Brat Mirosław Myszka z pallotyńskiej parafii św. Andrzeja Boboli spod Szyndzielni wraz z bielszczaninem Grzegorzem Ścigą przejechali trasę 5. etapu 78. edycji Tour de Pologne.
A wszystko po to, żeby wspomóc chorego na rdzeniowy zanik mięśni rocznego Filipka Cholewę z Jankowic. Ich start patronatem objął Czesław Lang, dyrektor generalny Lang Team, który organizuje wyścig.
Dwaj amatorzy pojawili się na starcie w Chochołowie o godz. 8.30, czyli 6 godzin przed zawodowymi kolarzami. Ubrani w oficjalne trykoty Tour de Pologne pokonali 173 km, zaliczając po drodze 3 górskie premie pierwszej kategorii: na przełęczy Krowiarki (1015 m), Kocierzu (731 m) i Przegibku (662 m). Na początku jechali ze średnią prędkością 30 km/h, która ostatecznie zatrzymała się na 25 km/h. – Mieliśmy dotrzeć do Bielska-Białej w określonym przedziale czasowym i żeby się w nim zmieścić, musieliśmy nieco zwolnić. Chodziło o to, aby na pętli, którą kolarze trzykrotnie pokonywali przed metą, zjawić się na godzinę przed nimi – wyjaśnia br. Mirosław. Obaj amatorzy nigdy wcześniej nie pokonywali naraz takiej ilości kilometrów. Ta odległość bynajmniej ich nie zniechęciła. Wręcz przeciwnie, zmotywowała ich do pokazania się w przyszłym roku na każdym etapie 79. Tour de Pologne. – Teraz jechaliśmy dla Filipka. W kolejnych edycjach będziemy chcieli promować również innych potrzebujących, którzy nie mają odpowiedniego wsparcia medialnego. Marzy mi się, że w pomoc dla nich zaangażują się również sami kolarze oraz towarzyszący im członkowie startujących teamów – wyjawia zakonnik.
Wraz z br. Mirosławem Myszką i Grzegorzem Ścigą na trasie pojawił się samochód techniczny, który nie tylko dbał o ich sprzęt, ale i gwarantował bezpieczną jazdę. Na dodatek pojazd pełnił rolę mobilnej tablicy reklamowej dla całej akcji charytatywnej. Od góry do dołu był bowiem oklejony informacjami na temat zbiórki pomocowej dla Filipka. – Właściciel busa jest zapalonym kolarzem i swój pojazd udostępnił za darmo. Jako dyrektor firmy reklamowej zadbał również o oklejenie auta. Wreszcie zatroszczył się o zarejestrowanie naszego wyczynu. Wszystko zrobił bezinteresownie. Można wierzyć lub nie, ale nam objawił się on praktycznie z dnia na dzień – mówi br. Mirosław. Rowery, na których startowali amatorzy, wkrótce zostaną przekazane na licytację. Dochód, jaki wygenerują, w całości zostanie przekazany na leczenie Filipka. – Taka była umowa z bielskim salonem meblowym Agata, który ufundował ich zakup. Dlatego zaraz po wyścigu zostały one oddane do serwisu „Koral”, który przygotował je pod przyszłych nabywców. Na pewno ich wartość podnosi podpis samego Czesława Langa – dodaje pallotyn.
Plany na przyszłość
– Jeśli dobrze zaczniemy trenować, to w przyszłości nie będziemy musieli tak wcześnie startować, jak w Chochołowie. Na pewno o formę zadbamy za pośrednictwem rowerów stacjonarnych (trenażerów). To pozwoli nam w pełni zrealizować plany na przyszłość – stwierdza br. Myszka. Zielone światło dla akcji charytatywnej podczas całego Tour de Pologne dał już Czesław Lang. – My tylko wsiadamy na rower i jedziemy. Tymczasem dzieci, których życie jest każdego dnia zagrożone, toczą swój własny wyścig o być albo nie być. Jedyne, co możemy dla nich zrobić, to pomóc im szczęśliwie dojechać do mety – stwierdza zakonnik. Niewątpliwie pokazanie się na każdym kolejnym odcinku Tour de Pologne przełoży się na większe zainteresowanie mediów, a co za tym idzie – na hojniejsze obdarowanie potrzebujących dzieci. Jest więc o co walczyć.
Debiut na imprezie Czesława Langa był konsekwencją nagłośnionej przez TVP Gdańsk rowerowej wyprawy br. Mirosława i Grzegorza Ścigi do Gdańska i z powrotem. Ten wyczyn dał im przepustkę na Tour de Pologne, a jednocześnie sprawił, że cała Polska dowiedziała się o Filipku i jego walce z SMA. Jak obaj planują, już w przyszłym roku zakres ich działania może być tylko większy. – Cieszy mnie, że Tour de Pologne nie ogranicza się jedynie do sportowej rywalizacji, ale uwydatnia ją również aspekt charytatywny. To świadczy o tym, że dobre pomysły zawsze mogą liczyć na dodatkowe wsparcie – puentuje br. Myszka.
Najczęściej pomoc ofiarowana przez Caritas dokonuje się w ciszy, bez rozgłosu i blasków fleszy.
Z taką intencją pracujemy i chcemy jak najwięcej zrobić, by każdy, kto potrzebuje wsparcia, mógł je otrzymać. Niedziela Bożego Miłosierdzia jest świętem patronalnym Caritas. W tym dniu dziękujemy wszystkim ludziom dobrej woli, wolontariuszom, pracownikom Caritas oraz darczyńcom za ich poświęcenie, trud i zaangażowanie. Chcemy zwrócić uwagę na naszych podopiecznych, szczególnie osoby z niepełnosprawnością, dzieci, rodziny, seniorów i wszystkich potrzebujących, którym niesiemy pomoc. Uświadamiamy sobie jak ważne jest dobro, jak bardzo go potrzebujemy. Dzielenie się nim przynosi wiele radości. Tylko w ten sposób możemy właściwie wychowywać kolejne pokolenia.
Do ogłoszenia przez Piusa IX 8 grudnia 1854 r. dogmatu o Niepokalanym Poczęciu przyczynił się niewątpliwie kult Serca Najświętszej Maryi Panny. Rozwijał się równolegle z kultem Najświętszego Serca
Jezusa, a swymi początkami sięgał czasów średniowiecza. Już w XIV wieku pojawiły się obrazy i rzeźby przebitego siedmioma mieczami serca Bolesnej Matki Zbawiciela. W połowie XVII wieku św. Jan Eudes rozpowszechniał
obrazy Matki Bożej, ukazującej - na podobieństwo Jezusa - swe Serce. Na „cudownym medaliku”, rozpowszechnianym po objawieniach, jakie w 1830 r. miała św. Katarzyna Laboure,
pod monogramem „M” widnieją dwa serca: Jezusa i Maryi. Także założone w Paryżu w 1836 r. Bractwo Matki Bożej Zwycięskiej szerzyło cześć Serca Maryi. W XIX wieku powstały liczne zgromadzenia
zakonne pod wezwaniem Serca Maryi lub Serc Jezusa i Maryi.
Do zaistnienia kultu i nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi najbardziej przyczyniły się objawienia, jakie miały miejsce w 1917 r. w Portugalii. Kiedy 13 maja troje dzieci: Łucja (lat 10),
jej brat cioteczny Franciszek (lat 9) i jego siostra Hiacynta (lat 8) pasły niedaleko od Fatimy owce, ujrzały w południe silny błysk jakby potężnej błyskawicy, który powtórzył się dwa razy. Zaniepokojone
dzieci zaczęły zbierać się do domu, gdy ujrzały na dębie postać Matki Bożej i usłyszały Jej głos: „Nie bójcie się, przychodzę z nieba. Czy jesteście gotowe na cierpienia i pokutę, aby sprawiedliwości
Bożej zadośćuczynić za grzechy, jakie Jego majestat obrażają? Czy jesteście gotowe nieść pociechę memu Niepokalanemu Sercu?”.
Matka Boża poleciła dzieciom, aby przychodziły na to miejsce 13. dnia każdego miesiąca. W trzecim objawieniu, 13 lipca, prosiła, aby w każdą pierwszą sobotę miesiąca była przyjmowana Komunia św. wynagradzająca.
Podczas tych objawień Matka Boża wielokrotnie sama nazwała swe serce „niepokalanym”.
W piątym objawieniu, 13 września, poleciła dzieciom, aby często odmawiały Różaniec w intencji zakończenia wojny. Ostatnie zjawienie się Matki Bożej - 13 października oglądało ok. 70 tys. ludzi.
Od samego rana padał deszcz. Nagle rozsunęły się chmury i ukazało się słońce. Z tłumu dały się słyszeć okrzyki przerażenia: bowiem słońce zaczęło zataczać koła po niebie i rzucać strumienie barwnych promieni...
Objawienia fatimskie stawały się coraz bardziej sławne i wywoływały coraz żywsze zainteresowanie, m.in. ze względu na zapowiedziane w nich wydarzenia, a zwłaszcza na tzw. tajemnicę, która została
przekazana wyłącznie do wiadomości papieża. Dziś znamy jej treść. Matka Boża zapowiadała nadejście jeszcze straszliwszych wojen niż ta, która się kończyła. Zapowiadała nowe prześladowanie Kościoła, zamach
na papieża, rewolucję w Rosji. Prosiła, aby Jej Niepokalanemu Sercu poświęcić cały świat, a zwłaszcza Rosję.
Krwawa bolszewicka rewolucja wybuchła, kiedy jeszcze trwały objawienia. Jej ofiarą stał się również Kościół w Meksyku (1925 r.) oraz w Hiszpanii (1936 r.). A mimo to ostatnie z fatimskich
poleceń Maryi nie zostało szybko spełnione. Dopiero kiedy wybuchła II wojna światowa, przypomniano sobie „tajemnicę fatimską” i 13 października 1942 r., w 15-lecie objawień, papież Pius
XII drogą radiową ogłosił całemu światu, że poświęcił rodzaj ludzki Niepokalanemu Sercu Maryi.
Pius XII polecił, aby aktu poświęcenia dokonały poszczególne kraje. Pierwsza, z udziałem prezydenta państwa, uczyniła to Portugalia. 4 maja 1944 r. papież ustanowił dzień 22 sierpnia świętem
Niepokalanego Serca Maryi. W Polsce zawierzenia naszego narodu Niepokalanemu Sercu Maryi dokonał dopiero po zakończeniu wojny - 8 września 1946 r.
- Prymas Polski kard. August Hlond w obecności całego Episkopatu i około miliona pielgrzymów zgromadzonych na Jasnej Górze przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej. Do tego zawierzenia nawiązał
kard. Stefan Wyszyński, kiedy w latach 1956, 1966 i 1971 oddawał naród polski w macierzyńską niewolę Maryi za wolność Kościoła w ojczyźnie i na całym świecie. W następnych latach akty te były ponawiane.
Kościół w Polsce zawierzał także Maryi Jan Paweł II za każdym swym pobytem na Jasnej Górze.
Niby życzeniu Matki Bożej stało się zadość, ale trudno w akcie papieża Piusa XII dopatrzyć się wyraźnego zawierzenia Niepokalanemu Sercu Maryi Rosji. Niebawem też czerwony smok rozciągnął panowanie
nad wieloma krajami, a na jego krwiożerczą służbę oddało się wielu intelektualistów całego świata. Wydawało się, że wkrótce rzuci do swych stóp całą ludzkość.
Wobec wciąż szalejącego bezbożnictwa wielu biskupów postulowało dokładne spełnienie prośby Fatimskiej Pani. W latach 1950-55 figura Matki Bożej Fatimskiej pielgrzymowała po wielu krajach. Wprawdzie
na zakończenie Soboru Watykańskiego II (1964 r.) Paweł VI ogłosił Matkę Jezusa Matką Kościoła i posłał do Fatimy złotą różę, nie doszło jednak do postulowanego zawierzenia świata i Rosji Jej Niepokalanemu
Sercu.
Dopiero wydarzenia z 13 maja 1981 r. - zamach na Papieża na Placu św. Piotra - przypomniały fatimską przepowiednię. Ojciec Święty Jan Paweł II spełnia wreszcie prośbę Matki Najświętszej
i 7 czerwca 1981 r. zawierza ponownie całą ludzką rodzinę i Rosję Jej Niepokalanemu Sercu. Na owoce tego zawierzenia nie trzeba było długo czekać. Jesteśmy zobowiązani dawać świadectwo faktom, które
dokonały się na naszych oczach.
Reforma liturgii w 1969 r. przeniosła święto Niepokalanego Serca Maryi na pierwszą sobotę po uroczystości Serca Pana Jezusa. W tym roku przypadnie ono 19 czerwca. Odprawiane zaś we wszystkie
pierwsze soboty miesiąca nabożeństwa wynagradzające przypominają nam obowiązek podejmowania pokuty i zadośćuczynienia za grzechy współczesnego nam świata i za nasze grzechy.
Pamiątkowe zdjęcie w sanktuarium na Świętym Wzgórzu
25-, 50- i 60-lecie profesji zakonnej świętują siostry elżbietanki. We Wrocławiu przeżywają dni Odnowy Jubileuszowej. Dziś pielgrzymowały do Sanktuarium na Wzgórzu Osobowickim.
O historii sanktuarium i cudownej figurze Matki Bożej opowiedział kustosz sanktuarium ks. Krzysztof Jankowiak. Przypomniał, że do tego miejsca pielgrzymowało wielu ludzi, wśród nich bp Józef Pazdur i ks. prof. Roman Rogowski. A obecnie wielu pielgrzymów przychodzi tutaj nawet w tygodniu, by zatrzymać się na chwilę na Świętym Wzgórzu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.