Reklama

Jak dobrze zacząć… pierwszy rok w przedszkolu

Niedziela Ogólnopolska 35/2011, str. 25

Elżbieta Łozińska
Doradca pedagogiczno-psychologiczny, terapeuta NEST (to program terapeutyczny dla osób dorosłych, które doświadczyły traumatycznych przeżyć), żona, mama Mateusza (11 lat), Marty (7 lat) i Tomka (5 lat); wykłada i prowadzi warsztaty w

Elżbieta Łozińska<br>Doradca pedagogiczno-psychologiczny, terapeuta NEST (to program terapeutyczny dla osób dorosłych, które doświadczyły traumatycznych przeżyć), żona, mama Mateusza (11 lat), Marty (7 lat) i Tomka (5 lat); wykłada i prowadzi warsztaty w

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W wielu rodzinach trwają ostatnie przygotowania do mającego się rozpocząć nowego roku szkolnego. Pewna grupa rodziców, ale również babć, dziadków oraz grono pedagogiczne będą przeżywać pierwszy rok w przedszkolu swoich pociech. Dobry początek, dobry start jest bardzo ważny. Inne aspekty przygotowań będą bardziej istotne dla dwuipółlatka, inne dla czterolatka. Właśnie pomiędzy drugim a czwartym rokiem życia kształtuje się w dziecku dojrzałość przedszkolna. W tym wieku dojrzałość intelektualna, emocjonalna, społeczna często nie idą ze sobą w parze. Różna jest też gotowość do rozstań z rodzicami. Przedstawiam więc w punktach wskazówki dla rodziców - mogą być one pomocne również dla wychowawców - jak najlepiej przetrwać pierwsze dni, tygodnie w nowym przedszkolu.
1. Jeśli mam pewność, że decyzja o przedszkolu i wybór placówki są dobre, wychowawcy, organizacja i zasady w przedszkolu są zadowalające - mogę zacząć wspierać moje dziecko w byciu przedszkolakiem. Jeśli my jako dorośli będziemy mieć duże wątpliwości, czy naszemu dziecku będzie tam dobrze, mniej skutecznie pomożemy mu wejść w nową sytuację.
2. Dokładam starań, aby rozpoznać, co dla mojego dziecka będzie lub jest najtrudniejsze: czy rozstanie z mamą, czy kontakt z nowymi rówieśnikami, czy podporządkowanie się rytmowi i zasadom w przedszkolu, czy nowi opiekunowie.
3. Warto więc „przetestować” rozstania z mamą, wcześniej w domu wprowadzić rytm przedszkolny (poranne wstawanie, godziny posiłków) oraz zwyczaje, np. sprzątanie zabawek przed wyjściem na spacer, zapoznawać z obcymi równolatkami, dać szansę poznania nowych dorosłych.
4. Staram się na początku przyprowadzać dziecko do przedszkola najpóźniej jak to możliwe i odbierać jak najwcześniej, pamiętając o czytelnych dla dziecka komunikatach: „Przyjdę po ciebie po obiedzie”, „Przyjdę, jak będziecie się bawić na podwórku”, a nie mówić: „Przyjdę po ciebie niedługo”.
5. Towarzyszę mojemu dziecku w jego emocjach, nazywam je i akceptuję. Zanim będę przekonywać o różnych zaletach przedszkola, przyjmę jego obawy i lęki („Wiem, że się boisz”, „To wymaga odwagi”, „Każdy musi się oswajać z przedszkolem”). Pozwolę wyrazić złość i negatywne opinie: „Nie lubię pani!”, „Nie lubię Franka!” - dopytam: „Nie lubisz? A dlaczego? Co ci się nie podoba?”. Należy uczyć rozmowy o trudnych rzeczach, a nie tylko pocieszać i przekonywać, że „będzie dobrze”.
6. Nie będę „oszukiwać” mojego dziecka. Ono musi wiedzieć, że idzie do przedszkola, a nie do sklepu, oraz że spędzi tam dłuższy czas, a nie krótką chwilę.
7. Zadbam o konsekwencje. Nie zabiorę z powrotem do domu „rozhisteryzowanego” dziecka z szatni, spod drzwi sali. Lepiej wrócić po dwóch, trzech godzinach i w porozumieniu z wychowawcami, jeśli to jeszcze będzie konieczne, odebrać dziecko niż „poddać się” od razu.
8. Muszę się przygotować na to, że przerwa na weekend lub choroba to zaczynanie od początku.
9. Czuwam nad bezpieczeństwem emocjonalnym mojego dziecka w przedszkolu, współpracuję z wychowawcami oraz pedagogiem. Mówię wprost o moich obawach, rozterkach, spostrzeżeniach i, również otwarcie, wysłuchuję uwag i wskazówek.
10. Staram się rozmawiać o przedszkolu, pytając o konkrety: „Widziałem w waszej sali wóz strażacki, bawiłeś się nim?”, „Ile macie wózków dla lalek?”, „Koło kogo siedziałeś przy obiedzie?”, „Z kim udało ci się dzisiaj pobawić?”.
11. W obecności dziecka lub kiedy może ono słyszeć (rozmowy telefoniczne z dziadkami, koleżankami), nie mówię o trudnościach w przedszkolu lub moich negatywnych ocenach placówki, lecz akcentuję to, co krok po kroku się udaje i co jest pozytywne.
12. Chwalę moje dziecko za każdy drobny sukces. Chwalę za spokojny poranek, sprawne ubieranie się, zjedzony obiad w przedszkolu, poznanie kolegi, zapamiętanie tego, co działo się w przedszkolu, itp.
13. Dodaję maluchowi wiary w siebie: „Jestem z ciebie dumny, mój przedszkolaku”, „Dasz radę!”.

Jak dobrze zacząć nowy rok szkolny (również gimnazjalny i licealny) - za dwa tygodnie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Przesłanie, które płynie z dzisiejszej Ewangelii mówi, że nie wystarcza sama chęć pomagania

2025-07-10 21:29

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Adobe Stock

Czytamy następnie, że Samarytanin: „Podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem”. To również ważne przesłanie, które płynie do nas z dzisiejszej Ewangelii. Mówi ono, że nie wystarcza tylko sama chęć pomagania. Ważne jest, aby pomagać mądrze, aby pomoc, którą chcemy nieść, była dostosowana do warunków, sytuacji i potrzeb osoby pokrzywdzonej.

Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?» On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego». Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył». Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?» Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął. Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”. Kto z tych trzech okazał się według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?» On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie». Jezus mu rzekł: «Idź i ty czyń podobnie!»
CZYTAJ DALEJ

Świadectwo: 52 lata spełnionego małżeństwa. Jak to osiągnąć?

2025-07-11 20:56

[ TEMATY ]

małżeństwo

świadectwo

Grupa Proelio

Premierowy odcinek nowej kampanii Grupy Proelio "Małżeństwo jest cudem" - "52 lata spełnionego małżeństwa. Jak to osiągnąć?". Bohaterami filmu są Irena i Jerzy Grzybowscy, założyciele inicjatywy Spotkań Małżeńskich, którzy od blisko 50 lat posługują małżonkom ucząc ich dialogu.

W reportażu dzielą się wieloma cennymi radami. Warto obejrzeć i się zainspirować! Nade wszystko jest to jednak wartościowe świadectwo, pokazujące że piękna i wierna miłość na całe życie jest możliwa. Autorem filmu jest Damian Żurawski.
CZYTAJ DALEJ

Bp Długosz: miłosierdzie nie oznacza, że mamy otwierać drzwi przed wszystkimi nielegalnymi emigrantami

2025-07-12 14:50

[ TEMATY ]

bp Antoni Długosz

Ruch Obrony Granic

yt.com/zrzut ekranu

Bp Antoni Długosz podczas Apelu Jasnogórskiego 11 lipca 2025 r.

Bp Antoni Długosz podczas Apelu Jasnogórskiego 11 lipca 2025 r.

„Matko Boża, Ty wiesz, że Polacy zdali egzamin, kiedy trzeba było otworzyć drzwi dla milionów uciekających Ukraińców. A w imię miłości bliźniego potrafili zapłacić najwyższą cenę za pomoc Żydom” – powiedział biskup Antoni Długosz podczas Apelu Jasnogórskiego 11 lipca 2025.

"Kochana Matko, jak co wieczór przechodzimy do Ciebie, by powiedzieć Ci nasze małe prywatne troski, ale też i ukazać wielkie narodowe problemy. Przychodzimy, by prosić Ciebie o wstawiennictwo za nami u Twojego Syna. Dziś chcemy modlić się za obrońców naszych granic tych w mundurach strażników granicznych, żołnierzy, policjantów, celników, Wojska Obrony Terytorialnej, ale również wolontariuszy z Ruchu Obrony Granic tych, którzy bezinteresownie organizują patrole" – mówił.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję