Listopad - miesiąc wspomnień o tych, których już nie ma, miesiąc zadumy nad sensem ludzkiego życia i przemijania, gdy wieczność wydaje się bliższa niż kiedykolwiek. Jakże nie wspomnieć w takim czasie o książce ks. Stanisława Banacha pt. "Opowieść o księdzu Władku". Wydana w roku bieżącym przez oficynę prywatną ERBI z Łodzi publikacja ta wydaje się wyjątkowa wśród innych sobie podobnych. Wyjątkowa przez bogactwo wykorzystanych materiałów i ciepły, prawie osobisty komentarz łączący dokumenty. Autor wspomina osobę zmarłego przed pięciu laty kapłana - ks. Władysława Owczarka, dziekana kurowickiego i proboszcza parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Kurowicach, który zginął w wypadku samochodowym 12 marca 1997 r. Ks. Stanisławowi Banachowi udała się rzecz arcytrudna - ze wspomnień, pamiątek, fragmentów wypowiedzi, notatek w kronice parafialnej, fotografii dotyczących życia zwykłego kapłana uczynił opowieść niezwykłą, można zaryzykować określenie sensacyjną, a przecież autentyczną, która nie tylko warta jest przeczytania, ale może posłużyć jako wzorzec w tworzeniu podobnych publikacji wspomnieniowych.
Archidiecezja jest rodziną, i właśnie w rodzinie archidiecezjalnej można przechować pamięć o duchowym ojcostwie kapłanów.
Ci kapłani, którzy byli przed nami, przecierali nam drogę do ludzi. Łatwiej nam teraz nieść innym chrześcijańskie przesłanie. Spotykamy się często z życzliwym przyjęciem ze strony wiernych; niejednokrotnie onieśmiela to nas, bo wiemy, że idziemy po śladach naszych zacnych poprzedników.
W natłoku licznych spraw i problemów, z jakimi boryka się archidiecezja, wobec dzieła budzenia powołań kapłańskich, warto patrzeć na tych, którzy pozostają wzorem pomimo upływu czasu i wpływów tego świata?
Napisana przez ks. Stanisława Banacha książka pt. Opowieść o księdzu Władku jest godna podsunięcia młodzieży jako przykład dobrze spełnionego kapłaństwa. Książka pozwala zachować jasną pamięć dobrego księdza. Ukazuje kapłana stawiającego wymagania sobie i innym. Podejmującego życie kapłańskie w poczuciu wielkiej dpowiedzialności przed Panem Bogiem i ludźmi.
Kard. Camillo Ruini skończył niedawno 94 lata. Pomimo podeszłego wieku i problemów z poruszaniem się pozostaje uważnym obserwatorem życia Kościoła i sytuacji we Włoszech i na świecie.
Przez wiele lat ten najbliższy współpracownik Jana Pawła II był jedną z najbardziej wpływowych osobistości w Kościele we Włoszech. 1 lipca 1991 r. Jan Paweł II mianował go swoim wikariuszem dla diecezji rzymskiej oraz archiprezbiterem Bazyliki św. Jana na Lateranie - funkcje te pełnił do 2008 r. Od 1986 r. był sekretarzem generalnym Konferencji Episkopatu Włoch, a w 1991 r. został jej przewodniczącym – był nim aż do marca 2007 r. Przez wiele lat przewodniczył też projektowi kulturalnemu Konferencji Episkopatu. Jako wikariusz Rzymu był jednym z głównych organizatorów Roku Jubileuszowego 2000.
Papież Franciszek w swoim testamencie poprosił, aby został pochowany w ziemi obok ukochanej przez niego ikony maryjnej Salus Populi Romani. Przechowywana w Kaplicy Paolińskiej bazyliki Santa Maria Maggiore (Matki Bożej Większej), otoczona wystawnym marmurem i pozłacanym brązem ikona od pierwszych wieków splata się z dziejami Rzymu.
Od czasu założenia za pontyfikatu papieża Liberiusza między 352 a 366 rokiem bazylika papieska Santa Maria Maggiore z biegiem wieków była coraz bardziej wzbogacana. Wchodząc do tej wielkiej świątyni i przechodząc przez nawy, odczuwa się złote światło, które skupia się w mozaikach apsydy i łuku triumfalnego. Wszystko tchnie imieniem Maryi, Jej boskim macierzyństwem, płaczem Dzieciątka, którego życie opowiadane jest tu od Narodzenia po dzieciństwo.
– Kim jest Królowa naszego narodu, bardzo szybko okazało się w kryzysowych momentach Polski – mówił w katedrze ks. prof. Sławomir Stasiak.
3 maja – w uroczystość NMP Królowej Polski i 234. rocznicę uchwalenia Konstytucji – Eucharystii w intencji ojczyzny w katedrze wrocławskiej przewodniczył ks. prof. Sławomir Stasiak, rektor Papieskiego Wydziału Teologicznego. Wcześniej uroczystości państwowe odbyły się pod pomnikiem Konstytucji 3 Maja przy Panoramie Racławickiej, a pochód z policyjną orkiestrą i kompanią reprezentacyjną WP na czele przeszedł pod katedrę. Podczas Mszy św. wspólnie modlili się przedstawicieli władz państwowych i samorządowych, służb mundurowych, harcerze i poczty sztandarowe. W homilii ks. Stasiak przypomniał, że już w XIV wieku Matka Boża nazywana była Królową Polski i Polaków, a 1 kwietnia 1656 r. król Jan Kazimierz w katedrze lwowskiej obrał Maryję za królową swoich państw, a Królestwo Polskie polecał Jej obronie i wstawiennictwu. – Tego aktu dokonał osobiście przed obrazem Matki Bożej Łaskawej. Bardzo szybko jednak wizerunek Matki Bożej Częstochowskiej stał się tym, który był nazywany obrazem Matki Bożej Królowej Polski. 8 września 1717 roku właśnie ten obraz został koronowany papieskimi koronami – opowiadał rektor PWT.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1746220708.jpg)
