Marian Miszalski Dziennikarz „Niedzieli”, publicysta i komentator polityczny, stale współpracuje z paryskim „Głosem Katolickim” i tygodnikiem „Najwyższy Czas”; autor kilku powieści i wielu przekładów z literatury francuskiej
Ośmiodniowa wizyta prezydenta Stanów Zjednoczonych w Europie to ważne wydarzenie polityczne, zwłaszcza dla Polski, która wraz z Czechami negocjuje z Ameryką uczestnictwo w programie „tarczy obronnej”. Nie przypadkiem Polska i Czechy wyraziły zainteresowanie tą amerykańską inicjatywą, zmierzającą do zwiększenia bezpieczeństwa światowego. To właśnie Polska i Czechosłowacja stały się pierwszymi ofiarami przedwojennej polityki europejskiej, poświęcającej słabych niemieckiej ekspansji, a ówczesne polskie i czechosłowackie alianse europejskie nie uchroniły obydwu krajów od kompletnego osamotnienia w godzinie próby. Polskie zainteresowanie amerykańską inicjatywą musi być tym większe, że w ostatnich latach odrodziło się niepokojące „strategiczne partnerstwo niemiecko-rosyjskie”, w którym nie brak elementów żywo przypominających „politykę Rapallo”, przedwojenną politykę niemiecko-rosyjskiej współpracy, skutkującą paktem Ribbentrop-Mołotow z sierpnia 1939 r., zwanym IV rozbiorem Polski. Zbyt świeża to przeszłość, by o niej nie pamiętać - tym bardziej że jeśli w 2009 r. Polska przyjmie tzw. eurokonstytucję, rezygnując formalnie z państwowej suwerenności, obecność amerykańska w Polsce może być jedyną realną przeciwwagą polityczną dla polityki niemiecko-rosyjskiej w Europie. Polityki, dla której ani NATO, ani Unia Europejska nie jest już dostateczną przeciwwagą.
Nie jest przypadkiem, że przeciwnikami uczestnictwa Polski i Czech w amerykańskiej inicjatywie „tarczy obronnej” są, poza putinowską Rosją, także Niemcy oraz... b. komuniści w Polsce, Czechach i innych krajach europejskich. Nie przekonują wysuwane „pod publiczkę” argumenty, że rozmieszczone w Polsce i Czechach elementy „tarczy obronnej” narażą te kraje na ewentualne ataki nuklearne: Francja i Wielka Brytania dysponują potencjałem nuklearnym, a żaden rząd francuski czy angielski nawet nie myśli o likwidacji tej broni „dla zwiększenia własnego bezpieczeństwa”... Dlaczego Polska i Czechy miałyby przyjmować jakąś całkiem opaczną doktrynę obronną, wedle której „kto słabszy - ten bezpieczniejszy”?...Si vis pacem - para bellum (Jeśli pragniesz pokoju - bądź gotowy do wojny); nie wydaje się, by ta stara rzymska zasada została unieważniona pacyfistycznymi utopiami.
Polska powinna jednak wyartykułować wobec strony amerykańskiej swe polityczne interesy, związane z uczestnictwem w „tarczy obronnej”. Polska jest zbyt słaba, by dyktowała politykę światowemu mocarstwu, jakim są Stany Zjednoczone, ale może umiejętnie harmonizować cele własnej polityki z polityką amerykańską, z jej celami. W ramach tej harmonizacji, we wzajemnym interesie, możemy - negocjując warunki rozmieszczenia „tarczy” w Polsce - domagać się przynajmniej dwóch istotnych zobowiązań ze strony amerykańskiej, w niczym nie naruszających amerykańskich interesów ani celów politycznych. Pierwszą kapitalną dla Polski sprawą jest konwersja (czyli zamiana) części naszego zagranicznego zadłużenia na dozbrojenie polskiej armii. Drugą kwestią, jaką podjąć powinniśmy przy tej okazji, jest kwestia bezpodstawnych roszczeń finansowych, wysuwanych przez amerykańskie organizacje żydowskie pod adresem Polski. Rząd polski powinien uzyskać od strony amerykańskiej gwarancje, że ze strony polityki państwa amerykańskiego nie będzie żadnego poparcia dla tego rodzaju roszczeń, mających wszelkie znamiona podszytych li tylko szowinizmem i rasizmem prób wyłudzenia od Polski wielkiego majątku.
W dzisiejszej katechezie pragnę pokrótce przypomnieć życie świętego Proboszcza z Ars, podkreślając niektóre jego charakterystyczne cechy, które mogą stanowić wzór również dla kapłanów naszych czasów, z pewnością różnych od tych, w których on żył, jednak pod wieloma względami naznaczonych tymi samymi podstawowymi wyzwaniami ludzkimi i duchowymi.
O drugiej nad ranem 4 sierpnia 1859 r. Jan Maria Vianney, po zakończeniu swego życia ziemskiego, udał się na spotkanie z Ojcem Niebieskim, aby otrzymać jako dziedzictwo królestwo przygotowane już od stworzenia świata tym, którzy wiernie wypełniają Jego naukę (por. Mt 25,34). Jakże wielkie święto musiało być w niebie w chwili wejścia do niego tak gorliwego kapłana! Jakże wspaniałe przyjęcie musiała mu zgotować wielka rzesza synów pojednanych z Ojcem za pośrednictwem jego pracy proboszcza i spowiednika! Z okazji tej rocznicy ogłosiłem Rok Kapłański, którego tematem jest, jak wiadomo: „Wierność Chrystusa, wierność kapłana”. Od świętości zależy wiarygodność świadectwa i w ostateczności sama skuteczność misji każdego kapłana.
Urodził się 8 maja 1786 r. we Francji, w miejscowości Dardilly, niedaleko Lionu. Był jednym z siedmiorga dzieci państwa Mateusza i Marii Vianney, prostych rolników, posiadających dwunastohektarowe gospodarstwo. Jan już od wczesnych lat ukochał modlitwę. Przykładem i zachętą byli dla niego rodzice, którzy codziennie wieczorem wraz ze swoimi dziećmi modlili się wspólnie. Po latach powiedział: „W domu rodzinnym byłem bardzo szczęśliwy mogąc paść owce i osiołka. Miałem wtedy czas na modlitwę, rozmyślania i zajmowanie się własną duszą. Podczas przerw w pracy udawałem, że odpoczywam lub śpię jak inni, tymczasem gorąco modliłem się do Boga. Jakież to były piękne czasy i jakiż ja byłem szczęśliwy”.
Należy pamiętać, iż lata młodości Jana Vianneya, to okres bardzo trudny w historii Francji. W tym czasie bowiem szalała rewolucja, która w dużej mierze przyczyniła się do pogłębienia kryzysu między duchowieństwem a państwem. Walka z Kościołem sprawiła, że wielu księży odeszło od tradycji, składając przysięgę na Konstytucję Cywilną Kleru. Wzrost laicyzacji i głęboko posunięte antagonizmy to tylko główne problemy ówczesnej francuskiej rzeczywistości. Mimo tak trudnych warunków nie zaprzestano sprawowania sakramentów i katechizacji dzieci. Przygotowania do Pierwszej Komunii trwały 2 lata. Spotkania odbywały się w prywatnych domach, zawsze nocą i jedynie przy świecy. Jan przyjął Pierwszą Komunię w szopie zamienionej na prowizoryczną kaplicę, do której wejście dla ostrożności zasłonięto furą siana. Miał on wówczas 13 lat.
Od czasu wybuchu Rewolucji w Dardilly nie było nauczyciela. Z pomocą zarządu gminnego otwarto szkołę, w której uczyły się nie tylko dzieci, ale i starsza młodzież, a wśród niej Jan Maria. Przez dwie zimy uczył się czytać, pisać i poprawnie mówić w ojczystym języku. Stał się bliską osobą miejscowego proboszcza i stopniowo dojrzewało w nim pragnienie zostania księdzem. Ojciec początkowo zdecydowanie sprzeciwiał się, bowiem gospodarstwo potrzebowało silnych rąk do pracy, a poza tym brakowało pieniędzy na opłacenie studiów i utrzymanie młodzieńca. Jednak pod wpływem nalegań syna, ojciec ustąpił.
W trwającym konflikcie domowym w Sudanie zginęło co najmniej 150 000 osób, a około 12 milionów zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów – co, według Organizacji Narodów Zjednoczonych i innych organizacji pomocowych, czyni z tej sytuacji największy kryzys humanitarny na świecie.
Podczas gdy wyniszczająca wojna nadal sieje śmierć i zniszczenie w atmosferze pozornej obojętności świata, przypadki cholery nadal rozprzestrzeniają się po całym kraju, a dziesiątki tysięcy dzieci są szczególnie narażone na skutki epidemii. Sudan pogrążył się w wojnie domowej w kwietniu 2023 r. po wybuchu walki o władzę między armią, a potężną paramilitarną grupą RSF (Siły Szybkiego Wsparcia).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
