Prymasie Tysiąclecia wspieraj nas przez wieki. Bogiem Polska silna będzie w Kościele! – z tak uroczystym śpiewem, przyzywającym wstawiennictwa Prymasa Tysiąclecia, wprowadzono i zapoczątkowano kult bł. Stefana Wyszyńskiego.
Katecheza dla młodych
Tego doniosłego aktu dokonał bp Henryk Wejman w czasie Mszy św. celebrowanej 1 czerwca, udzielając również sakramentu bierzmowania ponad czterdziestoosobowej grupie młodzieży. Fakt połączenia tych dwóch wydarzeń wydaje się uzasadniony, ponieważ obecne pokolenie młodych nie zna już postaci Prymasa Tysiąclecia z własnego doświadczenia życia. Uroczystość ta stała się więc swoistą katechezą dla młodych, którzy przyjmując w czasie Eucharystii dary Ducha Świętego, mogli również poznać główne przesłanie i nauczanie bł. Stefana Wyszyńskiego. Biskup Wejman zaznaczył, że obecność relikwii stwarza nową przestrzeń do kierowania wytężonej modlitwy za wstawiennictwem Prymasa Tysiąclecia i umiłowania Matki Najświętszej tak, jak sam tego uczył. Podkreślił także, że Chrystus wymaga od swoich dzieci przede wszystkim świadectwa prawdziwej wiary: słowem, ale także i czynem, a nawet przede wszystkim czynem. Tego wymaga od nas współczesny świat. Taką postawę reprezentował właśnie bł. Stefan Wyszyński. Pasterz wskazywał również, że ta uroczystość nie jest „uroczystym” zakończeniem relacji z Bogiem i Kościołem, jak to często ma miejsce, ale jest dopełnieniem pewnego okresu swojego życia i jednocześnie nowym wyjściem do świata, aby w nim żyć, działać i ewangelizować swoją postawą wszystkich spotykanych w codzienności.
Relikwiarium
Ksiądz proboszcz dziękując za ten ważny duchowo i historycznie dla parafii akt przypomniał, że dla błogosławionego fundamentem stała się nie tylko wiara, chociaż była dla niego główną siłą napędową do działania i życia, ale także ojczyzna – Polska, a co za nią idzie również Kościół w Polsce, dla którego prymas oddał całe kapłańskie posługiwanie, ponosząc tego konsekwencje w postaci bezprawnego uwiezienia. Zachęcił też młodzież, aby obrała go sobie za prawdziwego patrona i przyjaciela ich dorosłego życia. Relikwie błogosławionego od tego wieczoru znajdują się tuż przy ołtarzu na ścianie prezbiterium, po jego prawej stronie, w specjalnie przygotowanym do tego relikwiarium.
Nowe nazewnictwo
Warto przypomnieć, że w 2017 r. Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów (obecnie: Dykasteria ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów) wydała instrukcję, w której zmieniono klasyfikację relikwii. Nie używa się już pewnego rodzaju gradacji na stopień I, II czy III, lecz dokonano podziału na dwa określenia: 1) relikwie wyjątkowe (reliquie insigni) – ciało błogosławionego i świętego lub istotna ich część, a także cała urna z prochami oraz 2) relikwie bardziej potoczne (reliquie non insigni) – małe fragmenty ciał błogosławionych i świętych lub przedmioty, które były w bezpośrednim kontakcie z ich osobą.
