1. W świetle źródeł biblijnych

Św. Mateusz Ewangelista ukazuje nam dziś Pana Jezusa, który głosi Ewangelię o królestwie Bożym oraz leczy wszelkie choroby i słabości wśród ludu. Od samego początku działalności Chrystusa towarzyszą mu powołani przez niego apostołowie, którzy w przyszłości będą w mocy Ducha Świętego kontynuować Jego misję. Nie jest ona zawężona do granic Izraela, ale obejmuje cały świat. Jej celem jest głoszenie Ewangelii, a w konsekwencji założenie Kościoła tam, gdzie go jeszcze nie ma.

W tworzeniu nowych wspólnot Kościoła na początku jego dziejów ogromną rolę odegrał św. Paweł Apostoł Narodów. Wspólnoty te, jak np. Kościół w Koryncie, choć tak obficie doświadczały mocy i charyzmatów Ducha Świętego, nie były wolne od różnego rodzaju słabości i niedojrzałości. We wspólnocie Korynckiej dochodziło między innymi do rozłamów i tworzyły się różne stronnictwa. Wobec tego i innych nieporządków koniecznym była autorytatywna apostolska interwencja św. Pawła. Św. Paweł przypomniał Koryntianom, że przez fakt chrztu czy jakiejkolwiek innej posługi kościelnej nie należą do osoby, która tę posługę pełniła, ale do Chrystusa, który za nich umarł.

2. „Grzech” indywidualizmu

Na przestrzeni wieków Kościół nie był wolny od różnych podziałów i braków jedności. Również dzisiaj zauważamy niepokojące zjawiska na różnych poziomach życia Kościoła. Jednym z głównych przyczyn takiego stanu rzeczy jest postawa indywidualizmu. Indywidualizm oznacza przyznawanie jednostce absolutnej wartościm i postawienie jej w centrum rzeczywistości jako jedyne kryterium odniesienia i oceny. Jedną z konsekwencji takiej postawy jest absolutyzacja subiektywizmu, gdyż w tej perspektywie „prawdziwe” jest to, co dana jednostka sądzi czy chce, by było prawdziwe.

Niestety postawa wyrafinowanego egoizmu i indywidualizmu dotyczy również osób wierzących i religijnych. Polega ona na przywłaszczeniu sobie Ewangelii na własny użytek, niejako dla własnej doskonałości. Często połączone to jest z uzurpacją prawa do potępiania zła w świecie, głupoty innych i krytyki Kościoła. Towarzyszy temu przekonanie, że można Bogu składać szczerą ofiarę na ołtarzu bez pojednania się z bratem (por. Mt 5,24) lub stać przed Bogiem w obłudnej postawie modlitewnej, by celebrować własną wyższość w stosunku do innych (por. Łk 18,11), albo na pytanie Boga: „Gdzie jest twój brat?” odpowiadać: „Czyż jestem stróżem brata mego?” (Rdz 4,9), wymigując się z wszelkiej odpowiedzialności za bliźniego.

W końcu skrajny indywidualizm skutkuje odrzuceniem pośrednictwa zbawczego Kościoła i władzy apostolskiej oraz może prowadzić do odstępstwa.

3. Sprawa Pustelni w Czatachowej

Wraz z objęciem posługi pasterskiej w Archidiecezji Częstochowskiej w 2012 r. jako piąty biskup częstochowski przejąłem również złożoną a może i nawet skomplikowaną sytuację „Pustelni Ducha Świętego” w Czatachowej koło Żarek, posługi księdza Daniela Galusa oraz Wspólnoty Miłość i Miłosierdzie Jezusa. Pomimo nawróceń, deklarowanych przez liczne osoby uzdrowień czy uwolnień działalność ks. Daniela budziła niepokój u wielu osób, w tym biskupów polskich. Posłuszny słowom św. Pawła, a przywołanych przez Sobór Watykański II, „by nie gasić Ducha, lecz doświadczać wszystkiego i zachowywać to, co dobre (por. 1 Tes 5,12 i 19- 21), podejmowałem próbę rozeznania i uporządkowania zaistniałej sytuacji. Wyrazem tego były moje osobiste spotkania z ks. Danielem, a także wspólna modlitwa razem ze Wspólnotą Miłość i Miłosierdzie Jezusa, zarówno w Częstochowie, na Przeprośnej Górce czy w Olsztynie.

Niestety pomimo próśb, rozmów czy dyscyplinujących decyzji potwierdzonych autorytetem Stolicy Apostolskiej nie udało się osiągnąć ducha jedności we współodpowiedzialności za to miejsce jakim była „Pustelnia Ducha Świętego” czy też posługi kapłańskiej i statusu ks. Daniela Galusa w Kościele Częstochowskim. Dlatego wobec trwałej postawy nieposłuszeństwa zdecydowałem się w 2022 r. na objęcie zakazem sprawowania sakramentów i sakramentaliów terenu byłej „Pustelni Ducha Świętego” w Czatachowej. Podobnie nałożyłem karę suspensy czyli zakazu sprawowania władzy święceń na ks. Daniela. Chciałbym podkreślić, że nałożone kary mają charakter poprawczy i są wezwaniem do nawrócenia oraz posłuszeństwa prawowitemu biskupowi.

Drodzy bracia i siostry,

Jestem świadom, że nikt z nas nie może powiedzieć, że jestem bez winy. Również biskup odpowiedzialny przed Bogiem za powierzony mu Kościół, nie zawsze będzie podejmował najlepsze i najtrafniejsze decyzje. Nie pomniejsza to jednak faktu, że tak jak w Kościele nie ma takiej władzy, która mogłaby zmienić depozyt wiary i moralności przekazany nam przez Chrystusa, tak również nie ma innej pewnej drogi, która weryfikuje naszą świętość jak droga posłuszeństwa Kościołowi. Jest to droga Chrystusa, który stał się posłusznym aż do śmierci, a była to śmierć na krzyżu.

Dlatego zwracam się tym słowem do Wspólnoty Miłość i Miłosierdzie jak i do Was wszystkich z serdeczną prośbą, abyśmy wyznając „wiarę w Kościół Chrystusowy” – z pomocą Ducha Świętego, Ducha Prawdy i Miłości, oczyszczali się z tego wszystkiego, co uderza w jedność wiary, w świętość, powszechność i apostolskość Kościoła. Proszę również wszystkich o pełną ufności modlitwę o jedność Kościoła.

Z serca udzielam pasterskiego błogosławieństwa: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen!

(-) + Wacław Depo Arcybiskup Metropolita Częstochowski

Częstochowa, 20 stycznia 2023 r.