Istotnymi elementami każdej kongregacji jest Eucharystia, a także wspólna modlitwa (brewiarz, Droga Krzyżowa, Różaniec) w intencji powołań, referaty przygotowane przez specjalistów z zakresu teologii i nauk o człowieku, panele, praca w grupach, spotkania nieformalne. Kongregacje mają cztery główne cele: refleksja nad teologią i pedagogią powołań, prezentacja materiałów duszpasterskich oraz integracja osób i instytucji zaangażowanych w duszpasterstwo powołań.
Cel pierwszy to refleksja nad teologią powołań. Jej fundamentem jest prawda o Bogu, który powołuje, bo kocha, i który każdemu z ludzi proponuje niepowtarzalną drogę błogosławionego życia w świętości i wolności dzieci Bożych. Każda forma powołania to zaproszenie do naśladowania Syna Bożego i do kierowania się mądrością Jego Ducha Miłości. Tajemnica powołania ukryta jest w tajemnicy Boga a nie człowieka, a warunkiem odkrycia i realizacji otrzymanego powołania jest modlitwa i serdeczna przyjaźń z Bogiem, który nas rozumie, kocha i uczy kochać.
Cel drugi to pogłębione rozumienie pedagogii powołań, a zatem zasad pomagania dzieciom i młodzieży w odkrywaniu i realizacji daru powołania. Kompetentny formator powołaniowy to ktoś, kto zna niezmienne zasady Bożej pedagogii w odniesieniu do człowieka, a także zmieniające się uwarunkowania społeczne i kulturowe, w jakich żyje młode pokolenie. Pedagogia powołań dotyczy w szczególności sposobów pomagania dzieciom i młodzieży w dorastaniu do bogatego człowieczeństwa i do świętości, a także w dorastaniu do specyficznego powołania, niepowtarzalnego dla danej osoby. Podstawą pedagogii powołań jest wychowanie chrześcijańskie, czyli pomaganie wychowankom, by uczyli się myśleć, decydować, kochać i pracować na wzór Chrystusa. Warunkiem owocnej pedagogii powołań jest integracja z duszpasterstwem ogólnym oraz z duszpasterstwem rodzin i młodzieży.
Trzeci cel kongregacji to prezentacja materiałów z zakresu duszpasterstwa powołań, które przygotowuje Krajowa Rada Duszpasterstwa Powołań. Wśród tych materiałów szczególne znaczenie ma biuletyn zawierający materiały na Tydzień Modlitw o Powołania. Dla uczestników kongregacji przygotowywane są także zeszyty zawierające teksty referatów, dyskusji, nabożeństw i homilii z poprzednich kongregacji. Uczestnicy kongregacji otrzymują ponadto kalendarium bieżących prac, wydarzeń i inicjatyw związanych z duszpasterstwem powołań.
Cel czwarty kongregacji to integracja osób i środowisk związanych z duszpasterstwem powołań. Integracja ta dokonuje się zwłaszcza poprzez wzajemne poznawanie się uczestników kongregacji, wymianę pomysłów i doświadczeń z zakresu duszpasterstwa powołań, a także poprzez promocję współpracy między osobami reprezentującymi diecezję, zgromadzenia zakonne i instytuty świeckie życia konsekrowanego. Udział w kongregacjach ułatwia ponadto nawiązywanie kontaktów z środowiskami reprezentowanymi przez zaproszonych referentów oraz innych gości.
Tegoroczna kongregacja odbyła się w dn. 20-22 marca w Centrum Formacji Duchowej u ojców salwatorianów w Krakowie. Tematem roboczym spotkania było Słowo Boże w duszpasterstwie powołań. Spotkanie przebiegało według ustalonych założeń statutowych Krajowej Rady Duszpasterstwa Powołań. Przewodniczył temu spotkaniu bp Wojciech Polak, jako odpowiedzialny z ramienia Konferencji Episkopatu Polski. W związku z rokiem poświęconym św. Pawłowi i posłudze Słowa, pierwszy wykład zainaugurowała prof. Ewa Kusz - członkini Prezydium Światowej Konferencji Instytutów Świeckich. Temat jej wystąpienia to powołaniowy wymiar Słowa Bożego w czasie obrad XII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów w Rzymie. W swoim referacie przedstawiała relację z synodu biskupów oraz inspirująco zarysowała formę głoszenia Słowa Bożego w diagramie relacyjnym: Kto? - Komu? - Jak? By wiedzieć kim się jest, trzeba mieć poczucie własnej tożsamości. Jeśli młody człowiek nie wie kim jest, nie umie się spotkać z Bogiem na drodze powołania.
Kolejnym prelegentem był ks. Marek Dziewiecki - Krajowy Duszpasterz Powołań, który przedstawił zarys najważniejszych inicjatyw duszpasterstwa powołań w Polsce w 10-lecie pracy KRDP.
Ks. prof. Waldemar Chrostowski nakreślił temat: Teologia powołania - wezwania i odpowiedzi - w Piśmie Świętym, przedstawiając Powołanie Abrahama, Mojżesza i Jonasza. Ukazał na przykładzie tych trzech wielkich postaci wiary ich wezwanie i odpowiedz na dar Bożego Powołania. Wykład Księdza Profesora został nagrodzony przez uczestników gromkimi oklaskami.
W ostatnim bloku wykładów pedagogii powołań znalazł się odczyt ks. Ireneusza Świątka z Włocławka, który ukazał metody posługiwania się Słowem Bożym w duszpasterstwie powołań. Bardzo pozytywnym elementem wykładu było scharakteryzowanie praktycznego zastosowania różnych form i metod pracy ze Słowem Bożym, takich jak: krąg biblijny, skrutacje, echo Słowa podczas modlitwy Liturgią Godzin, echo Słowa podczas wystawienia Najświętszego Sakramentu, „Lectio divina”. Praca w grupach była dobrym doświadczeniem szukania nowych rozwiązań duszpasterskich, dzieleniem się doświadczeniami pracy, ale przede wszystkim okazją do tego, by zapoznać się z wielością różnych form życia i pracy w służbie Kościołowi.
Bloki tematyczne przeplatane były modlitwą, wspólnie przeżywaną Eucharystią, nabożeństwem Drogi Krzyżowej, modlitwą Liturgii Godzin, poranną medytacją Słowa Bożego i rozważaniami Różańca. Naszą pracę kończyliśmy Apelem Jasnogórskim, prosząc Pana przez Maryję o święte powołania do służby w Kościele.
Myślę, że dzięki mocy Słowa wszyscy uczestnicy tegorocznej kongregacji nabrali wiatru w żagle do pracy duszpasterskiej.