretron św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
W kazaniu bp Pikus tłumaczył młodzieży, w jaki sposób dary Ducha Świętego mają się przekształcać w jego owoce. Podjął również tematy miłości i świętości, której nie można zawężać do bycia dobrym i szlachetnym człowiekiem.
- Świętość zawsze ma swoje źródło w Bogu i nigdy nie będzie człowiekowi narzucona. Musi być nasze pragnienie: tak, chcę być świętym, chcę dążyć do świętości. Taka była Tereska z Lisieux. Chciała być świętą, wielką świętą – podkreślił bp Pikus.
A czym wyróżnia się chrześcijańska miłość? - Miłość Boga, drugiego człowieka, siebie samego. Kochając akceptujemy oraz wymagamy zarówno od siebie, jak i od bliźniego. W miłości otwieramy się na innych, m. in. poprzez uczenie się przyjmowania pomocy – powiedział kaznodzieja.
29. młodych do sakramentu dojrzałości chrześcijańskiej w trudnym czasie pandemii przygotował ks. Paweł Paliga.
1 października, ze względu na wspomnienie Małej Tereski z Lisieux, zawsze przyciągał parafian oraz gości do kościoła przy ul. Rybnickiej. Tegoroczną uroczystość zakończono poświęceniem obrazu i feretronu, procesją wokół kościoła, odśpiewaniem „Te Deum”. A także rozdaniem przez bielanki poświęconych czerwonych róż - takich, z jakimi św. Teresy od Dzieciątka Jezus przedstawiana jest na obrazach.
08.07.2019 – 15.07.2019
Chrystus Pan wciąż
powołuje i posyła swoich
uczniów na cały świat
oraz nieustannie zachęca,
aby prosić Pana żniwa,
„żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”.
Ależ skąd! Oczywiście, że lubię! Kocham przecież wszystkich ludzi. Rozumiem jednak, dlaczego padło takie pytanie. „Usprawiedliwię się” za chwilę. Wpierw powiem parę zdań o sobie.
Moje staroniemieckie imię oznacza osobę, która dokonuje wielkich i widocznych czynów gdzieś na północy (nord, czyli „północ” i beraht, czyli „błyszczący”, „jaśniejący”). W pewnym sensie byłem taką osobą. Żyłem na przełomie XI i XII wieku. Urodziłem się w Niemczech w bogatej i wpływowej rodzinie. Dzięki temu od dziecięcych lat obracałem się wśród elit (przebywałem m.in. na dworze cesarza Henryka V). Można powiedzieć, że zrobiłem kościelną karierę - byłem przecież arcybiskupem Moguncji.
Wcześniej, mając 35 lat, cudem uniknąłem śmierci od rażenia piorunem. Wydarzenie to zmieniło moje życie. Przemierzałem Europę, ewangelizując i wzywając do poprawy postępowania. Będąc człowiekiem wykształconym i jednocześnie mającym dar popularyzacji posiadanej wiedzy, potrafiłem szybko zgromadzić wokół siebie grono naśladowców. Umiałem zjednywać sobie ludzi dzięki wrodzonej inteligencji, kulturze osobistej oraz ujmującej osobowości. Wraz z moimi uczniami stworzyliśmy nowy zakon (norbertanie). Poświęciliśmy się bez reszty pracy apostolskiej nad poprawą obyczajów wśród kleru i świeckich.
Powrócę do pytania. Zapewne wielu tak właśnie myśli o mnie. Dzieje się tak, ponieważ jako arcybiskup sąsiadującej z wami metropolii rościłem sobie prawo do sprawowania władzy nad diecezjami w Polsce, które podlegały metropolii w Gnieźnie. Przyznaję, że nie było to zbyt mądre. Jako usprawiedliwienie mogę tylko dodać, że kierowała mną troska o dobro Kościoła powszechnego. Wtedy na Waszych ziemiach chrześcijaństwo jeszcze dobrze nie okrzepło. Bóg jednak wezwał mnie rychło do siebie, a Stolica Apostolska przywróciła bardzo szybko arcybiskupom gnieźnieńskim przysługujące im prawa. Wszystko więc dobrze się skończyło.
W sztuce przedstawia się mnie zwykle w stroju biskupim z krzyżem w dłoni. Moimi atrybutami są najczęściej anioł z mitrą i monstrancja.
Mógłbym jeszcze sporo o sobie powiedzieć, gdyż moje życie obfitowało w wiele wydarzeń. Patrząc jednak na nie z perspektywy tylu stuleci, chcę na koniec gorąco zachęcić wszystkich do realizowania Bożych zamysłów w swoim życiu. Proszę mi uwierzyć, że nawet najgorsze rzeczy Bóg jest w stanie przemienić w dobro. One też mają sens, choć my jeszcze tego nie widzimy z niskiego poziomu naszej ludzkiej egzystencji.
Myśmy wczoraj z prezydentem-elektem na zakończenie jego wizyty tutaj w pałacu, poszli we dwóch do kaplicy prezydenckiej. Klękneliśmy razem, modliliśmy się, każdy z nas modlił się w ciszy. Ja nie wiem, jakie były słowa modlitwy Karola Nawrockiego, ale mogę powiedzieć, jakie były moje. To była modlitwa do Ducha Świętego, oświecenie dla niego, ile razy znajdzie się przed koniecznością podjęcia trudnej decyzji - mówił Prezydent RP Andrzej Duda w środę w rozmowie z Radiem Wnet.
Niesamowite️ Aż ciary po plecach przechodzą️Dwóch Prezydentów RP: urzędujący i elekt, razem i na kolanach modlący się przed Tabernakulum w Kaplicy. Szczerze się wzruszyłem. Tu jest Polska@NawrockiKn @prezydentpl @AndrzejDuda @LAJankowski @skowronskiwnet @RadioWNET pic.twitter.com/AKKGHShxtF
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
