Jan Paweł II Wielki

Jeszcze nigdy tak wielu nie zawdzięczało tak wiele jednemu - Janowi Pawłowi II

Lech L.

Jestem misjonarką Europy

Miałam 17 lat, kiedy podczas Światowego Dnia Młodzieży w Częstochowie słowa Ojca Świętego głęboko zapadły mi w serce. Pan Bóg zaczął działać i pokazał mi, że życie zakonne jest wspaniałą okazją, by kochać na całego, bez lęku, w całkowitej wolności. Dzięki słowom Papieża: „Dla dobra przyszłych pokoleń konieczne jest, by nowa Europa oparła się na fundamencie tych wartości duchowych, które stanowią sam wewnętrzny rdzeń jej tradycji kulturalnej” - wybrałam wspólnotę we Francji, by połączyć tradycję Wschodu i Zachodu. Do końca życia będę wdzięczna Ojcu Świętemu za to, że dzięki Niemu odkryłam, jak być misjonarką w Europie i trwać w powołaniu zakonnym tu, gdzie Bóg mnie postawił.

Siostra Gabriela, augustianka od Miłosierdzia Jezusa (Francja)

Wytrwać w wierze do końca

Dzięki Papieżowi zrozumiałam, że nigdy nie jest zbyt późno, by zmienić swoje życie. Teraz staram się kierować Jego nauką, staram się być lepsza dla ludzi, nie tylko moich bliskich, bo przecież Jan Paweł II ukochał wszystkich, przebaczył nawet swojemu niedoszłemu mordercy. Jan Paweł II jest dla mnie wzorem dobroci, miłości, umiłowania Trójcy Świętej i Matki Bożej. Dziękuję Ci, Ukochany Ojcze Święty, że byłeś, jesteś i będziesz w moim sercu. Módl się za nami: swoim narodem i całym światem.

Wiesława N.

Przyjęłam Szkaplerz

Janie Pawle II, brakuje nam Ciebie, ale Twoje świadectwo dane podczas jednej z pielgrzymek do Polski, a związane ze Szkaplerzem Karmelitańskim, ugruntowało moją decyzję o przyjęciu tego daru, jakim jest Szata Maryi, którą noszę od prawie 3 lat.

Małgorzata ocds

Być choć trochę jak On...

Chciałabym umieć tak organizować swój czas jak On. Tak pracować i jeszcze mieć tyle czasu dla innych. Chciałabym uczyć się tak jak On. Całe życie rozwijać coś w sobie. Chciałabym umieć modlić się jak On. Wypełniać wszystkie obowiązki sumienniej, niż się ode mnie wymaga, a jednocześnie mieć tyle czasu na rozmowę z Bogiem. Chciałabym wierzyć, kochać i ufać jak On, a wtedy wszystko byłoby łatwiejsze, bo miałoby źródło w Bogu.

Anna Małgorzata

Nie mogę tracić czasu

Moja tęsknota za Papieżem zmusiła mnie do większego wysiłku intelektualnego. Sięgnęłam do biografii „Świadek nadziei” Weigla, Katechizmu Kościoła Katolickiego; widzę też, że mój mąż czyta encykliki. Czuję, że nie mogę już stracić ani jednego dnia. W ten sposób jestem bliżej Jana Pawła II i koję ból Jego fizycznej nieobecności, bo Jego Duch ciągle wywiera wpływ na mnie, na moją rodzinę.

Iwona K. z rodziną

On mnie uratował

Lata „realnego socjalizmu” przetrwałem głównie dlatego, że ON, Jan Paweł II, zmobilizował mnie do odnowy, niejako wymusił powrót do Chrystusa, pokazał utopijność i nicość ideologii materialistyczno-marksistowskiej, i przekonał, że nic nie dzieje się bez woli i przyzwolenia Bożego.

Edmund

Nigdy nie zapomnę

Nie zapomnę, Ojcze Święty, Twojego ostatniego pobytu w Toronto. Miasto było tak inne w tym czasie i ludzie tacy życzliwi i szczęśliwi. Twoja obecność sprawiła, że te dni były wyjątkowe. Dziękuję za opiekę nad moją rodziną, za to, że mnie i mojemu mężowi udało się wyzwolić z nałogu tytoniowego po 33 latach palenia. Niech Twoje błogosławieństwo zostanie z moją rodziną do końca naszego życia.

Anna

Ukazał wartość cierpienia

Dla mnie prawdziwe spotkanie z Nim rozpoczęło się w czasie Jego ostatniej choroby. Widziałam, jak walczy ze swoją słabością, aby do końca służyć Kościołowi. Pamiętam Jego ostatnią wielkopiątkową Drogę Krzyżową, kiedy siedział z krzyżem w rękach w swojej kaplicy, pochylony, zatopiony w modlitwie.
Ten słaby, chory człowiek swoim cierpieniem przemawiał do mnie bez słów, przemawiał swoją postawą. Umiał cierpieć. Umiał zapomnieć o sobie. Służył do końca. Był do końca oddany Bogu, wypełniając Jego wolę, nawet resztkami sił. Tego nie chcemy czynić my, zdrowi. Żyjemy dla siebie, żyjemy egoistycznie, pochłaniają nas rzeczy tego świata. Chcemy przejść przez życie jak najwygodniej. Boimy się cierpienia, boimy się jakichkolwiek ograniczeń. On się nie bał!

Teresa z Warszawy

Zachęcamy naszych Czytelników do dzielenia się wątpliwościami i pytaniami dotyczącymi wiary. Postaramy się znaleźć odpowiedź. Można do nas napisać w każdej sprawie: pytania@niedziela.pl