Reklama

Gdyby rok cały był taki, świat stałby się rajem

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dziwna to noc grudniowa,
W nią milkną wszelkie zatargi,
Serca człowiecze się kruszą,
Gloria śpiewają wargi,
I w duszę wlewa się pokój,
Człowiek człowiekiem się staje,
Gdyby rok cały był taki,
Świat stałby się rajem.

Powyższe słowa pochodzą z wiersza Wawrzyńca Hubki (ps. Dąb) - poety ze Złatnej.
Czy rzeczywiście czas świąt Bożego Narodzenia jest tym czasem, który sprawia, że stajemy się lepsi? A jeśli tak, to jaka jest tego stanu rzeczy przyczyna? Czy dzieje się tak za sprawą prezentów, którymi nas obdarowują bliscy nam ludzie, czy może dlatego, że oto nadchodzi czas, w którym możemy zrobić sobie przerwę w życiowej pogoni i przystanąć na krótko, by nacieszyć się bliskością tych, których kochamy? A może po prostu czujemy się szczęśliwi za sprawą Niemowlęcia o imieniu Jezus, które przyszło na świat w skalnej grocie, by obdarować nasze serca miłością?
Odpowiedzi na te pytania można szukać w Europie, której kultura wyrosła na gruncie wiary chrześcijańskiej. Wprawdzie składająca się z wielu mniejszych i większych państw, jednak przez setki lat wspólnie uroczyście świętowała czas uznany za ten, w którym narodził się Zbawiciel, a każda nacja wytworzyła swoją własną tradycję towarzyszącą Bożemu Narodzeniu. Różnorodność w podejściu do tradycji dzieli nas na tych, którzy idą na Pasterkę, i tych, którzy, jak Hiszpanie, podążają na „Mszę kogucią”, na takich, którzy, jak my, Polacy, czy Włosi - w dniu Wigilii nie spożywają dań mięsnych, i na takich, którzy je spożywają - jak Niemcy, którzy na ten dzień przygotowują pieczoną kiełbasę z kapustą.
Różnie też obdarowujemy się prezentami. Jednym z najpopularniejszych sposobów jest „zatrudnianie” - zamieszkałego nieopodal Rovaniemi w Finlandii - brodatego starca w czerwonym płaszczu, który przemierzając tysiące kilometrów na pojeździe zaprzężonym w renifery, rozwozi świąteczne podarki.
Są jednak i takie kraje, jak Grecja, gdzie nie oczekuje się na prezenty od przybysza z Rovaniemi, ale wszyscy chętnie wzajemnie obdarowują się prezentami bez udziału Mikołaja - pośrednika.
Zarówno w Anglii, jak i w Irlandii i w wielu innych państwach Wspólnoty Narodów panuje piękny zwyczaj obdarowywania prezentami biedniejszych od siebie - w dniu 26 grudnia (Boxing Day). Zwyczaj ten wywodzi się aż ze średniowiecza, kiedy to obdarowywano służbę prezentami zapakowanymi w pudełka.
Problem dzielenia się z biedniejszymi, poruszył też najwybitniejszy powieściopisarz angielski XIX stulecia - Karol Dickens na kartach „Opowieści wigilijnej”, w której ukazuje przemianę wewnętrzną człowieka zwanego Ebenezer Scrooge. Ebenezer - zatwardziały skąpiec, pracoholik i samotnik, w czasie świąt Bożego Narodzenia odkrywa, że istotą życia są inne niż wyznawane przez niego dotąd wartości. Że prawdziwy sens życiu nadają jedynie miłość i miłosierdzie - okazywane sobie wzajemnie przez ludzi. Stary skąpiec Ebenezer Scrooge przekonał się, że pieniądze dają szczęście jedynie wówczas, gdy można je z kimś dzielić. I tak też jest ze świętami - dają szczęście, gdy można je z kimś dzielić.
Mimo pięknych, prostych w formie tradycji wielu narodów Boże Narodzenie w wydaniu europejskim przez lata bardzo się skomercjalizowało, a czas Adwentu coraz większej liczbie ludzi kojarzy się raczej z wyszukaną dekoracją sklepów, promocjami i szałem zakupów niż ze światełkami roratnich świec, niecierpliwym radosnym oczekiwaniem, podsycanym Gaudete - Niedzielą radości, i potrzebą pojednania z Bogiem i ludźmi. Mimo nowego, coraz bardziej „handlowego” wizerunku świąt bożonarodzeniowych od wieków niezmienny pozostaje ich wymiar rodzinny, tradycja wspólnego gromadzenia się przy stole, by ciesząc się świętami - tak naprawdę nacieszyć się sobą wzajemnie. Dzieląc się opłatkiem - dzielić się miłością, która sprawia, że „człowiek człowiekiem się staje”. I z pewnością przeniesienie świątecznych zwyczajów - pojednania, pokoju, cichej radości płynącej zarówno z obdarowywania, jak i bycia obdarowanym, rozmów, wspomnień wspólnego biesiadowania - na wszystkie dni w roku, uczyniłoby nasze ziemskie życie piękniejszym. Dlatego każdego roku cieszmy się z Narodzin Miłości, która w tę grudniową Noc przybywa na świat, by uczynić go lepszym.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2009-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Święty Filip Apostoł

Niedziela Ogólnopolska 39/2006, str. 3

pl.wikipedia.org

Filip Apostoł

Filip Apostoł
Audiencja generalna, 6 września 2006 r.
CZYTAJ DALEJ

Ks. R. Kurowski: co oznaczałby wybór papieża z Azji dla tutejszych chrześcijan?

2025-05-06 10:17

[ TEMATY ]

azja

chrześcijanie

wybór papieża

PAP/EPA

Stephen Chow Sau-yan, biskup Hongkongu w drodze na kongregację

Stephen Chow Sau-yan, biskup Hongkongu w drodze na kongregację

„Wybór papieża z Azji dałby potężny zastrzyk dla chrześcijan i katolików żyjących na tym kontynencie, co by jednocześnie uszczęśliwiło niektóre azjatyckie kraje, ale niekoniecznie wszystkie” - powiedział ks. Remigiusz Kurowski. Pallotyn, filozof i poeta od 2012 r. prowadzący duszpasterstwo wspólnoty francuskiej w Hongkongu w rozmowie z KAI podkreślił, że papież przede wszystkim powinien być gwarantem jedności Kościoła: "Tak jak Pan Jezus mówił do Piotra i apostołów, aby byli jednością i nią promieniowali. Musi być papieżem, który będzie jednoczył. Nie ważne, czy będzie to Azjata. Afrykańczyk, Europejczyk, czy Amerykanin".

Ks. Kurowski pytany, czy widzi kardynała z Azji na papieskiej stolicy powiedział: „Wybór papieża z Azji dałby zastrzyk dla chrześcijan i katolików żyjących na tym kontynencie, co by jednocześnie uszczęśliwiło niektóre azjatyckie kraje, ale niekoniecznie wszystkie. Każdy kij ma dwa końce. Z jednej strony mogłoby to przyczynić się do rozwoju duchowości, praktyk religijnych, pielgrzymek, pogłębienia życia chrześcijańskiego oraz rozwoju charytatywnej działalności Kościoła. Na pewno papież z Azji przyczyniłby się to wzrostu powołań kapłańskich. Bez wątpienia wpłynęłoby to też na poprawę sytuacji finansowej azjatyckiego Kościoła. Ale z drugiej strony mogłoby to wywołać również efekt negatywny w formie jakiejś podejrzliwości i niechęci wśród niektórych państw azjatyckich, że Kościół mógłby się stać zbyt silny i tym samym zagrażać ich interesom.
CZYTAJ DALEJ

80 lat od kapitulacji Festung Breslau

2025-05-06 17:11

ks. Łukasz Romańczuk

6 maja 2025 roku przypadła 80. rocznica kapitulacji Festung Breslau. W miejscu pamięci i wyzwolenia jeńców z obozu Burgweide, znajdującego się na wrocławskich Sołtysowicach, odbyły się uroczystości upamiętniające tamte wydarzenia. - Spotykamy się dziś, aby uczcić pamięć ofiar i ocalałych z obozu pracy Burgweide, które funkcjonowało w czasie jednej z najciemniejszych kart historii niemieckiej okupacji i II wojny światowej - mówił Martin Kremer, konsul generalny Niemiec we Wrocławiu.

W czasie przeznaczonym na przemówienia głos zabrał Kamil Dworaczek, dyrektor wrocławskiego oddziału IPN. Rozpoczął on od zacytowania fragmentu z Księgi Powtórzonego Prawa: “Źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe”. - Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że jest to fragment relacji jednego z robotników przymusowych przetrzymywanych tutaj w obozie Burgweide. Ale jest to fragment z Pisma Świętego, z Księgi Powtórzonego Prawa, który opowiada o losie Izraelitów w niewoli egipskiej. Później czytamy oczywiście o ucieczce, o zyskaniu wolności, w końcu w kolejnym pokoleniu dotarciu do ziemi obiecanej. I tych analogii między losem Izraelitów w niewoli egipskiej a losem Polaków i innych robotników przymusowych w III Rzeszy jest więcej. Jest też jedna istotna różnica. Polacy nie musieli podejmować ucieczki, tak jak starotestamentowi Izraelici, bo to do nich przyszła Polska. Nowa Polska i Polski Wrocław, które może nie do końca były ziszczeniem ich marzeń i snów, ale przestali być w końcu niewolnikami w Breslau - zaznaczył Kamil Dworaczek, dodając: - Sami mogli decydować o swoim losie, zakładać rodziny, w końcu zdecydować, czy to tutaj będą szukać swojej ziemi obiecanej. I ta ziemia obiecana w pewnym sensie zaczęła się dokładnie w tym miejscu, w którym dzisiaj się znajdujemy. Bo to tutaj zawisła 6 maja pierwsza polska flaga, pierwsza biało-czerwona w powojennym Wrocławiu. Stało się tak za sprawą pani Natalii Kujawińskiej, która w ukryciu, w konspiracji uszyła tę flagę kilka dni wcześniej. Pani Kujawińska była jedną z warszawianek, która została wypędzona przez Niemców po upadku Powstania Warszawskiego. Bardzo symboliczna historia.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję