Dr Aldona Plucińska zmarła 4 października w wieku 61 lat. Była bardzo cenionym pedagogiem i artystą plastykiem w regionie łódzkim, jak i całej Polsce. Za swoją pracę i oddanie kulturze polskiej, została odznaczona m. in. srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze - Gloria Artis” i odznaką
„Zasłużony dla Kultury Polskiej”. Zawsze otwarta i chętna do pomocy oraz poświęcenia swojego czasu dla gości, współpracowników Muzeum, a także mediów. Przygotowywała szereg audycji telewizyjnych i radiowych, w których z wielka pasją opowiadała o polskich zwyczajach ludowych. Była autorką wielu wystaw, publikacji, w tym unikatowej książki „Polskie świętowanie. Adwent. Gody. Zapusty”, w której opisywała zapomniane już zwyczaje ludowe w dawnej Polsce. - Przez liczne prace naukowe, publikacje, wystawy, audycje i programy - przemawiała do tysięcy czytelników, słuchaczy i widzów: jak jesteśmy bogaci w kulturze ludowej za przyczyną naszej wiary. Łączyła nas chata ludowa, polskie świętowanie przez wszystkie pory roku. Aldona Plucińska reagowała zdecydowanie na zniekształcenia oryginalnej kultury, otaczała wyjątkową troską twórców ludowych. Gromadzone pod Jej opieką i za Jej przyczyną zbiory w łódzkim Muzeum są imponujące. Świadomość straty tego czego nie zdążyła dokonać kompensuje cały Jej twórczy dorobek. W Niebie ma swoje Muzeum najbardziej interaktywne – bo o takim rozmawialiśmy i takie planowała – wspomina Zmarłą Włodzimierz Tomaszewski, Minister ds. Samorządu Terytorialnego, Poseł na Sejm RP.
Pracowała w Muzeum Archeologicznym i Etnograficznym w Łodzi od 1987 roku ponad 35 lat. W czasie pracy w tymże muzeum związana była z Działem Naukowo-Oświatowym, a następnie z Zespołem Działów Etnograficznych, w szczególności z Działem Plastyki Ludowej, którego była wieloletnim opiekunem. Przeszła długą ścieżkę awansu zawodowego od asystenta do kustosza. Jako kustosz Aldona Plucińska była autorką licznych inicjatyw na gruncie muzeum – wystaw, zarówno w gmachu placówki, jak również w skansenie Łęczycka Zagroda Chłopska w Kwiatkówku, książek i artykułów. - Kiedy opowiadała o tradycjach, o obrzędach, o obyczajach jej oczy ciągle się śmiały. Wyglądało to tak, jakby cała Aldona kochała ten świat o którym opowiadała. I tak z pewnością było. Szkoda, że nie zobaczymy już tych iskierek radości w Twoich oczach. Do zobaczenia! – wspomina Teresa Łęcka, dyrektor Centrum Rozwoju Edukacji Województwa Łódzkiego w Łodzi.
Dr Aldona Plucińska spoczywa na Starym Cmentarzu na ulicy Ogrodowej w Łodzi.
W Państwowym Muzeum Etnograficznym zobaczymy m.in. szopki oraz stroje i rekwizyty kolędnicze
O tym, co utraciliśmy, co zachowaliśmy, i co próbujemy odkrywać na nowo w dawnych tradycjach bożonarodzeniowych Mazowsza, opowiada Małgorzata Jaszczołt, kustosz Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie.
Katarzyna Kasjanowicz: Które z dawnych bożonarodzeniowych zwyczajów są charakterystyczne dla wsi województwa mazowieckiego?
Małgorzata Jaszczołt: Na Mazowszu Wigilia była nazywana postnikiem. Mawiano „jaka Wigilia, taki cały rok”. Aby w nowym roku nie być ospałym, trzeba było rano wstać, a dla zachowania zdrowia i urody należało umyć się w rzece lub napić wody ze studni. Nie wolno było kłócić się ani płakać i starano się niczego nie pożyczać od sąsiadów. Zwracano uwagę, na to kto pierwszy w tym dniu odwiedzi dom. Wizyta mężczyzny zapowiadała szczęście, za to wizytę kobiety interpretowano dwojako. Mogła być zapowiedzią powodzenia, ale też „dziurawego”, nieszczęśliwego roku. Kiedy dom odwiedził ktoś z sąsiadów, proszono go, by usiadł, co miało zagwarantować, że kury będą się niosły i wysiadywały jajka. Szczególny charakter nadają potrawy, które często mają związek z regionem, ale teraz współcześnie z rodziną. Na wschodnim Mazowszu w niektórych wsiach, jeszcze do niedawna spożywana była reliktowa potrawa – kisiel owsiany.
Ks. prał. Piotr Śliwka po odebraniu Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski z rąk ministra Andrzeja Dery w Belwederze.
Niektóre życiorysy są jak drogowskazy – ciche, ale wyraźne, wskazujące kierunek, w którym warto iść. Wśród takich postaci jest ks. prałat Piotr Śliwka – kapłan, który nie tylko głosił Ewangelię, ale w czasach próby żył nią odważnie i konkretnie. Jego długoletnia, ofiarna służba Kościołowi i Ojczyźnie została właśnie doceniona jednym z najwyższych odznaczeń państwowych.
W czwartek 10 lipca br. w Belwederze odbyła się uroczystość wręczenia odznaczeń państwowych nadanych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. W imieniu Głowy Państwa aktu dekoracji dokonał minister Andrzej Dera, Sekretarz Stanu w Kancelarii Prezydenta RP. Wśród odznaczonych znalazł się kapłan diecezji świdnickiej – ksiądz prałat Piotr Śliwka, który za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych oraz za osiągnięcia w pracy duszpasterskiej, społecznej i organizacyjnej został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Minęło sześć tygodni od przegranej obozu rządzącego w wyborach prezydenckich. Sześć tygodni politycznego bezruchu, gorączkowego przeczesywania własnych szeregów i tępego wpatrywania się w sufit w poszukiwaniu „planu B”. Miało być nowe otwarcie. „Jeszcze tylko Pałac” – mówili. A tymczasem Pałac przejęty, prezydent Karol Nawrocki za niecały miesiąc zostanie zaprzysiężony, a Koalicja 13 grudnia stanęła – nie w miejscu, ale w martwym punkcie. Zacięcie, brak pomysłu, brak wizji, brak przyszłości.
Porażka z Nawrockim zaskoczyła ich nie dlatego, że była „niemożliwa”. Zaskoczyła dlatego, że nie przewidzieli żadnego scenariusza poza zwycięstwem. I zamiast zmierzyć się z pytaniem „dlaczego przegraliśmy?”, wpadli w histerię. Najpierw – jak ujawniła Interia – Donald Tusk miał naciskać na marszałka Hołownię, by ten zablokował objęcie urzędu przez nowego prezydenta. De facto zamach stanu: „uśmiechnięty”, wsparty dywizją autorytetów prawniczych i gadających głów w mediach, ale jednak zamach. Gdy Hołownia – na szczęście – odmówił, w zanadrzu pojawił się nowy pomysł, czysto PR-owy: rekonstrukcja rządu. Kolejna zagrywka taktyczna w miejsce strategii. Jakby przesuwanie tych samych figur na tej samej planszy mogło nagle zmienić wynik gry.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
