Młodzi Kongijczycy poruszeni przesłaniem Franciszka
Niezwykle ważne jest wezwanie, abyśmy oparli się korupcji i oddawali samych siebie na służbę innym – wskazuje Hervé, jeden z uczestników wczorajszego spotkania papieża z młodymi Kongijczykami. To przesłanie poruszyło wielu zebranych, na co wskazały krótkie wywiady udzielone Radiu Watykańskiemu tuż po wydarzeniu. Ze słów tych ludzi płynie też wielka radość z przyjazdu Franciszka.
Jak wyznała Grace, jedna z obecnych na spotkaniu, niezwykle mocno zabrzmiało to, iż wypowiedzi Ojca Świętego razem z młodymi słuchali przedstawiciele państwa. „Bardzo się wzruszyłam, gdy mówił o nieuczciwości i korupcji, bo tam byli wszyscy odpowiedzialni [w naszym państwie] – zauważyła Grace. – Większość władz była na miejscu. Jestem mocno przekonana, że słyszeli te słowa. A potem wprowadzą je w życie na rzecz naszej społeczności”.
O wielkiej potrzebie usłyszenia nauczania oraz słów pocieszenia, jaką mieli młodzi patrzący na trudną sytuację, w której znalazła się ich ojczyzna, mówił z kolei Aimé. „Zrozumieliśmy przesłanie Papieża. Było wielu, którzy naprawdę potrzebowali pocieszenia, biorąc pod uwagę marginalizację kongijskiej młodzieży – podkreślił Aimé. – Nasi politycy, nasi ministrowie wykorzystują młodzież jako swój podnóżek. Przekupują nas, dając nam koszulki polo – tylko same koszulki polo. To 50 franków [czyli 10 groszy] z konta propagandy”.
Inny z uczestników spotkania, Pierre Ange, wspomniał o tym, jak bardzo potrzeba na wszystkie trudności odpowiadać, opierając się na wartościach, do czego nawoływał Franciszek. „Mając te wszystkie wartości, o których przypomniał nam Ojciec Święty, jesteśmy wezwani do podjęcia wyzwania rozwoju opartego na owych wartościach, m.in. na uczciwości – wskazał Pierre Ange. – Im bardziej będziemy uczciwi, im bardziej będziemy walczyć z korupcją, tym lepiej zbudujemy zrównoważone społeczeństwo. I w tym roku wyborczym musimy stworzyć idealny model naszego społeczeństwa, społeczeństwa pełnego dobrego rozsądku oraz wartości, aby rozwijać swój naród”.
„Brakuje serca” – pisze Franciszek na końcu 9. punktu najnowszej encykliki Dilexit nos. To jest odpowiedź na pytanie, dlaczego w ogóle powstał ten dokument. Co się dzieje w takiej sytuacji? Świat staje się coraz bardziej nieludzki, a wiara – jedną z ideologii. Taka dramatyczna sytuacja skłoniła papieża do pracy nad tym dokumentem.
W komentarzach nazywano go różnie, przeważnie używano wielkich słów. Mówiono, że to klucz do pontyfikatu, kamień węgielny, najważniejsza encyklika. Czy to tylko pusta retoryka mająca na celu wybicie się w gąszczu wiadomości natrętnego szumu informacyjnego? Niekoniecznie. Trzeba powiedzieć, że to nauczanie papieża o sercu, przede wszystkim o Sercu Boga, ale i o ludzkim sercu, stanowi rzeczywisty fundament wcześniejszych encyklik, przede wszystkim dwóch społecznych: Laudato si’ i Fratelli tutti, i uzasadnia poszanowanie świata stworzonego oraz wzajemne braterstwo. Ostateczne i niepodważalne uzasadnienie znajdują one w Sercu Boga, które jest nie tylko synonimem, zwykłą przenośnią, obrazem, ale i źródłem podstawowej zasady chrześcijańskiej i ludzkiej, którą jest miłość. „Jeśli serce jest dewaluowane, dewaluuje się również to, co oznacza mówienie od serca, działanie z sercem, dojrzewanie i uzdrawianie serca. Kiedy nie doceniamy specyfiki serca, tracimy odpowiedzi, których sama inteligencja nie może dać, tracimy spotkanie z innymi, tracimy poezję. Tracimy także historię i nasze dzieje, ponieważ prawdziwa osobista przygoda to ta, którą buduje się, zaczynając od serca. U schyłku życia tylko to będzie się liczyć” – tłumaczy papież.
Przypadające 17 grudnia 88. urodziny Franciszka stały się dla „The New York Timesa” okazją do zamieszczenia w dziale „Opinie - gościnne eseje” tekstu papieża pt. „There is Faith in Humor” (Oto wiara w humorze). Przytacza on tam m.in. różne humorystyczne wypowiedzi swoich poprzedników: świętych Jana XXIII i Jana Pawła II. Zamieszcza też kilka legendarzach opowieści o księżach, zwłaszcza o jezuitach, a także śmieszną opowiastkę o … samym sobie.
Franciszek zauważył najpierw, że ”życie nieuchronnie ma swoje smutki, które są częścią każdej drogi nadziei i każdej drogi do nawrócenia. Ale ważne jest, aby za wszelką cenę nie pogrążać się w melancholii i rozgoryczeniu. Są to pokusy, na które nie są odporni nawet duchowni. A czasami, niestety, jawimy się jako zgorzkniali, smutni księża, którzy są bardziej autorytarni niż autorytatywni, bardziej jak starzy kawalerowie niż zaślubieni z Kościołem, bardziej jak urzędnicy niż pasterze, bardziej zarozumiali niż radośni, a to z pewnością dla nikogo nie jest dobre”.
Dziś rano na placu im św. Jana Pawła II przed łódzką bazyliką archikatedralną rozpoczęła się budowa
bożonarodzeniowej szopki. Łódzka stajenka stanie przed łódzką katedrą już po raz 22.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.